بر اساس یک مطالعه جدید به احتمال زیاد فلوراید در آب که زمانی به عنوان یک محافظ قوی در برابر پوسیدگی دندان شناخته میشد، دیگر به اندازه گذشته مؤثر نیست.
به گزارش تکناک، دههها است که فلوراید در آب به عنوان یک سپر نامرئی در برابر پوسیدگی دندان شناخته میشود. اما مانند یک ابرقهرمان که دوران اوج خود را پشت سر گذاشته، فلوراید در آب ممکن است اثر خود را از دست داده باشد.
یک مطالعه جدید و شگفتانگیز نشان میدهد که این اقدام بهداشت عمومی که زمانی بسیار مورد تحسین قرار میگرفت، ممکن است درمان همهجانبه دندانها نباشد که ما فکر میکردیم.
با نزدیک شدن به هشتادمین سالگرد اولین سیستم آب فلورایددار در ایالات متحده، زمان آن رسیده که بپرسیم آیا فلوراید هنوز هم فوقالعاده میباشد یا اثر آن کاهش یافته است؟
یک بررسی جامع توسط همکاری مؤسسه Cochrane، که در اکتبر ۲۰۲۴ منتشر شد، جامعه بهداشت عمومی را تحت تأثیر قرار داده است.
این مطالعه که ۱۵۷ مقاله تحقیقاتی را بررسی کرده، نشان میدهد که قدرت مبارزه با پوسیدگی آب فلورایددار از دهه ۱۹۷۰ به طور قابل توجهی کاهش یافته است. دلیل این کاهش استفاده گسترده از خمیردندانهای فلورایددار میباشد.
آن-ماری گلنی، یکی از محققان این مطالعه گفت: «هنگام تفسیر شواهد، مهم است که به زمینه گستردهتر و چگونگی تغییر جامعه و بهداشت در طول زمان فکر کنیم. بیشتر مطالعات در مورد فلورایددار کردن آب بیش از ۵۰ سال پیش انجام شدهاند، که در واقع قبل از دسترسی به خمیردندانهای فلورایددار است. مطالعات معاصر به ما تصویر مرتبطتری از مزایا در حال حاضر میدهند.»
این تصویر مرتبط کمتر از آنچه طرفداران فلوراید امیدوار بودند، خوشایند است. بررسی نشان داد که در مطالعات انجام شده پس از سال ۱۹۷۵، کودکان در مناطقی با آب فلورایددار به طور متوسط تنها ۰.۲۴ دندان شیری پوسیده کمتر نسبت به کودکان در مناطق بدون فلوراید داشتند. این میزان کمتر از یک چهارم دندان است.
در مقایسه با مطالعات قبل از سال ۱۹۷۵ که کاهش ۲.۱ دندان پوسیده در هر کودک را نشان میداد، کاهش اثرگذاری فلوراید به وضوح مشخص میشود.
با وجود این، قبل از اینکه فلورایددار کردن آب را متوقف کنیم، مهم است که توجه داشته باشیم حتی مزایای کوچک نیز میتوانند در جمعیتها مفید باشند.
این بررسی همچنین نشان داد که فلورایددار کردن آب ممکن است تعداد کودکان بدون پوسیدگی دندان را حدود ۳ درصد افزایش دهد.
همچنین محققان خاطرنشان میکنند که هر دو این یافتهها با درجهای از عدم قطعیت همراه هستند و اثر واقعی ممکن است حتی کمتر باشد یا به طور بالقوه وجود نداشته باشد.
دکتر لوسی اومالی، استاد ارشد این تحقیقات عنوان کرد: «شواهد نشان میدهد که فلورایددار کردن آب ممکن است کمی پوسیدگی دندان در کودکان را کاهش دهد. با توجه به اینکه مزیت گفته شده در طول زمان کاهش یافته است، قبل از معرفی یک طرح جدید فلورایددار کردن، باید به دقت به هزینهها، پذیرش، امکانپذیری و نظارت مداوم توجه شود.»
یکی از استدلالهای قدیمی برای فلورایددار کردن آب، پتانسیل آن برای کاهش نابرابریهای بهداشت دهان و دندان بوده است. هر چند این بررسی بهروزرسانی شده نتوانست شواهد کافی برای حمایت از این ادعا پیدا کند.
این یعنی فلورایددار کردن آب به تساوی در بهداشت دهان و دندان کمک نمیکند، اما یکی از نکات کلیدی فروش آن را زیر سؤال میبرد.
این یافتهها با دیگر تحقیقات اخیر، از جمله مطالعه LOTUS، که سوابق دندانپزشکی ۶.۴ میلیون بزرگسال و نوجوان انگلیسی را تجزیه و تحلیل کرد، همخوانی دارد. در حالی که این مطالعه نشان داد که در مناطق فلورایددار نیاز به درمانهای دندانپزشکی تهاجمی کمی کمتر و تأثیر بر نابرابریها ناچیز بود.
پروفسور تانیا والش از دانشگاه منچستر تأکید کرد: «شواهد معاصر با استفاده از روشهای تحقیقاتی مختلف نشان میدهد که مزایای فلورایددار کردن آب در دهههای اخیر کاهش یافته است. نابرابریهای بهداشت دهان و دندان یک موضوع فوری بهداشت عمومی میباشد که نیاز به اقدام دارد. فلورایددار کردن آب تنها یک گزینه است و مناسبترین گزینه برای تمام جمعیتها نیست.»
در حالی که جوامع با تصمیمات مربوط به فلورایددار کردن آب دست و پنجه نرم میکنند، کارشناسان بر نیاز به یک رویکرد جامع به بهداشت دهان و دندان تأکید دارند.
در حالی که فلورایددار کردن آب میتواند باعث بهبودهای کوچکی در بهداشت دهان و دندان شود، اما به مسائل اساسی مانند: مصرف زیاد قند و رفتارهای ناکافی بهداشت دهان و دندان نمیپردازد. به احتمال زیاد هر برنامه پیشگیری از بهداشت دهان و دندان نیاز به یک رویکرد چندجانبه و چندسازمانی دارد.
دههها بحث در مورد فلوراید وجود داشته است. این تحقیق جدید بحث را حل نمیکند، اما نشان میدهد که اهداف تغییر کردهاند.
اکنون که خمیردندانهای فلورایددار در همه جا در دسترس هستند، به نظر میرسد که مزیتهای آب فلورایددار در حال کاهش میباشد. با نگاه به آینده بهداشت عمومی، واضح است که رویکرد ما به بهداشت دهان و دندان باید فراتر از آنچه از شیرهای آب ما میآید، تکامل یابد.