مرحله صفر سرطان سینه چیست؟

سرطان مجرای درجا (DCIS) یا همان مرحله صفر سرطان سینه، به عنوان یک تشخیص سرطان غیرتهاجمی یا پیش تهاجمی در نظر گرفته می شود.

به گزارش تکناک، در این مقاله آنچه شما باید در مورد پیش آگهی، درمان و تحقیقات مربوط به مرحله صفر سرطان سینه بدانید را برای شما بازگو می کنیم.

DCIS بر سلول های مجاری شیر تأثیر می گذارد

هر سینه دارای مجاری شیر است که به عنوان یک سیستم کانال برای انتقال شیر به نوزادان شیرده عمل می کند. DCIS زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های یکی از آن مجاری جهش یافته و تکثیر شده و شبیه سلول‌های سرطانی می‌شوند.

از هر پنج سرطان پستان تازه تشخیص داده شده، یک مورد DCIS است. از آنجایی که آن سلول ها معمولاً در مجرای محدود می مانند و به بافت اطراف گسترش نمی یابند، DCIS به عنوان مرحله صفر سرطان سینه نیز شناخته می شود.

معمولا این مرحله در ماموگرافی یافت می شود

معمولاً ماموگرافی، کلسیفیکاسیون را نشان می‌کند که خوشه کوچکی از سلول‌ها با شکل‌ها و اندازه‌های غیرطبیعی است، سپس پس از نمونه برداری تشخیص داده می‌شود.

با این حال، گاهی اوقات DCIS به اندازه ای بزرگ می شود که یک توده قابل توجه را تشکیل می دهد. برخی از افراد مبتلا به DCIS ممکن است دارای ترشحات غیرعادی از نوک پستان یا وضعیتی به نام بیماری پاژه باشند که باعث ضخیم و خشک شدن پوست اطراف نوک پستان می شود.

افزایش مرحله صفر تشخیص

دکتر وایت، پزشک متخصص زنان گفت: ما شاهد افزایش زیادی در تعداد موارد DCIS تشخیص داده شده در 20 سال گذشته بوده‌ایم.

دکتر وایت گفت که در دهه 1990، تنها حدود 15000 تا 18000 مورد DCIS در سال تشخیص داده می شد. در حال حاضر این تعداد به بیش از 51000 افزایش یافته است.

دکتر وایت توضیح داد: این مسئله به این دلیل است که اکنون تعداد زیادی از زنان در حال انجام ماموگرافی هستند و فناوری آنقدر خوب است که ما ضایعات بسیار کوچکی را تشخیص می دهیم.

در نتیجه، افراد زودتر از همیشه تحت درمان قرار می گیرند، به این معنی که شانس کمتری برای خارج شدن DCIS از مجرای شیر و تبدیل شدن به نوع تهاجمی سرطان پستان وجود دارد. با این حال، هیچ راهی برای تشخیص اینکه کدام ضایعات تهاجمی نیستد و کدام ضایعات تهاجمی خواهند شد، وجود ندارد.

پیش آگهی در این مورد عالی است

از آنجایی که DCIS غیرتهاجمی است، شانس بهبودی و بقای طولانی مدت بیماران پس از درمان بسیار زیاد است. یک مطالعه در سال 2019 نشان داد که پس از 10 سال پیگیری، میزان بقا تقریباً 98٪ بود.

علاوه بر این، پیش‌آگهی برای افرادی که تشخیص DCIS آن‌ها با روش هایی مانند زیر مدیریت می‌شد، بسیار خوب بود:

• برداشتن توده با جراحی
• رادیوتراپی
• درمان غدد درون ریز

پس از DCIS، خطر ابتلا به سرطان های دیگر بیشتر است

مرحله صفر سرطان سینه همچنان با خطراتی همراه است. دکتر میرز گفت: وقتی شما DCIS  دارید، به این معنی است که خطر ابتلا به DCIS دیگر یا سرطان سینه مهاجم در بدن شما بالاتر از جمعیت عمومی است.

محققان مطالعه ای در مورد سرطان سینه انجام دادند و زنان در جمعیت عمومی را با زنان مبتلا به DCIS مقایسه کردند. افرادی که به DCIS تشخیص داده شده بودند، در طی 20 سال پس از شناسایی DCIS در طول غربالگری سرطان سینه، بیشتر در معرض خطر طولانی مدت ابتلا به سرطان سینه مهاجم و همچنین مرگ ناشی از سرطان سینه بودند.

دکتر میرز افزود: هر چیزی که باعث جهش سلول ها شود، عموماً در بیش از یک مجرا رخ می دهد و گاهی اوقات، آن سلول های جهش یافته می توانند از مجرا عبور کرده و به سرطان سینه مهاجم تبدیل شوند.

اما اینکه چرا این اتفاق می افتد هنوز مشخص نیست. دکتر مایرز گفت: ما نمی دانیم چرا برخی موارد DCIS توانایی انجام این کار را دارند در حالی که برخی دیگر این توانایی را ندارند، بنابراین در حال حاضر می خواهیم همه آنها را حداقل با جراحی و شاید موارد بیشتر درمان کنیم.

اندازه تومور مهم است

پس از اینکه فرد مبتلا به DCIS تشخیص داده شد و رشد غیرطبیعی از طریق جراحی برداشته شد، گام بعدی ارزیابی خطر بازگشت سرطان مهاجم تر است.

دکتر وایت گفت: یکی از عوامل مهم در این روش درمانی، محاسبه اندازه DCIS است. اندازه هایی که برای DCIS بزرگدر نظرگرفته می شوند آنهایی هستند که حدود 2 تا 2.5 سانتی متر (یا 20 تا 25 میلی متر) و بیشتر هستند.

دکتر وایت توضیح داد: با ضایعات DCIS بزرگتر از 20 تا 25 میلی‌متر، توصیه کلی بیشتر از جراحی است. درمان بیشتر ممکن است شامل پرتودرمانی و هورمون درمانی باشد.

با این حال، نواحی DCIS که کوچکتر از 2.5 سانتی متر هستند به عنوان یک ویژگی کم خطر در نظر گرفته می شوند.

“درجه هسته ای” DCIS نیز اهمیت دارد

پزشکان درجه هسته ای DCIS را در نظر خواهند می گیرند، که با نگاه دقیق به هسته سلول های برداشته شده در طول نمونه برداری تعیین می شود. سه درجه DCIS وجود دارد:

• پایین یا درجه 1 که بیشتر شبیه سلول های سالم و طبیعی است
• متوسط یا درجه 2
• بالا، یا درجه 3 که غیر طبیعی ترین به نظر می رسد و سریع ترین رشد را دارد

DCIS درجه بالا گاهی اوقات به عنوان “کمدو” یا “کومدونکروز” نیز توصیف می شود، به این معنی که سلول های مرده در داخل تومور با رشد سریع ساخته شده اند. هر چه درجه بالاتر باشد، شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه مهاجم، چه با DCIS و چه در مقطعی در آینده، در فرد بیشتر است.

DCIS را می توان با جراحی برداشت

DCIS اغلب می تواند از طریق لامپکتومی برداشته شود، که جراحی ای است که بافت سینه اطراف را حفظ می کند.

هدف جراحان هنگام انجام لامپکتومی، حذف تمام سلول های سرطانی، به علاوه یک حاشیه 2 میلی متری از سلول های سالم در اطراف تومور است. این کار کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که سرطان 100٪ حذف شده و خطر عود را کاهش می دهد.

در برخی موارد، اگر DCIS به مجاری متعدد نفوذ کرده باشد یا تومور به اندازه کافی بزرگ شده باشد، برداشتن کل پستان از طریق ماستکتومی نیز ممکن است توصیه شود.

همچنین، از آنجایی که برخی از DCIS ها ممکن است هرگز پیشرفت نکنند، برخی از بیماران ممکن است از جراحی صرف نظر کنند و به جای آن روشی مراقبتی را اتخاذ کنند.

برخی افراد با تشعشع درمان می شوند

پزشکان و بیماران باید با هم تصمیم بگیرند که آیا برای کاهش خطر ابتلا به سرطان DCIS  غیر تهاجمی یا تهاجمی، از جمله داروها یا پرتو، به درمان بیشتری نیاز است یا خیر. این کار را می توان از طریق آزمایش ژنومی یا با بررسی عواملی مانند سن بیمار، سابقه خانوادگی و اندازه و درجه تومور تعیین کرد.

دکتر مایرز گفت: چند سال پیش، به هر کسی که DCISداشت، پرتودرمانی توصیه می شد. اما در حال حاضر، درمان با نوع DCIS و ترجیح خود بیمار متناسب شده است و یک روند نزولی برای قرار گرفتن در معرض تشعشع یا اجتناب کامل از آن وجود دارد.

به طور کلی، پرتودرمانی معمولاً بخشی از درمان پس از جراحی حفظ پستان (BCS) است. با این حال، پرتودرمانی عوارض جانبی دارد و هیچگاه ثابت نشده است که بقای بیماران مبتلا به DCIS را افزایش دهد. در عوض، فقط نشان داده شده است که خطر ابتلا به سرطان های دیگر را کاهش می دهد.

بنابراین بیماران باید مزایا و معایب را با دقت بررسی کنند و بهترین تصمیم فردی را برای آنها بگیرند.

داروهای مسدود کننده هورمون

برای برخی از افراد مبتلا به DCIS، مصرف داروهایی که تولید هورمون‌های جنسی را مسدود می‌کنند مانند تاموکسیفن یا مهارکننده‌های آروماتاز، می‌توانند خطر عود DCIS یا سرطان مهاجم آینده را کاهش دهند. اما این داروها عوارض جانبی نیز ایجاد می کنند و خطر را برای همه کاهش نمی دهند.

برای تشخیص اینکه آیا این داروها موثر خواهند بود، باید یک تومور DCIS آزمایش شود تا پزشکان ببیند گیرنده های استروژن و پروژسترون دارد یا خیر. دکتر مایرز گفت: اکثر زنان گیرنده های هورمونی مثبت خواهند داشت. اما برای کسانی که این کار را نمی کنند، ما کاهش خطر را با این داروها انجام نمی دهیم زیرا احتمالاً سودمند نیستند.

مانند پرتو، در هیچ تحقیقی نشان داده نشده است که این داروها که واقعاً میزان بقای بیماران مبتلا به DCIS را افزایش دهند و تاثیر آنها فقط برای کاهش خطر ابتلا به سرطان های دیگر نشان داده شده است.

دکتر مایرز گفت که بیماران باید عوامل خطرناک فردی خود را در نظر بگیرند تا تصمیم بگیرند که آیا درمان بیشتر برای آنها ارزش دارد یا خیر.

شیمی درمانی ضروری نیست

از آنجا که DCIS غیر تهاجمی است، شیمی درمانی به عنوان یک گزینه درمانی استفاده نمی شود. به ندرت یعنی در کمتر از 1٪ از همه تشخیص‌های سرطان، گزارش‌های آسیب‌شناسی نشان می‌دهد که سلول‌های سرطانی در ضایعه DCIS شروع به شکستن دیواره مجرا کرده‌اند که به DCIS با میکرو تهاجم یا DCIS-MI معروف است. شیمی درمانی ممکن است در این موارد مفید باشد، اما تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

می تواند برای هرکسی پیش بیاید

افراد از هر جنسیتی مجرای سینه دارند. بنابراین، مردان ترنس نیز ممکن است DCIS  بگیرند، اما نادر است زیرا در حدود 1 مورد از 10 مورد ظاهر می شود.

از آنجایی که آنها ماموگرافی معمولی دریافت نمی کنند، سرطان سینه از هر نوعی اغلب در مردان ترنسکشوال کشف نمی شود تا زمانی که به مرحله بعدی برسد یعنی زمانی که تومورها به اندازه کافی بزرگ هستند که در طول معاینه فیزیکی احساس شوند.

با این حال، درمان و پیش آگهی عموماً برای همه افراد با اندازه و درجه تومور مشابه یکسان است.

ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد

DCIS می‌تواند برای هر کسی و در هر زمان اتفاق بیفتد، اما معمولاً در افراد بالای 40 سال زمانی که بسیاری شروع به انجام ماموگرافی می‌کنند، تشخیص داده می‌شود. DCIS به طور معمول در افراد 30 ساله یا کمتر یافت نمی شود، اما میزان ابتلا به DCIS با افزایش سن افزایش می یابد.

افرادی که زیر 50 سال مبتلا به DCIS تشخیص داده می شوند، میزان عود یا سرطان مهاجم بالاتری دارند بنابراین معمولاً درمان تهاجمی تری برای آنها توصیه می شود. از سوی دیگر، افراد بالای 50 سال باید بدانند که تشخیص خطر مرگ زودهنگام در انها افزایش نمی یابد.

DCIS دارای همان عوامل خطرناک سرطان سینه مهاجم است

اگرچه DCIS غیر تهاجمی است، اما عوامل خطرناک آن برای سرطان هایی که هستند یکسان است. همان چیزهایی که خطر ابتلا به DCIS را در زنان افزایش می دهد، در واقع همان چیزهایی هستند که خطر ابتلا به سرطان سینه مهاجم را افزایش می دهد.

به عنوان مثال، داشتن یک سابقه خانوادگی قوی می تواند یک عامل مهم در این مورد باشد، به خصوص اگر آزمایش یک فرد برای جهش ژن پرخطر BRCA مثبت باشد.

افرادی که دوره طولانی تری از تحریک استروژن دارند به این معنی که قاعدگی را زود شروع کرده اند و یا دیر یائسه شده اند نیز در معرض خطر ابتلا به DCIS و سرطان های مهاجم هستند. این مسئله همچنین برای افرادی که بچه دار نمی شوند یا اولین بارداری خود را بعد از 30 سالگی انجام می دهند نیز صدق می کند.

سبک زندگی نیز نقش دارد

مانند عوامل خطرناک برای سرطان های مهاجم سینه، برخی از عوامل خطرناک برای DCIS قابل تغییر هستند.

علاوه بر این، برای افرادی که قبلا DCIS داشته اند، کاهش مصرف الکل نیز ممکن است خطر عود دوباره را در آنها کاهش دهد.

نویسندگان یک مطالعه نوشتند: ممکن است مصرف الکل خطر ابتلا به سرطان سینه دوم را افزایش دهد، اما ممکن است به طور قابل توجهی احتمال تشخیص های دوم سرطان های تهاجمی که منجر به مرگ می شود، به ویژه در میان بازماندگان DCIS را افزایش ندهد.

بعد از DCIS هنوز هم می توانید شیر بدهید

حتی اگر DCIS مجاری شیر را تحت تأثیر قرار می دهد، لزوماً به این معنی نیست که اگر پس از تشخیص و درمان باردار شوید، نمی توانید شیر تولید کنید.

دکتر مایرز توضیح داد: تا زمانی ضایعه خیلی نزدیک به نوک پستان نباشد، DCIS نباید مشکلی در بارداری یا شیردهی ایجاد کند.

از طرف دیگر، اگر علاوه بر جراحی، تحت درمان با پرتودرمانی یا هورمون درمانی نیز قرار گرفته‌اید، دکتر مایرز اضافه کرد: ما معمولاً توصیه می‌کنیم که خانم‌ها به متخصص زنان یا پزشک باروری خود مراجعه کنند تا مطمئن شوند مشکلی وجود ندارد.

یک مقاله در مورد اینکه چگونه پاتولوژیست ها در مورد تشخیص نمونه های نمونه برداری پستان با یکدیگر اختلاف نظر دارند و اینکه موارد DCIS سخت ترین موارد برای نتیجه گیری بود، صحبت می کرد.

حدود 19 درصد از موارد DCIS در مطالعه بیش از حد تفسیر شدند، به این معنی که آنها به اشتباه به عنوان سرطان درجه بالاتر یا مهاجم طبقه بندی شدند. حدود 12 درصد تفسیر ناقص یا به اشتباه به عنوان امتیاز پایین تر طبقه بندی شدند.

نویسندگان نوشتند که ضایعات غیرتهاجمی پستان نشان دهنده یک “منطقه خاکستری” در پزشکی است، جایی که همیشه تشخیص درست یا غلط وجود ندارد. آنها گفتند که دستورالعمل‌های تجدیدنظر شده برای اطمینان از اینکه بیماران DCIS به تشخیص ثابتی می‌رسند، مورد نیاز است.

واکسن ممکن است مفید باشد

بیمارانی که مبتلا به DCIS تشخیص داده شده اند ممکن است روزی واکسنی دریافت کنند تا به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه مهاجم در آینده کمک کند.

درحال حاضر آزمایش‌های بالینی بیشتری در حال انجام است، اما محققان امیدوارند که یک واکسن بتواند سیستم ایمنی را تحریک کند و از پیشرفت DCIS اولیه در فراتر از مجرای شیر جلوگیری کند. در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایشات، کارشناسان می گویند که واکسن در نهایت می تواند جایگزینی برای جراحی و پرتودرمانی برای برخی از بیماران باشد.