محققان یک داروی جدید در درمان تومورهای جامد را در یک مطالعه جدید شناسایی کرده اند که علاوه بر موثر بودن در درمان تومورهای جامد می تواند علت شکست ایمونوتراپی در درمان آن را نیز مشخص کند.
به گزارش تکناک، سیستم ایمنی انسان سلاح قدرتمندی است، اما سرطان به خوبی از تیر‌رس آن پنهان میشود . محیطی امن را در اطراف خود ایجاد میکند و سلول‌های سیستم ایمنی را بیرون آن نگه می‌دارد.
ایمونوتراپی یک روش درمانی نوظهور است که به دانشمندان اجازه می دهد تا سیستم ایمنی بدن را در برابر سرطان تقویت کنند و در حالی که در برابر مواردی مانند ملانوما و لوسمی موفقیت آمیز بوده است، استفاده از این روش نتایج خوبی در درمان تومورهای جامد ثبت نکرده است.
اما تحقیقات جدید در مورد دارویی که به درمان سرطان پروستات (Prostate Cancer :male reproductive organ cancer) کمک می کند ممکن است مکانیسمی را برای نتایج ضعیف ایمونوتراپی در درمان تومورهای جامد کشف کرده باشد و راهی را برای رفع آن هموار کند.
دانشمندان دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس کار خود را با آزمایش ترکیب دارویی به نام (R)-9b آغاز کردند. این دارو در مطالعات قبلی نتایج امیدوار کننده ای را ثبت کرده بود. از آنجایی که این دارو برای مسدود کردن ژنی به نام ACK1 شناخته شده است، تیم تحقیقاتی موشها را طوری مهندسی کردند که کاملاً فاقد این ژن باشند و بررسی کردند که چقدر به سرطان پاسخ می‌دهند.
نوپام ماهاجان، نویسنده ارشد این مطالعه: زمانی که طبق معمول موشها را در معرض سلول های سرطانی قرار دادیم اثری از تومور در موشها وجود نداشت.
تومورهایی که در بعضی از موشها ایجاد شده بود در مقایسه تومورهای ایجاد شده در موش های وحشی بسیار کوچک بود. این اولین سرنخ مبنی بر اینکه اتفاق مهمی در موش هایی که این ژن را از دست داده بودند رخ می دهد بود. ما دریافتیم که سیستم ایمنی موشهایی که فاقد ژن ACK1 بودند پاسخ ایمنی مناسب تری در برابر سلول های سرطانی ایجاد می کنند.
سپس، تیم داروی (R)-9b را روی موش‌های دارای ژن ACK1 آزمایش کردند. مطمئناً، وقتی سلول‌های سرطانی پروستات انسانی در حیوانات کاشته شد، نتایج مشابهی با سلول‌های فاقد این ژن مشاهده کردند. این تیم شاهد افزایش سطح سلول‌های T هدف‌دار سرطان و مولکول‌های سیگنال‌دهنده بودند که به آنها کمک می‌کرد تا به داخل تومورها نفوذ کنند تا آنها را به طور مؤثرتری از بین ببرند. سومین عامل حمله، قطع منبع سوخت سرطان پروستات (تستسترون) بود.
این تیم در ادامه این موضوع که آیا ترکیب این دارو با داروهای ایمونوتراپی موسوم به مهارکننده‌های ایمونوتیک، بهتر عمل میکند یا خیر را بررسی کردند. این داروها اساساً با آزاد کردن ترمزهای طبیعی روی سیستم ایمنی کار می کنند. به طرز جالبی، محققان دریافتند که استفاده از این دارو باعث بهبود نشد. در واقع، به نظر می‌رسد که داروی ایمونوتراپی به طور فعال علیه داروی (R)-9b فعالیت میکند. این نکته به دلیلی اشاره دارد که ایمونوتراپی ممکن است در بسیاری از تومورهای جامد با شکست مواجه شود و راهی بالقوه برای دور زدن آن محسوب میشود.
ماهاجان گفت: به طور شگفت انگیزی، ما متوجه شدیم که مهارکننده ایست بازرسی ایمنی، ACK1 را فعال می کند. hdk همان مسیری است که ما با این ترکیب دارویی می بندیم.
این احتمال وجود دارد که مهارکننده های ایست بازرسی ایمنی در این تومورها به خوبی کار نکنند، زیرا ACK1 را فعال می کنند، که پاسخ ایمنی را سرکوب می کند. مشابه درمان سرطان پروستات، فعال‌سازی مسیر ACK1 می‌تواند توسط سایر سرطان هایی که به مهارکننده‌های ایست بازرسی پاسخ نمی‌دهند نیز استفاده شود. با این حال، این سرطان ها می توانند به (R)-9b پاسخ دهند، بنابراین ما می خواهیم این دارو را در سایر تومورهای جامد نیز بررسی کنیم.
