فهرست مطالب
با استفاده از الگوی گل آفتابگردان برای ساخت ساختمان‌های جدید، شهرها می‌توانند نور خورشید در دسترس ساختمان‌ها را به حداکثر برسانند تا از انرژی خورشیدی بهره ببرند.
به گزارش تکناک، یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه شارجه نشان می‌دهد که طراحی شهری با الهام از چیدمان دانه‌های گل آفتابگردان می‌تواند به بهبود استفاده از انرژی خورشیدی در کشورهایی که میزان کمتری از تابش خورشیدی دریافت می‌کنند، کمک کند. این طراحی می‌تواند جذب انرژی خورشیدی را در مناطقی که به‌طور معمول برای انرژی مورد نیاز خود به سوخت‌های فسیلی متکی هستند، افزایش دهد.
درحال حاضر پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر افزایش یافته‌اند و جهان به‌دنبال دور شدن از سوخت‌های فسیلی متصاعدکننده کربن است. نه تنها کشورهایی که نور کافی خورشید را دریافت می‌کنند، به‌دنبال استفاده از انرژی تجدیدپذیر هستند، بلکه حتی کشورهایی مانند سوئیس نیز به دنبال ترکیب انرژی تولید شده از طریق نیروگاه‌های خورشیدی در انرژی مصرفی خود هستند.
در حالی که چنین طرح‌هایی قابل ستایش هستند، می‌توان محدودیت‌های آنها را نیز مشاهده کرد، زیرا همیشه همه‌ی مناطق در طول سال، نور کافی خورشید دریافت نمی‌کنند. با این حال، برای دستیابی به اهداف اقلیمی، کشورهای سراسر جهان باید به منابع تجدیدپذیر روی بیاورند که استفاده از انرژی خورشیدی ساده‌ترین آنها است.
01
از 02تاثیر منطقه آب و هوایی
این مطالعه شامل محققانی از عراق، اردن و امارات متحده عربی بود که برای شناسایی مسائل مربوط به پذیرش خورشیدی، طرح‌های شهری مرسوم را بررسی کردند.
محققان به این نتیجه رسیدند که شهرهایی که آزمون زمان را پس داده‌اند، یا طراحی شبکه‌ای دارند یا از الگوی دایره‌ای شعاعی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، شهرهای باستانی مانند بغداد از طرحی شعاعی با جاده‌های مدور استفاده می‌کردند. در مقابل، شهرهای مدرن‌تر مانند بارسلونا دارای خیابان‌هایی بودند که در زوایای قائم با یکدیگر قرار داشتند.
همچنین مطالعه آنها نشان داد که محاسبه میزان نور خورشید در دسترس برای پروژه‌های خورشیدی در ساختمان‌ها، به منطقه آب و هوایی شهر بستگی ندارد و به طول سایه ایجاد شده توسط نور خورشید بستگی داشت.
02
از 02تاثیر مثبت طراحی گل آفتابگردان چگونه است؟
محققان به دنبال الگوهای طراحی شهری بودند که بتوانند نور خورشید در دسترس ساختمان‌ها را در پشت بام‌ها یا به‌عنوان نماهای آفتابی به حداکثر برسانند تا به هر ساختمان اجازه دهند از منبع انرژی نامحدود خورشید بهره ببرند.
محققان به تغییر هندسه خود ساختمان توجه نکردند تا اطمینان حاصل کنند که سایر عوامل بر محاسبات آنها تأثیر نمی‌گذارد. فقط جهت ساختمان و توزیع زمین در مطالعه شبیه‌سازی قابل تغییر بود.
محققان به این نتیجه رسیدند که تشعشعات خورشیدی می‌تواند با تغییر طراحی شهر به شکل گل آفتابگردان به همه ساختمان‌ها برسد. هنگامی که ساختمان‌ها در شبیه‌سازی خود با این الگو چیده شدند، محققان دیدند که قسمت‌های سقف، چهار درصد بهتر از مناطقی که در آرایش شعاعی یا شبکه‌ای قرار دارند، عمل می‌کنند.
تفاوت برای نماها بسیار بیشتر بود و زمانی که ساختمان‌ها به شکل گل آفتابگردان چیده می شدند، از الگوهای شعاعی و شبکه مانند، 12 درصد فراتر رفت. این به همان اندازه برای مناطقی که مقدار کمی نور خورشید دریافت می‌کنند صادق بود. محققان از ورشو به عنوان شهر نمونه برای مناطق کم نور خورشید استفاده کردند.
در حالی که بازسازی شهرهای فعلی با این الگوها ممکن نیست، این مطالعه به برنامه‌ریزی مناطق ساخت و ساز جدید کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که آنها می‌توانند حداکثر نور خورشید را پس از ساخت، دریافت کنند.
