محققان کودکان را تشویق به استفاده از تخیل خود در مورد زباله های معمولی در ساحل و محیط های دریایی، شامل اسباب بازی، کیسه پلاستیکی، مسواک، بطری و نی و چگونگی پیدایش آنها در اقیانوس کردند.
به گزارش تک ناک، آنها با تصور سفر طی شده توسط این اقلام، توانستند به راه هایی برای جلوگیری از ورود زباله به محیط در ساحل شرقی اقیانوس آرام فکر کنند.
این فعالیت نشان داد از طریق داستان نویسی، کودکان به جای تمیز کردن زباله های موجود، بیشتر بر جلوگیری از بدتر شدن مشکل تمرکز می کنند و محبوب ترین راه حل، دفع کافی زباله و بازیافت آنهاست.
راه حل های دیگر شامل کاهش استفاده از پلاستیک، استفاده مجدد از اقلام، آموزش و متقاعد کردن جامعه به اهمیت موضوع می‌شد.
در طول قرنطینه‌های COVID-19، دانش‌آموزان مدرسه‌ای از سواحل اقیانوس آرام شرقی در این فعالیت شرکت کردند، داستانی ساختند و به نظرسنجی قبل از آن پاسخ دادند. کودکان شرکت کننده بخشی از برنامه علمی شهروندی مدرسه بودند و در آن معلمان مدرسه به همراه کلاس های خود به بررسی مشکل زباله های دریایی در امتداد سواحل آمریکای لاتین پرداختند.
این مطالعه به گونه‌ای طراحی و زمان‌بندی شده بود که در زمان تعطیلی مدارس به دانش‌آموزان این منطقه هنگام تجربه انزوا، فعالیتی برای مشارکت داشته باشند.
در مجموع 89 کودک بین 10 تا 18 سال از کشورهای حاشیه اقیانوس آرام از جمله شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، اکوادور، مکزیک، پاناما و پرو در این مطالعه شرکت کردند.
نویسنده اصلی این مطالعه، استل پرات از دپارتمان باستان‌شناسی دانشگاه یورک، گفت: داستان‌ها روشی جدید و متفاوت برای کشف باور مردم، نحوه درک و تفسیر محیط اطرافشان به عنوان مثال در این مطالعه، زباله های پلاستیکی دریایی ارائه می‌دهند. نتایج واقعا الهام بخش بود و آگاهی کودکان را از تأثیر پلاستیک بر زندگی دریایی و محیط زیست نشان داد.
به کودکان آیتمی انتخابی از موارد داده شد و از آنها خواسته شد تا داستانی تخیلی در مورد مشکل آلودگی پلاستیکی بسازند و درباره آن فکر کنند. بیش از نیمی از داستان‌های کودکان حاکی از آگاهی از ماهیت مضر پلاستیک در تعامل با جانوران دریایی از جمله هنگام خوردن پلاستیک توسط حیوانات، گیر افتادن در آن یا مسمومیت ناشی از اجزای پلاستیک بود.
بسیاری از داستان ها پیامدهای متعددی از جمله جراحات، مرگ، تأثیر بر محیط زیست و تأثیرات گسترده بر زیبایی ساحل را توصیف می کردند. دیالما دویر یکی از نویسندگان برنامه در شیلی شباهت ها را با مطالعه اخیر دیگری (منتشر شده در مجله روانشناسی محیطی) برجسته کرد. در یک فعالیت پیشین، دانش آموزان مدرسه از سواحل بازدید کرده و نقاشی هایی از سواحل قبل و بعد از بازدید خود کشیدند و بسیاری از این نقاشی ها حاوی زباله ها و تعاملات بین زباله و حیات دریایی بود و بر توجه آنها به مشکل زیست محیطی ناشی از زباله تاکید داشت.
پروفسور جان شوفیلد، از دپارتمان باستان شناسی، گفت: با مشاهده این اقلام پلاستیکی به عنوان مصنوعات، که هر کدام داستان خاص خود را دارند، می توان این موضوع را به رفتارهای انسانی مربوط به استفاده از اشیاء و دفع آنها بازگرداند. این پروژه به نحوه انتقال این پیام به کودکان و نشان دادن اثرات زباله‌های پلاستیکی به کودکان کمک کرد و امیدواریم با این دیدگاه تغییر ایجاد کنیم.
با ساختن داستان‌هایی در اطراف آیتم‌ها و تشخیص اینکه رفتارهای انسانی ریشه آلودگی پلاستیکی است، این تمرین بر روی خود کودکان نیز تأثیر می‌گذارد.
دکتر کیلا ویلس، روانشناس محیطی از دانشگاه پلیموث گفت: یک عنصر کلیدی پروژه ما بررسی پاسخ های کودکان به پرسشنامه های تکمیلی قبل و بعد از نوشتن این داستان ها بود. ما متوجه شدیم پس از این فعالیت دانش آنها در مورد این موضوع افزایش یافت و آنها فعال تر شدند، و گزارش دادند زین پس اقدامات طرفدار محیط زیست بیشتری انجام خواهند داد.”
خود داستان‌ها همچنین اهمیت اقدام فردی را برجسته می‌کنند، زیرا در 77 درصد از داستان‌ها راه‌حل‌های احتمالی برای کمک به رسیدگی به این موضوع جهانی توسط مردم عنوان شده بود.
