مطالعه ای جدید، نتایج امیدوار کننده ای را نشان داد که می تواند منجر به پیدایش درمان های نوظهور برای درد مزمن شود.
به گزارش تکناک، در یک مطالعه جدید، دانشمندان از ابزارهای یادگیری ماشینی برای ثبت و تجزیه و تحلیل داده های مغز بیماران مبتلا به درد مزمن، شناسایی یک منطقه خاص مغزی و نشانگرهای زیستی مرتبط با درد مزمن استفاده کرده اند. این تحقیق، گام مهمی در توسعه روش‌های نظارت و درمان های جدید برای دردهای مزمن است.
برای اولین بار، محققان داده های مربوط به درد را از داخل مغز افراد مبتلا به اختلالات درد مزمن ناشی از سکته مغزی یا قطع عضو، ثبت کردند. هدف طولانی مدتی که دانشمندان به دنبال آن بوده اند، این است که بفهمند چگونه درد با فعالیت مغز نشان داده می شود و چگونه می توان از آن فعالیت برای تسکین درد مزمن استفاده کرد.
داده‌های این تحقیق در طول ماه‌ها در حالی که بیماران در خانه بودند جمع‌آوری شد و با استفاده از ابزارهای یادگیری ماشین تجزیه و تحلیل شد. با انجام این کار، محققان ناحیه‌ای از مغز که مرتبط با دردهای مزمن و نشانگرهای عینی درد مزمن در بیماران است را به طور جداگانه شناسایی کردند.
درد مزمن یکی از بزرگترین عوامل ناتوانی در سراسر جهان است. درد نوروپاتیک(آسیب به نورون) ناشی از آسیب به سیستم عصبی است. این درد بیشتر به دلیل آسیب به اعصاب بدن ما رخ می دهد، اما برای افراد مورد مطالعه در این تحقیق، تصور می شود که درد آنها از خود مغز سرچشمه می گیرد. این نوع درد به خوبی به درمان های فعلی پاسخ نمی دهد و می تواند برای افرادی که با آن دست و پنجه نرم می کنند طاقت فرسا باشد.
محققان داده‌های مربوط به درد مزمن را از طریق گزارش‌های افراد مبتلا به این بیماری جمع‌آوری کردند. نمونه هایی از این نوع داده ها شامل پرسشنامه هایی در مورد شدت درد و تأثیر روانی درد است. این مطالعه به طور مستقیم به تغییرات در فعالیت مغز در دو منطقه که تصور می‌شود پاسخ‌های درد در آنجا رخ می‌دهد که قشر کمربندی قدامی (ACC) و قشر اوربیتوفرونتال (OFC) هستند، بررسی کرد.
بررسی MRI نشان می دهد که مناطق ACC و OFC مغز در طول آزمایش های درد حاد روشن می شوند. برای محققان جالب بود که ببینند آیا این نواحی نیز در چگونگی پردازش درد مزمن مغز نقش دارند یا خیر.
در یک مطالعه جداگانه، محققان به چگونگی واکنش ACC و OFC به درد حاد، که ناشی از اعمال گرما در نواحی بدن شرکت‌کنندگان بود، پرداختند. در دو نفر از چهار بیمار، فعالیت مغز دوباره می‌توانست پاسخ‌های درد را پیش‌بینی کند، اما در این مورد به نظر می‌رسد که ACC بیشترین ناحیه درگیر است. این مسئله نشان می‌دهد که مغز، درد حاد و مزمن را به شکل متفاوتی پردازش می‌کند.
این مطالعه گامی اولیه به سمت کشف الگوهای فعالیت مغزی است که اساس درک ما از درد است. شناسایی چنین نشانه‌ای از درد، توسعه درمان‌های جدیدی را امکان‌پذیر می‌سازد که می‌توانند فعالیت مغز را برای تسکین رنج ناشی از درد مزمن تغییر دهند.
رویکردهای مدرن تر که تحریک را بر اساس بیومارکرهای فعالیت مغز تنظیم می کند، برای درمان موفقیت آمیز برخی از اختلالات مغزی از جمله بیماری پارکینسون و اختلال افسردگی اساسی استفاده می شود، اما تاثیر آنها در نشانگرهای زیستی مغزی به خوبی دیده نشده است. در واقع برای شرایطی مانند درد مزمن، شناسایی بیومارکرها هنوز در مراحل اولیه است.
درمان‌های مؤثر و غیراعتیادآور برای تسکین درد مزمن، هدف اصلی محققان برای یافتن راه‌حل‌های علمی برای مهار بحران مصرف مواد افیونی است. این یافته‌ها گامی کلیدی برای شناسایی نشانگرهای زیستی خاص درد به منظور مدیریت درد بیماران است.
(زیرنویس عکس: در یک مطالعه جدید منتشر شده در مجله Nature Neuroscience، محققان داده های مربوط به درد مزمن را از مغز بیماران مبتلا به اختلالات درد ناشی از سکته مغزی یا قطع عضو (درد فانتوم اندام) ثبت و تجزیه و تحلیل کردند. با استفاده از ابزارهای یادگیری ماشینی، محققان توانستند ناحیه ای از مغز که مرتبط با درد مزمن و نشانگرهای زیستی خاص این بیماری است را شناسایی کنند.)
