پردازنده‌های تازه‌معرفی‌شده‌ی M3 اپل سریع‌تر از نسل قبلی خود، یعنی M2 هستند و با پردازنده Raptor Lake اینتل ور Ryzen 9 ای‌ام‌دی می‌توانند رقابت کنند.
به‌گزارش تکناک، براساس امتیازات منتشرشده و اطلاعات فاش‌شده، پردازنده‌های M3 و M3 Max اپل در Geekbench 6 با رقیب مستقیم خود، یعنی Raptor Lake اینتل به‌خوبی رقابت کنند.
به‌نوشته‌ی تامزهاردور، از حدود ده سال پیش و هم‌زمان با شروع ساخت پردازنده‌های اختصاصی، اصلی‌ترین تمرکز اپل روی بهره‌وری انرژی مصرفی بود؛ به‌همین‌دلیل، معماری‌های میکرو Apple برای هماهنگی دستورهای پیشرفته با بلوک رمزگشایی هشت‌واحدی آنها طراحی شده بودند، نه برای فرکانس‌های زیاد.
پردازنده‌های سری M اپل شامل هسته‌های مشتق‌شده از SoCهای سری A مخصوص تلفن‌همراه هستند و عرض مشابهی دارند؛ اما به‌دلیل مصرف بیشتر برق، می‌توانند با فرکانس‌های بیشتری اجرا شوند.
به‌نظر می‌رسد که اپل با پردازنده‌های جدید خود، A17 Pro و سری M3، الگوی خود را حفظ کرده است؛ اما با تراشه‌های مخصوص کامپیوتر می‌توان آنها را با فرکانس بسیار زیاد 4.05 گیگاهرتز اجرا کرد.
جدول
به‌عبارت‌دیگر، پردازنده‌های M3 و M3 Max اپل عملکرد تک‌رشته‌ای که با عملکرد پردازنده Ryzen 9 7950X ای‌ام‌دی با فرکانس 5.70 گیگاهرتز و Core i9-14900K اینتل با فرکانس 6.0 گیگاهرتز مقایسه‌شدنی است، در Geekbench 6 ارائه می‌دهند.
زمانی‌که به بار کاری چندرشته‌ای می‌رسیم، نتایج M3 و M3 Max اپل در Geekbench 6 متنوع هستند. M3 دربرابر Ryzen 7 7700 ای‌ام‌دی و Core i5-14600K اینتل حرفی برای گفتن ندارد؛ هرچند پردازنده‌ای ای‌ام‌دی و اینتل انرژی بیشتری مصرف می‌کنند. در‌عین‌حال، M3 Max شانزده‌هسته‌ای اپل نتایجی مشابهی با پردازنده‌ی Ryzen 9 7950X شانزده‌هسته‌ای ای‌ام‌دی و Core i9-14900K بیست‌وچهار‌هسته‌ای اینتل ارائه می‌دهد.
شایان ذکر است که M3 Max اپل نه‌تنها برای خط‌تولید مک‌بوک پرو، بلکه برای ایستگاه‌های کاری دسکتاپ اپل استودیو نیز استفاده خواهد شد. این دستگاه‌ها در رقابت با ایستگاه‌های کاری مبتنی‌بر پردازنده‌های Ryzen Threadripper 7000 ای‌ام‌دی و Xeon W9-3400 اینتل با تعداد هسته‌های بسیار زیاد قرار خواهند گرفت و تنها می‌توانیم حدس بزنیم که کدام پلتفرم نتایج بهتری ارائه می‌دهد.
توجه به این نکته مهم است که Geekbench 6 بنچمارکی مصنوعی و ممکن است که همیشه در برنامه‌های واقعی عملکرد دقیقی نمایش ندهد. با‌این‌حال، این بنچمارک چشم‌اندازی از قابلیت‌های محاسباتی پردازنده‌ها بدون استفاده از شتاب‌دهنده‌های ویژه را ارائه می‌کند.
معمولاً Apple (American multinational technology company) تعدادی از شتاب‌دهنده‌های ویژه را در SoCهای سری M خود به‌کار می‌گیرد و سری M3 نیز از این قاعده مستثنی نیست. به‌عبارت‌دیگر، این پردازنده‌ها ممکن است به سرعت‌های فرکانسی فراوان یا تعداد زیادی هسته‌ها نیازی نداشته باشند تا در وظایف مختلف در سطح ایستگاه کاری عملکرد مناسبی ارائه دهند.
با‌این‌حال، پردازنده‌های ای‌ام‌دی و ایستگاه کاری اینتل با تعداد هسته‌های زیاد و فرکانس‌های سریع، قدرت کم‌نظیری دارند که به آنها امکان می‌دهند حتی سنگین‌‌ترین فشارهای کاری را به‌راحتی مدیریت کنند. باوجوداین، منطقی است که منتظر بررسی‌های جامع از سیستم‌های برتر MacBook Pro و Mac Studio باشیم تا پردازنده‌های جدید M3 Pro و M3 Max و M3 Ultra را با همتایان ای‌ام‌دی و اینتل بهتر مقایسه کنیم.
