تولید ناکافی اشک در چشم‌ها می‌تواند باعث احساس خشکی یا احساس وجود چیزی در چشم و سوزش چشم‌ها شود.
به گزارش تکناک، سندرم خشکی چشم یک بیماری مزمن است که جدی تر از خشکی چشم است. دلایل مختلفی برای بروز این بیماری وجود دارد و می تواند یک عارضه جانبی دارویی باشد. اگر چشمان شما خشک و تحریک شده است، ممکن است این مشکل به دلیل مصرف برخی داروها باشد.
افرادی که داروهای بدون نسخه و نسخه‌ای مصرف می‌کنند ممکن است متوجه نشوند که قرص‌ها، اسپری‌ها، قطره‌ها و مایعات معمولی تا چه حد می‌توانند چشم را از داشتن آب کافی محروم کنند. خشکی چشم می تواند ناشی از مصرف داروهای سرماخوردگی، داروهای تجویزی قلب، درمان های آلرژی و غیره باشد.
برای افرادی که چندین دارو مصرف می کنند، مشکل خشکی چشم مضاعف می شود.
اگر از داروهایی استفاده می کنید که باعث خشکی چشم شما می شود، با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید چگونه می توانید برای این مشکل راه حلی پیدا کنید.
آنتی هیستامین ها
آنتی هیستامین هایی مانند فلوناز (فلوتیکاسون)، آلگرا (فکسوفنادین)، کلاریتین (لوراتادین)، زیرتک (سیتریزین) و بنادریل (دیفن هیدرامین) اثر هیستامین شیمیایی را که بدن در حمله خود علیه آلرژن ها تولید می کند، مسدود می کند.
آنتی هیستامین ها می توانند علائم آلرژی و سرماخوردگی از جمله عطسه، خارش، آبریزش چشم و آبریزش بینی را تسکین دهند. آنها همچنین می توانند باعث بروز مشکلات متعددی در چشمان شما شوند، مانند کاهش لایه اشک آبکی که آنها را مرطوب نگه می دارد. متاسفانه این واقعیت که خشکی چشم علائمی مشابه آلرژی دارد می تواند گیج کننده باشد.
داروهای ضد احتقان بینی
دارویی که گرفتگی بینی تسکین می دهد، ممکن است برای چشم ها چندان ملایم نباشد. داروهای ضداحتقان بدون نسخه، داروهایی هستند که برای کاهش علائم سرماخوردگی و آنفولانزا، تب یونجه و سینوزیت به کار می روند. آنها با باریک کردن رگ های خونی در غشای بینی تاثیر خود را اعمال می کنند که جریان خون را به بافت متورم بینی کاهش می دهد. این کار به افراد با بینی های گرفته شده اجازه می دهد تا آسان تر نفس بکشند.
داروهای ضد احتقان بینی به صورت قرص، مایعات و اسپری بینی عرضه می شوند. آنها تحت چندین نام تجاری و حاوی موادی مانند فنیل افرین، سودوافدرین و اکسی متازولین فروخته می شوند. با این حال، مانند آنتی هیستامین ها، ضد احتقان ها نیز تولید اشک را کاهش می دهند. برخی از این داروها ترکیبی از یک آنتی هیستامین و یک ضد احتقان هستند که به طور مضاعف برای چشم ها مشکل ساز می شوند.
داروهای کاهش دهنده فشار خون
افرادی که از داروهای تجویزی برای کاهش فشار خون و درمان برخی بیماری های قلبی استفاده می کنند نیز ممکن است دچار خشکی چشم شوند. به عنوان مثال، بتا بلوکرها که ضربان قلب را کاهش می دهند، نیروی انقباض عضله قلب و انقباض عروق خونی را کاهش می دهند. اما تصور می شود که این داروها حساسیت قرنیه که به عنوان پنجره شفاف چشم شناخته می شود را کاهش می دهند. وقتی این اتفاق می‌افتد، می‌تواند محرک غدد اشکی را کاهش دهد تا اشک‌ها را آزاد کنند.
دیورتیک ها که به عنوان قرص های آب نیز شناخته می شوند، نوع دیگری از داروهای کاهش دهنده فشار خون هستند که با تشویق بدن به دفع بیشتر ادرار عمل می کنند. داروهایی مانند میکروزید (هیدروکلروتیازید) و لازیکس (فوروسماید) آب اضافی را از بدن و چشم ها خارج می کنند.
داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی و پارکینسون
الاویل (آمی تریپتیلین) که یک داروی ضد افسردگی سه حلقه ای است، و تیوریدازین که برای درمان اسکیزوفرنی تجویز می شود، از جمله داروهایی هستند که دارای اثرات آنتی کولینرژیک هستند. این داروها از انتقال برخی تکانه های عصبی جلوگیری می کنند و عوارض جانبی خاصی مانند خشکی چشم دارند.
آرتان (تری هگزی فنیدیل) که برای مبارزه با سفتی، لرزش و اسپاسم در بیماری پارکینسون استفاده می شود، دارای همان خواص آنتی کولینرژیک است. به طور معمول، یک عصب سالم خشکی چشم را حس می‌کند و سیگنالی را ارسال می‌کند که تا رسیدن به مقصد و رها شدن اشک از آن عبور می‌کند، اما وقتی این شبکه ارتباطی از بین می‌رود، این پیام غیرقابل انتقال می‌شود و این مسئله منجر به خشکی چشم می‌شود.
داروهای محبوب افسردگی مانند زولوفت (سرترالین) و پاکسیل (پاروکستین) به دسته متفاوتی از داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) تعلق دارند، اما آنها هم می‌توانند باعث خشکی چشم شوند.
هورمون درمانی و داروهای ضد بارداری خوراکی
هورمون درمانی تاثیر پیچیده ای بر خشکی چشم دارد. افرادی که برای درمان اثرات یائسگی از هورمون درمانی(به ویژه استروژن به تنهایی) استفاده می کنند، احتمال بیشتری برای ابتلا به خشکی چشم دارند. خطر خشکی چشم در افرادی که پس از یائسگی تحت هورمون درمانی با استروژن قرار می گیرند، 70 درصد افزایش می‌یابد و افرادی که از ترکیب استروژن و پروژسترون استفاده می کنند، 30 درصد بیشتر در معرض خطر خشکی چشم قرار دارند.
همچنین به دلیل تغییرات هورمونی مرتبط با استفاده از قرص های ضدبارداری، احتمال ابتلا به خشکی چشم نیز بیشتر است. افرادی که از قرص های ضد بارداری استفاده می کنند، SANDE بالاتری دارند. SANDE یک سیستم امتیازدهی از علائم خشکی چشم است و هرچه میزان آن بالاتر باشد، خشکی چشم فرد بیشتر است.
رابطه دقیق بین هورمون ها و خشکی چشم نامشخص است. ممکن است استروژن بر غدد تولید کننده چربی چشم تأثیر نامطلوب بگذارد. استروژن همچنین ممکن است به اصطلاح لایه آبی یا لایه اشکی چشم را نازک کند.
داروی آکنه و خشکی چشم
متخصصان پوست گاهی اوقات داروی ایزوترتینوئین را برای آکنه های شدید و زخمی یا آکنه هایی که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهند، تجویز می کنند. این داروی قدرتمند پس از فروش با نام تجاری Accutane، اثر خشک کننده ای بر غدد چربی دارد. این دارو باعث تحریک چشم ها و پلک ها، در میان سایر عوارض جانبی رایج می شود. این دارو باعث کاهش تولید و ترشح کلی مخاط چشم می شود.
عوارض جانبی آکوتان شامل افسردگی، افکار خودکشی و اختلالات روده است. اگرچه این در سال 2009 از بازار خارج شده است، اما نسخه های عمومی هنوز در دسترس هستند.
قطره چشم
ممکن است تعجب آور به نظر برسد، اما برخی از قطره های چشمی در واقع علائم خشکی چشم را تشدید می کنند.
به عنوان مثال قطره ویزین (تتراهیدروزولین چشمی)، با باریک کردن رگ های خونی در چشم ها برای کاهش قرمزی عمل می کند. اما وقتی اثر قطره ها از بین می روند، عروق گشاد می شوند و می توانند دوباره ملتهب شوند.
