مطالعات همواره گویای مزایای گسترده فعالیت بدنی به ویژه دوره‌های کوتاه پرفشار تمرینات هوازی در سلامت مغز است و تحقیقات جدید چگونگی اثر آن بر درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) را نشان می دهد.
به گزارش تکناک، طبق تحقیقات، دانشمندان با بررسی اثر دوره‌های پرفشار کوتاه تمرینات هوازی برای درمان این بیماری نشان داده‌اند با افزایش انعطاف‌پذیری در مغز امکان کمک به کاهش علائم PTSD وجود دارد.
اگرچه فعالیت بدنی به طور کلی برای ما مفید است، اما اخیراً شاهد پرداختن دانشمندان به روشی برای بهبود سلامت مغز و عملکرد شناختی هستیم. این شامل مطالعاتی است که نشان می دهد ورزش تاثیر مثبتی بر انعطاف‌پذیری و یادگیری مغز دارد.
محققان دانشگاه نیو ساوت ولز استرالیا به دنبال بررسی این موضوع بودند که چگونه این ممکن است به آنچه که به عنوان یادگیری خاموشی برای مبتلایان به PTSD شناخته می شود، مرتبط باشد. این یک ستون کلیدی از مواجهه درمانی را تشکیل می دهد، که در آن بیمارانی که محرک های خاصی را با یک تجربه آسیب زا مرتبط می کنند، مانند بوها یا محیط های خاص، به دقت در معرض این محرک ها قرار می گیرند تا به تدریج آنها را در برای این عوامل ایمن کنند
پروفسور ریچارد برایانت که رهبری این تحقیق را بر عهده داشت، گفت: یادگیری خاموشی به معنای حذف تجربه بد نیست. این یک مهارت شرطی‌سازی جدید است که از یادآوری بازخورد پیشین جلوگیری می کند. مطالعات گذشته نشان داده‌اند که تمرینات هوازی بسیار کوتاه می‌تواند مفید باشد، زیرا آنها در واقع با اعمال یادگیری خاموشی در موش‌ها و همچنین در انسان‌ها نشان دهنده موثر بودن آن در شرایط تجربی است.
برایانت و تیم وی، آزمایشی را برای تست این ایده در یک محیط بالینی ترتیب دادند. 130 بزرگسال مبتلا به PTSD ثبت نام و به دو گروه تقسیم شدند. هر دو گروه تحت 9 جلسه درمان مداخله‌ای به مدت 90 دقیقه قرار گرفتند. یک گروه همچنین یک جلسه 10 دقیقه ای تمرین هوازی را پس از آن انجام دادند، در حالی که گروه دیگر یک جلسه کششی غیرفعال 10 دقیقه ای را تکمیل کردند.
یک هفته پس از پایان درمان، دانشمندان هیچ تفاوتی بین دو گروه از نظر شدت علائم PTSD مشاهده نکردند. با این حال، در یک پیگیری شش ماهه، گروهی که جلسات تمرین هوازی را کامل کردند، نسبت به گروه کششی کاهش بیشتری در علائم خود نشان دادند. این نشان دهنده اثرگذاری این مزایا در طولانی‌مدت است و دانشمندان معتقدند ممکن است از طریق افزایش مولکولی به نام فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) که از طریق فعالیت بدنی تقویت می‌شوند، باشد.
برایانت گفت: علت اهمیت آن، در واقع تقویت انعطاف پذیری سیناپسی در مغز است، که برای یادگیری بسیار مهم و همچنین تقویت کننده یادگیری خاموشی است. بنابراین اگر بتوان این BDNF را در زمان مداخله درمانی در مغز فعال‌تر کرد، از نظر تئوری، باید به خاموشی بهتری منجر شود.
به گفته این تیم، این اولین مشاهده این نوع نتایج در یک محیط بالینی است، اگرچه با توجه به وضعیت اولیه تحقیق و ماهیت کوچک مطالعه، با احتیاط باید از آن استفاده کرد. در حال حاضر یک آزمایش بزرگتر برای بررسی پتانسیل ورزش هوازی برای تقویت مداخله درمانی PTSD در حال انجام است، و راه زیادی تا استفاده بالینی از این روش باقیست، اما تیم نتایج را دلگرم‌کننده می‌داند.
برایانت گفت: من واقعاً می‌خواهم تأکید کنم که این اولین آزمایشی است که این موضوع را در یک اختلال اضطراب نشان می‌دهد و فکر نمی‌کنم که ما نباید خیلی از آن هیجان زده شویم. شما همیشه نیاز به آزمایش های متعدد دارید تا واقعاً به آن ایمان داشته باشید. بنابراین من مطمئناً به مردم نمی گویم که بعد از اتمام مواجهه درمانی شروع به ورزش کنند، زیرا فکر می کنم بعد از یک بار آزمایش زودرس است. اما این دستاورد علمی بسیار دلگرم کننده است.»
