درمان اختلال تکلم کودکان با کمک موسیقی

یک مطالعه جدید نشان می دهد که گوش دادن به ریتم های منظم موسیقی می تواند برای کودکان مبتلا به اختلال تکلم مفید باشد.

به گزارش تکناک، اختلال زبان رشدی یک وضعیت دائمی است که در دوران کودکی خود را نشان می دهد و باعث ایجاد مشکل در صحبت کردن و درک مطلب در کودکان می شود.

حدود 7 درصد از جمعیت، مبتلا به اختلال زبان رشدی (DLD) هستند و این وضعیت 50 برابر بیشتر از اختلال شنوایی و پنج برابر بیشتر از اوتیسم شایع است. اصطلاح رشدی به این واقعیت اشاره دارد که این اختلال از دوران کودکی وجود دارد و یک وضعیت اکتسابی نیست.

کودکان مبتلا به DLD ممکن است در درک کلمات، پیروی از دستورالعمل‌ها یا پاسخ دادن به سؤالات، یافتن کلمات برای بیان ایده‌ها یا بیان کلمات به ترتیب صحیح، در توجه کردن، خواندن و نوشتن و برای به خاطر سپردن مسائل گوناگون، مشکل داشته باشند. این اختلال در دراز مدت می تواند تأثیر منفی بر مدرسه و زندگی اجتماعی کودک داشته باشد.

یک مطالعه جدید به رهبری دانشگاه وسترن سیدنی بررسی کرد که آیا گوش دادن به ریتم های موسیقی منظم به کودکان مبتلا به DLD کمک می کند تا تکرار جملات را بهبود بخشند. تکرار جملات چیزی است که آنها معمولاً با آن مشکل دارند.

مطالعات قبلی ارتباط قوی بین مناطقی در مغز که زبان و موسیقی را پردازش می‌کنند و شباهت‌های بین موسیقی و زبان در نحو، ریتم و پردازش شنیداری را نشان می‌دهد و می گوید یک پتانسیل اثر انتقالی بین این دو وجود دارد.

محققان، کودکان فرانسوی زبان 5 تا 13 ساله، 15 ساله مبتلا به DLD و 18 ساله را بدون این اختلال بررسی کردند.

آنا فایواش، نویسنده اصلی این مقاله گفت: ما متوجه شدیم که در همه کودکان از جمله آنهایی که مشکلات زبانی دارند، پس از شنیدن ریتم های موسیقی منظم در مقایسه با ریتم های موسیقی نامنظم، کودکان توانستند جملات را بهتر با صدای بلند تکرار کنند. این یافته که ریتم های منظم موسیقی می توانند تکرار جملات را تقویت کنند، با توجه به اینکه کودکان مبتلا به اختلال زبان رشدی در تکرار جملات با صدای بلند، به ویژه زمانی که از نظر ساختاری پیچیده هستند، خیلی مهم است.

محققان هیچ تفاوتی در عملکرد در وظایف عملی کودکان پیدا نکردند و این مسئله نشان می‌دهد که مزیتی که ریتم موسیقی منظم ارائه می‌کند، مختص زبان است و نه کارهای بصری. آنها می گویند مطالعه آنها از این فرضیه پشتیبانی می کند که مغز مکانیسم های مشترکی برای پردازش ریتم و دستور زبان دارد.

DLD توسط یک آسیب شناس گفتار-زبان که برای ارزیابی و درمان افراد دارای مشکلات گفتار و زبان آموزش دیده است، تشخیص داده می شود. محققان می گویند یافته های آنها نشان می دهد که موسیقی ابزار امیدوارکننده ای است که می تواند در گفتار درمانی گنجانده شود.

محدودیت در پردازش زبان در کودکان مبتلا به DLD می تواند منجر به یک چالش برای درک همسالان، معلمان و والدین آنها شود و بیان کارآمد افکار را دشوار می کند، که این موضوع می تواند منجر به عواقب مادام العمر در زندگی تحصیلی و اجتماعی افراد شود. گفتار درمانی موثر برای کاهش این پیامدها برای بهبود نتایج رشد کودکان ضروری است و آخرین یافته‌های ما می‌تواند به تکمیل و بهبود دستورالعمل‌ها و شیوه‌های گفتار درمانی فعلی کمک کند.