همکاری میان دو غول بزرگ صنعت نیمه‌رسانا، انویدیا و اینتل برای توسعه یک تراشه سفارشی مبتنی بر معماری x86، پیامدهای پیچیده‌ای برای نظم زنجیره تأمین دارد.
به گزارش تکناک، اگرچه این تراشه از نظر فنی می‌تواند نقطه عطفی در آینده رایانه‌های شخصی باشد، اما به گفته مدیرعامل شرکت ایسر، پیامدهای پیچیده‌ای را نیز برای برندهای سازنده لپ‌تاپ و رایانه‌های دسکتاپ به همراه خواهد داشت.
این همکاری که چند هفته پیش رسانه‌ای شد، بر پایه ترکیب توان پردازشی معماری x86 اینتل با چیپلت‌های گرافیکی RTX انویدیا شکل گرفته است؛ ترکیبی که هدف آن ساخت یک سیستم-روی-چیپ (SoC) قدرتمند برای نسل جدید دستگاه‌های محاسباتی است.
با وجود این، در حالی که بسیاری از تحلیلگران این همکاری را حرکتی استراتژیک و تحول‌آفرین می‌دانند، جیسون چن (Jason Chen)، مدیرعامل ایسر از زاویه‌ای متفاوت به ماجرا نگاه می‌کند. او هشدار داده است که این مشارکت می‌تواند برای برندهایی مانند Acer، MSI و Gigabyte، دردسرهای تازه‌ای از نظر عملیاتی، تولیدی و زنجیره تأمین ایجاد کند. چن معتقد است که این همکاری نه‌تنها ساختار رقابتی صنعت رایانه را تغییر می‌دهد، بلکه شرکت‌های تولیدکننده را مجبور می‌کند تا اکوسیستم‌های خود را با سه معماری مجزا سازگار کنند؛ موضوعی که پیش از این، تنها میان دو بازیگر اصلی بازار پردازنده‌های x86 یعنی اینتل و AMD تقسیم شده بود.
به گفته چن، بررسی تأثیر این پروژه فقط از منظر فنی یا تولیدی و آنچه در کارخانه‌هایی مانند TSMC می‌گذرد، کافی نیست؛ بلکه باید پیامدهای آن بر همکاری با برندهای سخت‌افزاری، زنجیره تأمین و چرخه توزیع نیز مورد توجه قرار گیرد. او در گفت‌وگو با رسانه‌ها توضیح داد: «در حال حاضر چندین نسل از پردازنده‌های x86 به صورت هم‌زمان در بازار فعال هستند. اگر بازیگر سومی به این میدان وارد شود، مدیریت موجودی، طراحی سبد محصولات و هماهنگی میان سخت‌افزار و نرم‌افزار به‌مراتب دشوارتر خواهد شد.»
چن تأکید کرد که ورود انویدیا به عرصه تراشه x86 با همکاری اینتل، به معنای اضافه شدن یک لایه جدید از پیچیدگی به ساختار بازار است. تولیدکنندگان اکنون باید برای هر نسل از دستگاه‌ها تصمیم بگیرند که از چه ترکیب CPU، GPU و SoC استفاده کنند و این مسئله، فشار زیادی بر تیم‌های تدارکات و مهندسی وارد می‌کند. به‌ویژه برای برندهایی مانند ایسر که در چندین رده قیمتی و بازار جهانی فعالیت دارند، این تنوع پلتفرم می‌تواند مشکلات لجستیکی و مالی ایجاد کند.
از دیدگاه مدیرعامل ایسر، برندها باید در برابر این تغییرات بزرگ، رویکردی پایدار و محتاطانه اتخاذ کنند. او بیان کرد که شرکت‌ها نباید صرفاً بر اساس هیجان بازار یا موج رسانه‌ای تصمیم بگیرند، بلکه باید ابتدا «این تغییر را درونی‌سازی کنند» و ارزیابی نمایند که آیا چنین تحولی با مسیر راهبردی و نقشه توسعه محصول آنها هم‌خوانی دارد یا خیر. چن تأکید کرد که تمرکز بر برنامه‌ریزی نقشه‌راه (roadmap planning)، انضباط در توسعه سبد محصولات (portfolio discipline) و بهبود خدمات پس از فروش (after-sales services)، کلید حفظ پایداری در این دوره گذار فناوری است.
او تصریح کرد که ورود انویدیا به بازار تراشه‌های x86، از یک سو می‌تواند رقابت را افزایش دهد و نوآوری را تسریع کند، اما از سوی دیگر، برای تولیدکنندگان دستگاه‌های نهایی، چالش‌هایی در هماهنگی میان درایورها، سیستم‌عامل‌ها و کنترل هزینه‌ها به وجود خواهد آورد. این مسئله ممکن است باعث شود که برندهایی مانند ایسر یا MSI در کوتاه‌مدت، برای حفظ ثبات در زنجیره عرضه و قیمت‌گذاری، مجبور به بازنگری در راهبردهای تولید خود شوند.
با وجود این نگرانی‌ها، همکاری اینتل و انویدیا برای تولید تراشه x86، بدون تردید یکی از مهم‌ترین تحولات صنعت نیمه‌رسانا در سال‌های اخیر است. هر دو شرکت اعلام کرده‌اند که هدف آنها تولید و عرضه سالانه حدود ۱۵۰ میلیون نوت‌بوک مجهز به این تراشه‌های جدید است؛ رقمی که نشان می‌دهد این پروژه فراتر از یک آزمایش یا همکاری محدود بوده و قرار است به یکی از جریان‌های اصلی بازار رایانه شخصی تبدیل شود.
اگرچه هنوز زمان‌بندی مشخصی برای عرضه نخستین محصولات مبتنی بر این SoC x86 مشترک اعلام نشده است، اما بر اساس شواهد، مراحل طراحی و هماهنگی میان دو شرکت به‌سرعت در حال پیشرفت است. انتظار می‌رود که با ورود این تراشه‌ها، رقابت سنتی میان اینتل و AMD وارد مرحله جدیدی شود و برندهایی مانند ایسر، اچ‌پی و دل مجبور شوند راهبردهای خود را با این واقعیت تازه هماهنگ کنند.
در مجموع، اظهارات مدیرعامل ایسر یادآور این نکته است که پیشرفت‌های فنی هرچند ضروری و هیجان‌انگیز هستند، اما در نهایت این پایداری زنجیره تأمین، مدیریت موجودی و سازگاری بازار است که موفقیت یا شکست چنین همکاری‌هایی را تعیین می‌کند. همکاری اینتل و انویدیا اگرچه می‌تواند فصل تازه‌ای در تاریخ معماری x86 رقم بزند، اما تنها در صورتی به موفقیت واقعی می‌رسد که سازندگان رایانه بتوانند بدون ایجاد «سردردهای عملیاتی» آن را در ساختار خود جای دهند.
