عناصر زیادی وجود دارند که تعیین می کنند ما چگونه پیر می شویم. این شامل ژنتیک، محیط و سن ما می شود. اما کدام مؤلفه کلیدی عمیق ترین تأثیر را بر پیری دارد؟
به گزارش تک ناک، طبق یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا ، پیری و محیط زیست بیشتر از ژنتیک در تعیین سلامت ما در سال‌های بعد نقش کلیدی دارند. این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شد.
افزایش سن بیشتر از ژن ها بر سلامتی تأثیر می گذارد
در این مطالعه، تیم تحقیقاتی به بررسی ژنتیک، پیری و محیط زیست و چگونگی تأثیر این سه مولفه بر 20 هزار ژن انسانی پرداختند. آنها دریافتند که هم پیری و هم محیط زیست ، بیشتر از تغییرات ژنتیکی، بر ژن‌های ما با افزایش سن تأثیر می‌گذارند. این عامل مواردی مانند سطح هورمون، متابولیسم و نحوه ترمیم بدن را تعیین می کند. همچنین بر تشخیص برخی بیماری ها مانند زوال عقل یا دیابت تأثیر می گذارد.
پیترسادمانت، استادیار زیست شناسی تلفیقی دانشگاه برکلی و یکی از اعضای مرکز زیست شناسی محاسباتی پردیس، همچنین یکی از نویسندگان این مطالعه، می پرسد: ژنتیک شما چه تاثیری بر شخصیت شما، فنوتیپ شما، مانند قد، وزن شما، داشتن یا نداشتن بیماری قلبی دارد؟
ژن ها و تنوع
او اشاره کرد که مطالعات متعددی در مورد تعیین چگونگی تغییر ژن ها توسط تنوع ژنتیکی انسان انجام شده است. این مطالعه به این پرسش می‌پردازد که چگونه چنین تغییراتی تحت تأثیر سن افراد قرار می‌گیرد. سادمنت اظهار داشت که اولین نتیجه ای که ما دریافتیم این بود که ژنتیک شما هر چه سن شما افزایش یابد کمتر اهمیت دارد.
این بدان معنی است که ترکیب ژنتیکی می تواند به پیش بینی بیان ژن در جوانی کمک کند، با این حال، در پیش بینی بیان در سنین بالا مفید نیست. در این مطالعه مرجع سنی 55 سال و بالاتر بود.
مثال ارائه شده در این مطالعه شامل دوقلوهای همسان بود. اگرچه دوقلوهای همسان نوع مشابهی از ژن ها دارند، اما این عامل با بالا رفتن سن آنها بی ربط است و نشان دهنده واگرایی در بیان ژن آنها است، بنابراین با وجود داشتن ژن های یکسان، آنها را به طور متفاوتی پیر می کند.
برای این مطالعه، محققان 948 نفر را تجزیه و تحلیل کردند و میانگین سنی را 55 سال تعیین کردند. سپس، محققان تأثیر پیری را بر روی 27 بافت انسانی تعیین کردند. پس از مطالعه این بافت ها، آنها دریافتند که بافت های انسانی با افزایش سن، احتمال بیشتری برای جهش های سرطانی در تومورها دارند.
این مطالعه نشان می دهد که افزایش سن در همه ما بدون توجه به ژنتیک متفاوت است. این مطالعه همچنین با فرضیه Medawarمطابقت دارد، که بیان می‌کند: ژن‌هایی که در سنین پایین فعال می‌شوند بیشتر تحت تأثیر تکامل قرار می‌گیرند، زیرا برای اطمینان از زنده ماندن برای تولیدمثل حیاتی هستند، در حالی که ژن‌هایی که پس از رسیدن به سن باروری فعال می‌شوند کمتر از نظر تکاملی تحت فشار هستند.
در تمام بافت‌های بدن شما، ژنتیک تقریباً به یک میزان اهمیت دارد. به نظر نمی رسد ژنتیک نقش بیشتری در یک بافت یا بافت دیگر ایفا کند. اما چگونگی پیری بین بافت‌های مختلف بسیار متفاوت است. در خون، روده بزرگ، شریان ها، مری، بافت چربی، سن نقش بسیار قوی تری نسبت به ژنتیک شما در ایجاد الگوهای بیان ژن ایفا می کند. به طور کلی، سن یک فرد در مقایسه با نوع بیان ژن نقش بسیار بیشتری در تعیین سلامت دارد.
