بر اساس مطالعه‌ای که اخیرا توسط محققان دانشگاه مک مستر انجام شد، اقامت در محلات محروم شهری و کم برخوردار و تجربه علائم افسردگی می‌تواند پیری شما را تسریع کند.
به گزارش تکناک، این مطالعه که در تاریخ 5 ژوئن در مجله Gerontology، سری A: علوم زیستی و علوم پزشکی منتشر شد، نشان داد که هم زندگی در مناطق محروم شهری با نابرابری در منابع و فرصت های اجتماعی و هم علائم افسردگی، به طور مستقل با پیری بیولوژیکی اولیه مرتبط هستند.
این ارتباط حتی پس از در نظر گرفتن سایر عوامل موثر بر پیری مانند سلامت شخصی و عوامل خطرناک مرتبط با بیماری‌های مزمن و عادات بهداشتی مضر وجود دارد.
دیویا جوشی، نویسنده اول این مطالعه و یکی از همکاران پژوهشی در بخش روش‌ها، شواهد و تأثیرات تحقیقات بهداشتی در دانشگاه مک مستر گفت: مطالعه ما از دو برآوردگر مبتنی بر متیلاسیون DNA، معروف به ساعت های اپی ژنتیک، برای بررسی پیری در سطح سلولی و تخمین تفاوت بین سن تقویمی و سن بیولوژیکی استفاده کرد.
یافته‌های ما نشان داد که زندگی در محله های محروم و علائم افسردگی با تسریع سن اپی ژنتیک تخمین زده شده با استفاده از ساعت DNAm GrimAge ارتباط مثبتی دارد.این به شواهد فزاینده ای اضافه می کند که زندگی در مناطق شهری با سطوح بالاتر محرومیت و داشتن علائم افسردگی هر دو با پیری بیولوژیکی زودرس مرتبط هستند.
علائم افسردگی در این مطالعه با استفاده از مقیاس 10 ماده ای استاندارد افسردگی اندازه گیری شد. محققان دریافتند به ازای هر امتیاز افزایش در علائم افسردگی، خطر مرگ یک ماه افزایش می یابد. آنها این نظریه را مطرح کردند که پریشانی عاطفی ناشی از افسردگی ممکن است منجر به فرسودگی بیولوژیکی بیشتر و اختلال در تنظیم سیستم های فیزیولوژیکی شود که به نوبه خود می تواند منجر به پیری زودرس شود.
محققان محرومیت مادی و اجتماعی محله را با استفاده از دو شاخص که توسط کنسرسیوم تحقیقات بهداشت محیط شهری کانادا (CANUE) بر اساس سرشماری سال 2011 ایجاد شده بود، ارزیابی کردند.
محرومیت اجتماعی نشان دهنده وجود منابع اجتماعی کمتر در خانواده و جامعه است و محرومیت مادی نشانگر ناتوانی افراد در دسترسی به کالاها و امکانات زندگی مدرن مانند مسکن مناسب، غذای مقوی، خودرو، اینترنت پرسرعت یا محله ای با امکانات تفریحی است.
محققان دریافتند خطر مرگ تقریباً یک سال برای افرادی که در معرض زندگی در محله محروم قرار دارند در مقایسه با زندگی در محله مناسب افزایش می یابد.
این مطالعه ثابت نکرد که زندگی در محله محروم تأثیر علائم افسردگی بر شتاب سن اپی ژنتیک را تقویت می کند.
جوشی گفت: نتایج ما نشان داد که تأثیر زندگی در محله محروم بر شتاب سن اپی ژنتیک بدون توجه به علائم افسردگی مشابه است، و این نشان می‌دهد که افسردگی از طریق مکانیسم‌های غیرمرتبط با محل زندگی بر شتاب سن اپی ژنتیک تأثیر می‌گذارد.
این تحقیق داده‌های اپی ژنتیکی از 1445 شرکت‌کننده کانادایی را در مورد پیری (CLSA) طی یک مطالعه طولی مورد بررسی قرار داد. راینا، نویسنده ارشد این مطالعه و محقق اصلی CLSA، گفت: مطالعات طولی، مانند CLSA، برای تأیید ارتباط هایی مانند آنچه در این مطالعه یافت شد، مهم هستند.
با پیگیری یک گروه از شرکت کنندگان به مدت 20 سال، ما قادر خواهیم بود تعیین کنیم که آیا تغییرات اپی ژنتیک در طول زمان پایدار هستند یا برگشت پذیر. ما همچنین بینشی در مورد مکانیسم هایی که منجر به تسریع پیری اپی ژنتیکی می شود به دست خواهیم آورد.
زیر نویس شکل
یک مطالعه جدید از دانشگاه مک مستر نشان می دهد که زندگی در مناطق شهری محروم از لحاظ مادی و اجتماعی و تجربه علائم افسردگی می تواند به طور مستقل پیری بیولوژیکی را تسریع کند.
