محققان بهتازگی یک جلیقه ECG غیر تهاجمی و قابل استفاده مجدد ساخته اند که تصاویری با وضوح بالا از فعالیت الکتریکی قلب در پنج دقیقه می گیرد.
به گزارش تکناک، ترکیب داده های آن با اسکن های MRI قلب می تواند افراد در معرض خطر مشکلات قلبی آینده را بهتر شناسایی کند و می تواند راه را برای درمان شخصی تر بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی هموار کند.
اکثر بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی با الکتروکاردیوگرام 12 لید معمولی (ECG) آشنا هستند که مجموعه ای از 12 الکترود است که در اطراف قفسه سینه و روی اندام ها قرار می گیرد که فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می کند و برای تشخیص ناهنجاری های قلبی مانند آریتمی هایی که می تواند منجر به ایست ناگهانی قلب شود، استفاده می شود. با این حال، ECG 12 در اطلاعاتی که می تواند ارائه دهد محدود است.
در حال حاضر، نقشه برداری از فعالیت الکتریکی قلب را می توان از طریق یک مطالعه الکتروفیزیولوژی (EP) انجام داد که شامل قرار دادن یک کاتتر در حفره های قلب است. این روش تهاجمی معمولاً حدود دو ساعت طول می کشد، نیاز به ایجاد یک برش کوچک در ران یا گردن دارد و نیاز به آرام کردن بیمار دارد. روش دیگر، تصویربرداری الکتروکاردیوگرافی (ECGI) است که می توان آن را با استفاده از سی تی اسکن که نیاز به اشعه دارد انجام داد.
اکنون محققان دانشگاه کالج لندن (UCL) ECG 12 لید را ارتقا داده اند و یک جلیقه ECG را توسعه داده اند که غیر تهاجمی، از لحاظ زمانی کارآمد و قابل استفاده مجدد است و تصاویری با وضوح بالا از فعالیت الکتریکی قلب ارائه می کند. همراه با اسکن MRI قلب، این دستگاه می تواند خطر مشکلات قلبی در آینده را شناسایی کند.
گبی کپتور، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: ما یک مشکل در قلب و عروق شناسایی کردیم. تصویربرداری قلب در دهههای اخیر پیشرفت چشمگیری داشته است، اما فناوری استاندارد برای نظارت بر فعالیت الکتریکی قلب یعنی الکتروکاردیوگرام 12 لید (ECG)، در 50 سال به سختی تغییر کرده است.
الکترودهای ECG معمولی از نقره یا کلرید نقره ساخته شده اند که سیگنال های ECG را هدایت می کنند و لایه ای از ژل الکترولیت هادی را از پوست بیمار جدا می کنند. آنها به راحتی آسیب می بینند، قابل استفاده مجدد نیستند و می توانند باعث تحریک پوست شوند. بنابراین محققان از الکترودهای خشک مبتنی بر نساجی که ساخته شده از نخ پلی آمید رسانا با روکش نقره هستند، استفاده کردند که راحت، قابل کشش، بدون ژل هستند و می توانند چندین بار شسته شوند و دوباره استفاده شوند. این جلیقه که حاوی 256 الکترود محکم متصل به سرنخ های قابل جابجایی است، 100% از پنبه ساخته شده است، قابل تنفس و بادوام است و می تواند در برابر شستشو در دمای بالا مقاومت کند.
محققان برای آزمایش جلیقه ECG خود، 77 شرکت کننده شامل 50 فرد مسن و 27 داوطلب جوان سالم را انتخاب کردند. پنج دقیقه طول کشید تا جلیقه فعالیت الکتریکی قلب را در حالی که شرکتکننده در حالت خوابیده به پشت استراحت میکرد، ثبت کند. پس از آن، یک اسکن رزونانس مغناطیسی قلبی غیر تهاجمی (CMR) برای ایجاد تصاویر دقیق از ساختارهای قلب انجام شد. با ترکیب داده های ECGI و CMR، محققان می توانند مدل های دیجیتال سه بعدی قلب و فعالیت الکتریکی آن را تولید کنند.
متیو وبر، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: ام آر آی قلب که استاندارد طلایی در تصویربرداری قلب است، سلامت بافت ماهیچه قلب را به ما نشان می دهد، از جمله اینکه سلول های ماهیچه های مرده در کجا ممکن است قرار داشته باشند. تصویربرداری عمیق الکتروکاردیوگرافی میتواند به ما کمک کند تا این ویژگیها را با پیامدهایشان مرتبط کنیم.
محققان می گویند جلیقه ECG آنها می تواند یک روش تشخیصی موثر برای شناسایی خطر مشکلات قلبی در آینده باشد.
کپتور گفت: ما معتقدیم جلیقه ای که تولید کرده ایم می تواند یک ابزار غربالگری سریع و مقرون به صرفه باشد و اطلاعات الکتریکی غنی ارائه می دهد که می تواند به ما در شناسایی بهتر خطر ابتلا به ریتم های قلبی خطرناک در آینده کمک کند. علاوه بر این، می توان از آن برای ارزیابی تأثیر داروها، دستگاه های جدید قلبی و مداخلات سبک زندگی بر سلامت قلب استفاده کرد. در حال حاضر، پیشبینی خطر مرگ ناگهانی قلبی دشوار است. به عنوان مثال، مشخص نیست که چگونه ممکن است یک ویژگی ساختاری خاص یا ناهنجاری قلب بر خطر ایست قلبی تأثیر بگذارد.
به گفته محققان، توانایی تشخیص بهتر خطر آریتمی به پزشکان کمک میکند تا تشخیص دهند که کدام بیماران به دستگاههایی مانند دفیبریلاتورهای قابل کاشت نیاز دارند که بر قلب نظارت میکنند و در صورت نیاز به قلب ضربه میزنند تا به ریتم طبیعی برگردد.
از زمان پایان مطالعه، این دستگاه با موفقیت در 800 بیمار مورد استفاده قرار گرفته است و در حال حاضر برای ترسیم قلب افراد مبتلا به بیماری هایی مانند کاردیومیوپاتی استفاده می شود. مطالعات بیشتر تایید خواهد کرد که آیا نشانگرهای زیستی از ECGI وجود دارد که بتوانند برای پیش بینی خطرات استفاده شوند یا خیر.
این مطالعه در مجله Journal of Cardiovascular Magnetic Resonance منتشر شد.
