محققان در دانشگاه کلرادو دسته جدیدی از میکروربات را طراحی کرده‌اند که می‌توانند با سرعتی خارق‌العاده از درون مایع عبور کنند.
به گزارش تکناک، امید آنها این است که این میکروربات ها روزی بتوانند داروهای تجویزی را در داخل بدن انسان به مقصد برسانند.
جین لی، نویسنده ارشد این مطالعه و محقق فوق دکتری در دپارتمان مهندسی شیمی و بیولوژی، گفت: تصور کنید که میکروربات‌ها بتوانند وظایف خاصی مانند جراحی‌های غیرتهاجمی را در بدن انجام دهند.
به جای جراحی، ما می توانیم به سادگی ربات ها را از طریق یک قرص یا تزریق به بدن معرفی کنیم و آنها خودشان این عمل را انجام دهند.البته، این توسعه هنوز محقق نشده است، اما نوآوری اخیر یک گام بزرگ به جلو است.
ریزربات‌های این گروه هرکدام تنها 20 میکرومتر عرض دارند، چندین برابر کوچک‌تر از عرض یک موی انسان، و می‌توانند با سرعتی در حدود 3 میلی‌متر در ثانیه یا تقریباً 9،000 برابر طول خود در دقیقه حرکت کنند.
در طول این مطالعه، تیم تحقیقاتی در به کارگیری ناوگان این ماشین‌ها برای انتقال دوزهای دگزامتازون که یک داروی استروئیدی رایج است، به مثانه موش‌های آزمایشگاهی موفق بود.
سی وایات شیلدز، یکی از نویسندگان این مطالعه استادیار مهندسی شیمی و بیولوژی گفت: ربات‌های در مقیاس ریز توجه زیادی را در محافل علمی به دست آورده‌اند، اما چیزی که آنها را برای ما جالب می‌کند این است که می‌توانیم آنها را طوری طراحی کنیم که وظایف مفیدی را در بدن انجام دهند.
این میکروربات ها از موادی به نام پلیمرهای زیست سازگار با استفاده از فناوری مشابه چاپ سه بعدی ساخته شده اند.
تسکین بیماری مثانه
ماشین های کوچک روی یک مشکل رایج برای انسان آزمایش شدند، بیماری مثانه.آنها به دنبال تسکین افرادی بودند که از سیستیت بینابینی، همچنین به عنوان سندرم مثانه دردناک شناخته می‌شوند، رنج می بردند.
در مطالعات آزمایشگاهی محققان دسته هایی از میکروربات ساختند که غلظت‌های بالای دگزامتازون را در خود محصور کرده بودند.
آنها هزاران میکروربات را وارد مثانه موش‌های آزمایشگاهی کردند و مشاهده کردند که آنها قبل از چسبیدن به دیواره‌های مثانه در اندام‌های بدن پراکنده می‌شوند، که احتمالاً دفع آنها از طریق ادرار را دشوار می‌کند.
سپس میکروربات ها به آرامی دگزامتازون خود را در طول حدود دو روز آزاد کردند و به بیماران این امکان را داد که داروهای بیشتری را در مدت زمان طولانی‌تری دریافت کنند.
علی‌رغم این آزمایش موفقیت‌آمیز، تیم باید قبل از اینکه میکروربات‌ها بتوانند در بدن انسان واقعی حرکت کنند، کارهای زیادی انجام دهند، مانند ساخت میکروربات های کاملاً زیست تخریب‌پذیر تا در نهایت در بدن حل شوند.
لی در بیانیه‌ای گفت: اگر بتوانیم کاری انجام دهیم که این ذرات در مثانه کار کنند، آن‌گاه می‌توانیم به آزاد سازی داروی پایدارتری دست یابیم و شاید بیماران مجبور نباشند به دفعات زیاد به مراکز درمانی مراجعه کنند.
