یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که مولکولی به‌نام RvT4 عملکرد ماکروفاژها را برای مبارزه با آترواسکلروز در آرتروز بهبود می‌بخشد و مسیرهای درمانی جدیدی را پیشنهاد می‌کند.
به گزارش تکناک، دانشمندان دانشگاه کوئین مری لندن به‌تازگی کشف کرده‌اند که مولکول RvT4 دفاع طبیعی بدن را در برابر تصلب شرایین (سخت شدن شریان‌ها) در بیماران مبتلا به آرتروز تقویت می‌کند.
مطالعات انجام شده بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که افزایش میزان مولکول RvT4 در بدن باعث بهبود توانایی مکانیسم‌های دفاعی خود بدن(ماکروفاژها) به‌منظور کاهش التهاب موضعی و رفع انسداد در رگ‌های خونی می‌شود.
این پیشرفت در درک فرآیندهای درگیر می‌تواند منجر به پیدایش درمانهای بهتر برای افرادی شود که به آرتریت روماتوئید (RA) یا همان آرتروز مبتلا هستند و در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی هستند.
ارتباط بین آرتروز و بیماری‌های قلبی عروقی
آرتروز شایع‌ترین شکل آرتریت التهابی در بریتانیا است و حدود 1٪ از جمعیت را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تقریباً 10000 نفر در سال به آرتروز مبتلا می‌شوند. در کنار علائم شناخته شده‌تر التهاب مفاصل، احتمال ابتلا به بیماری‌های عروق خونی در افراد مبتلا به این بیماری دو برابر بیشتر از سایرین است. این مسئله می‌تواند منجر به عوارض جدی و افزایش خطر مرگ زودرس شود.
یکی از انواع بیماری عروق خونی که در افراد مبتلا به آرتروز دیده می شود، آترواسکلروز است که در اثر تجمع مواد چربی به نام پلاک در امتداد دیواره شریان ایجاد می‌شود. این تجمع باعث سخت شدن و باریک شدن شریان‌ها می‌شود و گردش خون در بدن را دشوارتر می‌کند. همچنین این انسدادها می توانند آزاد شوند و باعث حملات قلبی و سکته مغزی شوند.
درک دلایل افزایش خطر ابتلا به این مشکلات قلبی عروقی در بیماران مبتلا به آرتروز برای توسعه درمانهای بهتر برای این این بیماران و سایرین، بسیار مهم است.
بینش در مورد نقش RvT4 در مبارزه با آترواسکلروز
برای به دست آوردن درک بهتر از علل بیماری عروق خونی در بیماران مبتلا به آرتروز، محققان نقش گروهی از مولکول‌ها به نام رزولوین‌های سری 13 (RvTs) را بررسی کردند. در آرتروز تجربی، سطح یکی از این مولکول ها به‌نام RvT4، به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد؛ پدیده‌ای که با درجه بالاتری از بیماری عروق خونی مرتبط است. این مطالعه به منظور بررسی چرایی این موضوع طراحی شده است.
این مطالعه نشان داد که درمان موش‌های مبتلا به آرتروز با RvT4، التهاب رگ‌های خونی را با برنامه‌ریزی مجدد ماکروفاژها که گروهی از گلبول‌های سفید خونی هستند که در رگ‌های بیمار تجمع می‌کنند، به‌منظور آزاد کردن چربی‌های ذخیره شده، کاهش می‌دهد. محققان مشاهده کردند که این لیپیدها مانع از انجام کار معمول ماکروفاژها در پاکسازی سلول‌های مرده و کاهش التهاب موضعی در رگ‌های خونی می‌شوند.
پس از رهایی از بار چربی، ماکروفاژها قادر به حرکت و عملکرد بسیار مؤثرتری برای کاهش علل آترواسکلروز بودند. مشاهده اینکه RvT4 فعالیت‌های بیولوژیکی محافظ ماکروفاژها را بازیابی می‌کند، یک یافته هیجان‌انگیز است.
بیماران مبتلا به آرتروز اغلب به یک اختلال متابولیک نیز مبتلا می‌شوند و تصور می‌شود که این امر بیماری‌های عروقی را تشدید می‌کند. این مطالعه نشان داد که تجویز RvT4 بر روی موش‌های مهندسی ژنتیک شده برای ایجاد ویژگی‌های اختلال متابولیک، تصلب شرایین پیشرفته و آرتروز، منجر به کاهش کلی کلسترول مرتبط با لیپوپروتئین در پلاسما و افزایش نسبت کلسترول مرتبط با HDL به کلسترول کل شد.
جسموند دالی، پروفسور فارماکولوژی مولکولی و مدیر واحد میانجی لیپید در موسسه ویلیام هاروی گفت: این مطالعه مهم است زیرا برای اولین بار از دست دادن تولید RvT4 را به عنوان یک علت جدید برای التهاب عروق خونی در زمینه آرتروز شناسایی می‌کند و توضیحی مکانیکی در مورد علت این بیماری مهم در بیماران مبتلا به آرتروز ارائه می دهد. همچنین این مطالعه نشان داد که RvT4 فعالیت‌های بیولوژیکی ماکروفاژهای پر از لیپید را با ترویج تجزیه و خروج لیپید از سلول‌ها بازیابی می‌کند که این مشاهده می‌تواند توسعه درمانهای جدید را برای محدود کردن بروز یا شدت بیماری‌های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به آرتروز هدایت کند.
این کشف جدید و هیجان انگیز به توضیح اینکه چرا برخی از بیماران مبتلا به آرتروز بیشتر احتمال دارد به بیماری‌های مرتبط با عروق خونی مبتلا شوند، کمک می‌کند. این امر می‌تواند راه را برای توسعه درمانهای جدید برای این بیماران هموار کند تا به آنها کمک کند زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشند.
پیامدهای موثر برای سایر بیماری‌ها
اختلال در تنظیم پاسخ‌های بیولوژیکی ماکروفاژها توسط تجمع چربی در شروع و ایجاد بسیاری از مشکلات دیگر از جمله چاقی دخیل است. بنابراین داروهای مشتق شده از ترکیبات مبتنی بر RvT4 ممکن است برای محدود کردن التهاب و ترویج آزادسازی لیپیدهای انباشته شده از ماکروفاژها در بیماران مبتلا به تعدادی دیگر از بیماری‌ها مفید باشند.
