اخیرا محققان یک درمان موثر برای افسردگی یافته اند که با حداقل عوارض جانبی می توان استرس و آثار افسردگی را کاهش داد.
به گزارش تکناک، میلیون ها نفر در سراسر جهان با افسردگی ناشی از استرس روانی دست و پنجه نرم می کنند. با این وجود اکثر داروهای ضد افسردگی موجود، با محدودیت‌هایی مانند اثر آهسته، پتانسیل ایجاد مقاومت و عوارض جانبی جدی همراه هستند که این مسائل نیاز به گزینه‌های درمانی مؤثرتر را می‌طلبد.
گیرنده های افیونی دلتا (DOPs) به عنوان ابزاری در پیشرفت افسردگی و اختلالات مرتبط با آن شناخته شده اند. تحقیقات گذشته نشان می دهد که آگونیست‌های DOP (عواملی که به DOPها متصل می‌شوند و عملکرد ماده طبیعی را تقلید می‌کنند) اثربخشی بهتر و عوارض جانبی کمتری را در مقایسه با اکثر داروهای ضد افسردگی معمولی نشان می‌دهند. تحقیقات اخیر تاثیر KNT-127 که یک آگونیست قوی DOP است را نشان داده است که تاکنون اثرات ضد افسردگی قابل توجه، شروع سریع اثر و حداقل عوارض جانبی را از خود نشان می دهد. با این حال مکانیسم دقیق عملکرد آن به خوبی شناخته نشده است.
محققان برای ارزیابی اثرات درمانی و پیشگیرانه KNT-127 در مدل موش مبتلا به افسردگی دست به کار شدند. یافته های این مطالعه اخیرا در مجله Neuropharmacology منتشر شده است.
محقق اصلی این مطالعه در توضیح انگیزه مطالعه خود توضیح می دهد: ما قبلاً کشف کردیم که آگونیست های گیرنده دلتا-اپیوئید (DOP) ممکن است سریع عمل کنند و در مقایسه با داروهای موجود، خطر عوارض جانبی کمی داشته باشند. بنابراین ما روی توسعه بالینی آنها به عنوان یک استراتژی درمانی جدید برای افسردگی کار کرده ایم. در این مطالعه، ما سعی کردیم مکانیسم اثرات ضد افسردگی مانند KNT-127 که یک آگونیست انتخابی DOP است را در موش های آزمایشگاهی مبتلا به افسردگی نشان دهیم.
محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال، نوروژن های هیپوکامپ و التهاب عصبی به عنوان عوامل اصلی در فرآیندهای منجر به ایجاد افسردگی در نظر گرفته می شوند. بنابراین، درک تأثیر KNT-127 بر پارامترهای فوق سیار مهم بود.
محققان برای این منظور، با قرار دادن موش‌های نر پنج هفته‌ای در معرض استرس روانی شدید به مدت 10 دقیقه در روز، که به مدت 10 روز تکرار می‌شد، موش های افسرده ای که افسردگی مزمن ناشی از شکست اجتماعی (cVSDS) داشتند را ایجاد کردند. سپس، KNT-127 هم در طول (10 روز) و هم بعد از (28 روز) دوره استرس به موش ها داده شد تا اثربخشی آن ارزیابی شود.
محققان مشاهده کردند که تجویز طولانی مدت KNT-127 در طول دوره (اثر ضد استرس) و پس از استرس (اثر ضد افسردگی)، به طور قابل توجهی تعامل اجتماعی و میزان کورتیکوسترون (هورمونی که تحت استرس در موش ترشح می شود) را در موش مبتلا به cVSDS بهبود می بخشد. علاوه بر این، تجویز KNT-127 در طول دوره استرس، به جای افزایش نوروژن ها یا تشکیل نورون‌های جدید، مرگ نورونی نوزاد ناشی از استرس را در هیپوکامپ سرکوب کرد. در مقابل، هنگامی که KNT-127 پس از استرس تجویز شد، به هیچ وجه بر میزان بقای نورون نوزاد افسرده تأثیری نداشت. علاوه بر این، بر خلاف داروهای ضد افسردگی معمولی، KNT-127 بر نوروژن ها حتی در شرایط بدون استرس تأثیری نداشت.
استرس روانی باعث افزایش تعداد میکروگلیا و میکروگلیای فعال در مغز موش های مبتلا به cVSDS می شود. جالب توجه است که در هر دو مدل زایمان چه با افسردگی چه بدون افسردگی، KNT-127 فعال شدن میکروگلیال را سرکوب کرد و در نتیجه التهاب را در هیپوکامپ کاهش داد.
به طور خلاصه، در طول و بعد از استرس، KNT-127 از التهاب عصبی جلوگیری می کند و مرگ نورون نوزاد را بدون تأثیر بر تشکیل نورون کاهش می دهد تا به ترتیب اثرات ضد استرس و ضد افسردگی را اعمال کند. با این حال، انجام تحقیقات بیشتر برای بینش بهتر در مورد آگونیست های DOP و مکانیسم اساسی اثرات ضد افسردگی آنها ضروری است.
اثر ضد استرس KNT-127 ممکن است مزایای بیشتری را برای بیماران در طول درمان ارائه دهد. بیماران مبتلا به افسردگی اغلب مجبورند با موقعیت هایی روبرو شوند که در آن موقعیت ها حتی در طول درمان، نمی توانند از محیط های استرس زا اجتناب کنند.
