در کنگره بیست و ششم غدد درون‌ریز اروپا در استکهلم، تحقیقی ارائه شد که نشان می‌دهد اندازه‌گیری مجموع توده چربی در بازوها می‌تواند به پیش‌بینی خطر شکستگی ستون فقرات در افراد بالای 50 سال کمک کند.
به گزارش تکناک، این یافته‌ها می‌تواند منجر به روش‌های ساده‌تر و کم‌هزینه‌تری برای شناسایی افراد در معرض خطر بالا شده و ممکن است به توسعه برنامه‌های ورزشی متناسب با هر فرد کمک کند.
پوکی استخوان یک بیماری شایع در میان افراد مسن است، اما در عین حال یکی از بیماری هایی است که کمتر تشخیص داده می‌شود. بسیاری از افراد تا زمانی که آسیب یا شکستگی را تجربه نکنند، علائم قابل توجهی از پوکی استخوان ندارند.
این شکستگی که اغلب در ستون فقرات رخ می دهد، با عنوان شکستگی ستون فقرات یا مهره ها شناخته می شود. تکنیک‌های تصویربرداری مانند جذب‌سنجی اشعه ایکس دوگانه (DXA) برای اندازه‌گیری تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) استفاده می‌شود، در حالی که نمره استخوان ترابکولار (TBS) کیفیت استخوان را ارزیابی کرده و پیش‌بینی شکستگی‌های جدید را به صورت مستقل از BMD انجام می‌دهد. با این حال، تأثیر چربی بدن بر سلامت استخوان هنوز کاملاً روشن نیست.
یافته‌های تحقیقات اخیر
برای بررسی این موضوع، محققان از دانشگاه ملی و کاپودیستری آتن در یونان به مطالعه ۱۴ مرد و ۱۰۱ زن بدون پوکی استخوان با میانگین سنی حدود ۶۲ سال پرداختند. آن‌ها دریافتند که افرادی که چربی بدن بیشتری داشتند صرف نظر از شاخص توده بدنی (BMI) کیفیت استخوان (TBS) پایین‌تری در ستون فقرات خود داشتند. علاوه بر این، هرچه چربی شکمی بیشتری در عمق شکم و اطراف اندام‌های داخلی قرار داشت، کیفیت استخوان اسفنجی (یا استخوان ترابکولار) ستون فقرات پایین‌تر بود.
محققان سپس به بررسی توزیع چربی بدن در زیر پوست پرداختند و دریافتند افرادی که توده چربی بالاتری در بازوها دارند، به احتمال زیاد کیفیت استخوان و استحکام کمتری در ستون فقرات دارند.
پروفسور اوا کاسی، نویسنده ارشد این مقاله می‌گوید: «به‌طور شگفت‌انگیزی، ما برای اولین بار تشخیص دادیم که ترکیب بازوها – به ویژه توده چربی بازوها – با کیفیت استخوان و قدرت مهره‌ها ارتباط منفی دارد.
در واقع چربی زیر پوستی بازو، که می‌توان آن را به راحتی حتی با روش ساده و ارزان کالیپر پوست تخمین زد، ممکن است بتواند به عنوان یک شاخص مفید برای کیفیت استخوان ستون فقرات ظاهر شود و احتمالاً خطر شکستگی مهره‌ها را پیش‌بینی کند.
وی افزود: «لازم به ذکر است که چربی شکمی(احشایی) که ما دریافتیم به شدت با کیفیت پایین استخوان در ارتباط است بخش فعال‌تری از چربی کل بدن از نظر هورمونی است. این چربی مولکول‌هایی به نام آدیپوکاین تولید می‌کند که باعث ایجاد التهاب خفیف می‌شود، بنابراین افزایش وضعیت التهابی احتمالاً تأثیر منفی بر کیفیت استخوان دارد.”
پروفسور کاسی اذعان دارد که برای تایید ارتباط بین چربی بازو و خطر شکستگی ستون فقرات به مطالعات گسترده‌تری نیاز است. او گفت: «اگرچه نتایج ما پس از کنترل سن و وزن همچنان قوی باقی می‌ماند، اما ما تعداد شرکت‌کنندگان را افزایش می‌دهیم و محدوده سنی را با گنجاندن بزرگسالان جوان‌تر بین 30 تا 50 سال و همچنین تعداد بیشتر آقایان جامع‌تر خواهیم کرد.»
“علاوه بر این، با استفاده از کاهش توده چربی بازو به عنوان یک علامت، سعی خواهیم کرد موثرترین برنامه ورزشی را تعیین کنیم که نه تنها چربی احشایی را هدف قرار دهد بلکه بر قسمت بالای بدن نیز تمرکز کند تا افراد در معرض خطر بالاتر، چربی بازوی خود را کاهش داده و تأثیر مثبتی بر کیفیت استخوان‌های مهره‌ها داشته باشند.”
