داده های جدید ارائه شده در نشست سالانه انجمن رادیولوژی آمریکای شمالی نشان داد مصرف طولانی مدت مسکن ها، مانند ناپروکسن یا ایبوپروفن، می تواند با پیشرفت سریع علائم آرتروز مرتبط باشد.
به گزارش تکناک، محققان با احتیاط تاکید می کنند که این ارتباط هنوز در حد مشاهدات است و باید تحقیقات بیشتری به منظور تشخیص چگونگی ارتباط این داروها با پیشرفته‌شدن التهاب آرتریت انجام شود.
پژوهش جدید، به رهبری جوانا لویتجنز از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، بر ارتباط بین امصرف طولانی مدت مسکن ضد التهابی غیر استروئیدی ( NSAID ) و یک علامت آرتریت به نام سینوویت (آماس غشا مفصلی) متمرکز شد. غشای سینوویال(زلالی) بافت همبندی متصل کننده مفاصل مانند زانو یا مچ دست است و سینوویت هنگام التهاب و تحریک آن غشاء رخ می‌دهد.
لویتجنز توضیح داد: سینوویت واسطه ایجاد و پیشرفت استئوآرتریت (ورم مفاصل واستخوان‌ها) است و این پژوهش می‌تواند به هدف درمان آن ختم شود.
بنابراین، هدف مطالعه تحلیل تاثیر و بررسی درمان با مسکن ها بر ایجاد یا پیشرفت سینوویت و تعیین اثرپذیری بیومارکرهای تصویربرداری غضروف، که منعکس‌کننده تغییرات استئوآرتریت هستند، تحت تأثیر درمان با مسکن ها است.
محققان بیش از 1000 فرد مبتلا به استئوآرتریت متوسط تا شدید زانو را انتخاب و حدود یک چهارم آنها درمان مداوم NSAID را برای بیش از یک سال دریافت کردند، در حالی که بقیه شرکت‌کنندگان با این مسکن‌های رایج درمان نشدند. هر یک از شرکت‌کنندگان در ابتدای مطالعه، و دوباره چهار سال بعد، MRI زانو انجام دادند.
با ارزیابی انواع بیومارکرهای سینوویت در MRI، محققان هیچ مزیت بلندمدتی از استفاده از NSAID در طول دوره مطالعه چهار ساله مشاهده نکردند. در واقع، نشانگرهای التهاب مفاصل در گروه NSAID در پایان مطالعه به طور غیرمنتظره‌ای پیشرفته‌تراز افرادی بود که داروهای ضد التهابی مصرف نمی‌کردند.
لویتجنز گفت: در این گروه بزرگ از شرکت کنندگان، ما توانستیم نشان دهیم که هیچ مکانیسم محافظتی از NSAID ها در کاهش التهاب یا کند کردن پیشرفت آرتروز مفصل زانو وجود ندارد. استفاده از NSAID ها برای عملکرد ضد التهابی در سال های اخیر به طور مکرر به بیماران مبتلا به استئوآرتریت توصیه شده است و باید دوباره مورد بررسی قرار گیرد، زیرا تأثیر مثبتی بر التهاب مفاصل نشان نداده‌است.
لویتجنز از بیان نقش مستقیم NSAID ها در پیشرفته‌ترشدن سینوویت در طول زمان ، خودداری کرده‌است. او می‌گوید این امکان وجود دارد که اثرات ضدالتهابی این داروها مستقیماً وضعیت را بدتر نکند، اما در عوض، افرادی که از این مسکن‌ها استفاده می‌کنند به سادگی توانایی حرکت پیدا کرده و موجب پیشرفت بیماری آنها خواهد شد.
لویتجنز اضافه کرد: بیمارانی که سینوویت دارند و داروهای مسکن مصرف می‌کنند ممکن است به دلیل تسکین درد از نظر فیزیکی فعال‌تر باشند، که به طور بالقوه می‌تواند منجر به پیشرفته‌ترشدن سینوویت شود، اگرچه ما در مدل خود فعالیت بدنی را نیز در نظر گرفته‌ایم.
در نهایت، نتایج این مطالعه مقدماتی (در یک مجله منتشر شده است و هنوز نیاز به بررسی دارد) پزشکان و بیماران مبتلا به آرتریت را در موقعیت دشواری قرار می دهد. NSAID ها داروهای مسکن رایج برای بیماران آرتروز هستند، بنابراین هیچ نشانه ای وجود ندارد که بیماران باید مصرف این داروها را برای تسکین درد حاد قطع کنند. با این حال، به گفته لویتجنز، استفاده طولانی مدت از NSAID ها به عنوان راهی برای کاهش سینوویت و کند کردن پیشرفت آرتروز پس از این یافته ها مورد تردید است.
