محققان دانشگاه بریستول یک دستگاه اسفنجی ساخته اند که می‌تواند به ربات‌های سخت کمک کند تا از عهده برداشتن و جابجایی اجسام ظریف برآید.
به گزارش تکناک، در حال حاضر، ربات‌ها می‌توانند کارهای زیادی انجام دهند، اما آن‌قدر سفت و سخت هستند که نمی‌توانند تخم مرغ را به راحتی و با خیال راحت و بدون شکستن نگه دارند. برای رفع این مشکل دستگاه‌هایی که با سفتی متغیر و از یک اسفنج سیلیکونی تشکیل شده اند، می‌توانند راه‌حل مناسبی ارائه دهند.
نویسنده اصلی مطالعه جدید تیانچی یو از دپارتمان ریاضیات مهندسی بریستول توضیح داد: سفتی که به عنوان نرمی نیز شناخته می شود، در سناریوهای تماس مهم است.
بازوهای رباتیک خیلی سفت و سخت هستند، بنابراین نمی‌توانند یک گرفتن نرم شبیه آن چیزی که دست انسان انجام میدهد را روی اجسام ظریف، به عنوان مثال، یک تخم‌مرغ داشته باشند.
آنچه انسان را از بازوهای رباتیک متمایز می کند این است که ما بافت های نرمی داریم که استخوان های سفت و سختی را در بر می گیرد و به عنوان یک مکانیسم تعدیل کننده طبیعی عمل می کند.
در این مطالعه، ما موفق شدیم یک دستگاه نرم با سختی متغیر توسعه دهیم تا بر روی بازوی روباتیک انتهایی برای ایمن سازی تماس ربات و شی نصب شود.
ارزان و در دسترس است
بهترین مزیت این پروژه این است که، دستگاه جدید از یک اسفنج سیلیکونی تشکیل شده است که یک ماده ارزان و آسان برای ساخت است. پس از فشرده شدن، اسفنج سفت می شود و به همین دلیل است که می توان آن را به دستگاهی با سفتی متغیر تبدیل کرد.
یو در بیانیه افزود: ما موفق شدیم از یک اسفنج برای ساخت وسیله ای ارزان و زیرک اما موثر استفاده کنیم که می تواند به ربات ها کمک کند تا تماس نرم با اجسام داشته باشند. پتانسیل عالی این فناوری از هزینه کم و وزن سبک آن ناشی می شود.
ما معتقدیم که این دستگاه سفتی متغیر مبتنی بر اسفنج سیلیکونی راه حل جدیدی در صنعت و مراقبت های بهداشتی ارائه می دهد، به عنوان مثال، نیاز به سفتی قابل تنظیم در پولیش کاری روباتیک و تصویربرداری اولتراسوند.
اکنون تیم بر روی دادن سختی متغیر به دستگاه در جهات مختلف از جمله چرخش متمرکز شده است.این دستگاه در رباتیک صنعتی از جمله در گرفتن ژله، تخم مرغ و سایر مواد شکننده کاربرد دارد. همچنین می تواند در ربات های خدماتی برای ایمن تر و راحت تر کردن تعامل انسان و ربات استفاده شود.
دانشمندان مدت هاست در تلاش بوده اند تا حس لامسه را به ربات ها بدهند. همین هفته گذشته، ژنان بائو، استاد دانشگاه استنفورد و تیمش از اختراع یک پوست الکترونیکی مصنوعی چندلایه خود ترمیم شونده خبر دادند که با تقلید از واقعیت به ربات‌ها اجازه میدهد احساس انسانی داشته باشند.
