داروی آرتریت می‌تواند درمانگر دیابت باشد

دانشمندانی که روی فعالیت دارویی مورد استفاده برای درمان آرتریت روماتوئید مطالعه می‌کنند، دریافته‌اند که این دارو دارای عملکردهای شگفت‌انگیزی است که برخی از آنها ممکن است برای درمان دیابت مفید باشند.

به گزارش تک ناک،  این تحقیق که بر روی موش انجام شد، نشان می‌دهد که چگونه این ترکیب دارای پتانسیل دوگانه برای مقابله با التهاب مرتبط با این بیماری است، در حالی که همچنین یک تقویت متابولیک ارائه می‌کند که می‌تواند به تنظیم اشتها و ارتقای سیگنال‌های چربی سالم به افراد چاق کمک کند.

این مطالعه که توسط محققان کالج پزشکی بیلور هدایت می‌شود، از دانش نوظهور در مورد نقش التهاب در مقاومت به انسولین و چگونگی استفاده از داروهایی که آن را در برابر دیابت ملایم می‌کنند ، سرچشمه می‌گیرد.

یکی از ویژگی های دیابت، مقاومت به انسولین،  ناتوانی سلول ها در پاسخ به هورمون و جذب گلوکز از خون اشاره دارد و مطالعاتی که انجام  شده‌اند، بین مقاومت به انسولین و التهاب در بافت چربی سفید، ارتباط برقرار می‌کنند.

برای درک بهتر این ارتباط، نویسندگان این مطالعه پایگاه داده ای از داروهای موجود را در جستجوی دارویی که ممکن است بر التهاب و دیابت تأثیر بگذارد، غربال کردند.

دکتر آرون آر. کاکس، نویسنده اول و همکاردر این تحقیق، گفت: ما به صورت محاسباتی یک مجموعه داده مولکولی کوچک را غربال کردیم و اورانوفین را شناسایی کردیم، داروی مورد تایید FDA که برای درمان آرتریت روماتوئید، شرایطی که شامل التهاب است، استفاده شده است. اورانوفین دارای خواص ضد التهابی است، که بسیاری از افراد احتمال دادند که برای چاقی و دیابت مفید است؛ با این حال، هیچ چیز واقعاً در مورد چگونگی تأثیر آن بر متابولیسم مشخص نبود.

دانشمندان مدل‌های موش دیابت را با اورانوفین درمان کردند و اثرات متابولیک را از نزدیک مورد بررسی قرار دادند و حیوانات را مجبور به مصرف رژیم غذایی پرچرب کردند. یکی از یافته‌های کلیدی بر روی هورمونی به نام لپتین متمرکز است که توسط سلول‌های چربی تولید می‌شود و به مغز سیگنال سیر بودن را می‌فرستد.

در افراد چاق با سلول‌های چربی بیشتر، سطح لپتین به‌گونه‌ای افزایش می‌یابد که این ارتباطات با مغز را از بین می‌برد و باعث می‌شود از طریق آنچه مقاومت به لپتین نامیده می‌شود، پرخوری کنند.

اورانوفین سطح لپتین را در موش های چاق کاهش می‌دهد. این دارو همچنین سیگنال‌های متابولیک را در بافت چربی سفید بهبود می‌بخشد به نحوی که باعث افزایش میزان چربی سوزی، بهبود حساسیت به انسولین و مقابله با سایر اثرات مرتبط با چاقی می‌شود. با این حال، قابل توجه است که این امر بدون تغییر در ترکیب بدن موش اتفاق افتاد.

دکتر شان هارتیگ، نویسنده همکار، گفت: ما کشف کردیم که اورانوفین دارای اثرات ضد التهابی و ضد دیابتی است که مستقل از یکدیگر هستند، اورانوفین حساسیت به انسولین یا توانایی بدن برای پاسخ به انسولین برای حفظ قند خون در سطوح سالم را بهبود بخشید. این دارو همچنین تغییرات مرتبط با چاقی مانند هایپر انسولیمنی( سطح انسولین خون که بالاتر از حد طبیعی است) را در مدل موش عادی سازی کرد. علاوه بر این، ما دریافتیم که تجمع اورانوفین در بافت چربی سفید، پاسخ‌های التهابی را بدون تغییر ترکیب بدن در موش های‌چاق کاهش می‌دهد.

محققان خاطرنشان می‌کنند که قبل از اینکه این نتایج امیدوارکننده به یک درمان بالینی ترجمه شوند، کارهای زیادی باید انجام شود، اما در مورد یافته های اولیه خود مشتاق هستند.