قابلیت سفارشی‌سازی نگارش ChatGPT به کاربران اجازه می‌دهد تا سبک متن را کنترل و نشانه‌های دلخواه مانند خط تیره بلند را حذف کنند.
به گزارش سرویس اخبار هوش مصنوعی تکناک، ممکن است از‌این‌پس لازم باشد آنچه در اینترنت و حتی نسخه چاپی،می‌خوانید، با دقت بیشتری بررسی کنید تا مطمئن شوید محصول هوش مصنوعی نیست. سم آلتمن، مدیرعامل شرکت OpenAI، با انتشار پستی در شبکه اجتماعی X اعلام کرد که ChatGPT اکنون در نهایت می‌تواند به دستورهای اختصاصی کاربران درباره نحوه نگارش متن، ازجمله استفاده‌نکردن از خط تیره بلند یا «ــ»، عمل کند.
پیش‌تر، حتی اگر کاربران به‌طور صریح از مدل می‌خواستند این نشانه نگارشی را حذف کند، چت‌بات ChatGPT همچنان از آن استفاده می‌کرد و به خواسته آنان بی‌توجه بود. در ماه‌های اخیر، بسیاری از کاربران و زبان‌شناسان اینترنتی استفاده فراوان از خط تیره بلند را به‌عنوان یکی از نشانه‌های آشکار متن‌های تولیدشده با مدل‌های زبانی بزرگ تلقی کرده‌اند.
آنها معتقدند که حضور مکرر این نشانه در جمله‌ها نوعی امضای ناخواسته هوش مصنوعی است و هر جا چنین ساختاری دیده شود، احتمال می‌رود متن با هوش مصنوعی نوشته شده باشد. بااین‌حال، وجود خط تیره بلند به‌تنهایی دلیلی قطعی برای تشخیص متن‌های تولیدشده با هوش مصنوعی نیست؛ اما باعث شده است تا کاربران دربرابر هر نوشته‌ای با چنین ساختار نگارشی، نگرش مشکوک‌تر و محتاط‌تری پیدا کنند.
این روزها کمتر فردی را می‌توان پیداکرد که برای نوشتن از ابزارهای هوش مصنوعی کمک نگیرد. حتی رونالدو نیز برای نوشتن متن‌های سخنرانی‌اش از هوش مصنوعی پرپلکسیتی کمک می‌گیرد. هنوز مشخص نیست چرا مدل‌های مولد هوش مصنوعی تا این حد تمایل دارند در متن‌هایشان از خط تیره بلند استفاده کنند. این مدل‌ها برپایه حجم عظیمی از داده‌های متنی شامل کتاب‌ها، مقالات علمی، پست‌های انجمن‌های عمومی و محتوای آنلاین آموزش دیده‌اند.
به نقل از انگجت، احتمالاً این نشانه نگارشی در منابع آموزشی به دفعات دیده می‌شود؛ به همین دلیل، در فرایند آموزش محدودیتی برای استفاده از آن در نظر گرفته نشده است. به بیان بهتر، مدل زبان‌آموز از الگوهایی تقلید می‌کند که در متن‌های انسانی رواج دارند؛ اما بدون آنکه متوجه شود استفاده بیش‌ازحد از این نشانه ممکن است به نوشته حالتی مصنوعی بدهد.
درهرصورت، تغییر جدید اعلام‌شده آلتمن نشان می‌دهد OpenAI درحال توجه دقیق‌تر به جزئیات سبک نگارش و ترجیحات شخصی کاربران است؛ جزئیاتی که می‌توانند به تمایز واقعی میان متن انسانی و ماشینی در فضای دیجیتال کمک کنند.
