محققان دانشگاه ایلینوی شیکاگو کشف کردند که یک پپتید مشتق شده از مگس میوه ممکن است راه را برای توسعه آنتی بیوتیک های جدید هموار کند.
به گزارش تکناک، مطالعه آنها که در مجله Nature Chemical Biology منتشر شده است نشان می دهد که یک پپتید طبیعی به نام دروسسین با اتصال به ریبوزوم های باکتریایی از حشرات در برابر عفونت های باکتریایی محافظت می کند. پس از اتصال، دروسسین از انجام صحیح وظیفه اصلی ریبوزوم که ساخت پروتئین های جدید است که سلول ها برای عملکرد به آنها نیاز دارند، جلوگیری می کند.
تولید پروتئین را می توان با تداخل در مراحل مختلف ترجمه که فرآیندی است که توسط آن DNA به مولکول های پروتئین “ترجمه” می شود ، متوقف کرد. دانشمندان UIC کشف کردند که دروسسین به ریبوزوم متصل می شود و هنگامی که ریبوزوم به سیگنال توقف در انتهای ژن می رسد، از پایان ترجمه جلوگیری می کند.
الکساندر مانکین، نویسنده اصلی مطالعه گفت: دروسسین دومین آنتی بیوتیک پپتیدی شناخته شده است که پایان ترجمه را متوقف می کند. دیگری که apidaecin نام دارد و در زنبورهای عسل یافت می شود، اولین بار توسط دانشمندان UIC در سال 2017 توصیف شد.
آزمایشگاه UIC موفق شد پپتید مگس میوه و صدها جهش گونه یافته آن را مستقیماً در سلول‌های باکتریایی تولید کند.
مانکین گفت: دروسسین و جهش‌یافته‌های فعال آن که در داخل باکتری‌ها ساخته می‌شوند، سلول‌های باکتری را مجبور به خود تخریبی می‌کنند.
گرچه پپتیدهای drosocin و apidaecin یکسان عمل می کنند، اما محققان متوجه شده اند که ساختار شیمیایی آنها و نحوه اتصال آنها به ریبوزوم متفاوت است.
مانکین گفت: با درک نحوه عملکرد این پپتیدها، امیدواریم بتوانیم از همان مکانیسم برای آنتی بیوتیک های جدید و موثر استفاده کنیم. مقایسه کنار هم اجزای این دو پپتید، مهندسی آنتی‌بیوتیک‌های جدیدی را تسهیل می‌کند.
