این ماده رایج خطرناک می‌تواند اپی ژنتیک را تغییر دهد

مقاله ای که اخیرا در مجله Science منتشر شد، نشان می دهد که ماده ای به نام فرمالدئید که معمولاً در محصولات مختلف خانگی و آرایشی، در هوای آلوده وجود دارد و به طور گسترده در ساخت و ساز استفاده می شود، اصلاح کننده قوی الگوهای اپی ژنتیک طبیعی است.

به گزارش تکناک، اپی ژنتیک شامل فرآیندهای شیمیایی است که فعالیت ژن را تنظیم می کند و سلول ها، بافت ها و اندام های ما را قادر می سازند تا با تغییرات محیطی سازگار شوند. با این حال، این مزیت تطبیقی یک جنبه منفی نیز دارد و آن هم این است که تنظیم اپی ژنتیکی نسبت به توالی ژنتیکی نسبتاً پایدار  DNA، مستعد اختلال توسط سموم است.

این نشریه توسط دکتر کریستوفر جی چانگ از دانشگاه کالیفرنیا در ایالات متحده رهبری می شود. این تحقیق بر روی بررسی اثرات غلظت بالای فرمالدئید در بدن متمرکز شده است که ماده ای است که با افزایش خطر ابتلا به سرطان (تومورهای نازوفارنکس و لوسمی)، دژنراسیون کبدی به دلیل کبد چرب (استئاتوز) و آسم مرتبط است.

دکتر استلر خاطرنشان می‌کند که این موضوع به این دلیل است که فرمالدئید عمدتاً در طول تنفس وارد بدن ما می‌شود و چون در یک محیط آبی به خوبی حل می‌شود، در نهایت به تمام سلول‌های بدن ما می‌رسد.

فراگیر بودن فرمالدئید و خطرات آن برای سلامتی

دکتر استلر می گوید: این ماده در محصولات مختلف مورد استفاده در ساخت و ساز، تولید مبلمان، صنعت نساجی و برخی محصولات مو استفاده می‌شود.

دکتر پونتل بر این دیدگاه تأکید می کند و به این نکته اشاره می کند که فرمالدئید نه تنها یک خطر زیست محیطی قابل توجه است که اغلب در بخارات آلوده یافت می شود، بلکه می تواند از طریق متابولیسم مواد غذایی رایج مانند شیرین کننده آسپارتام در بدن ما ایجاد شود. علاوه بر این، سلول های ما به طور مداوم فرمالدئید تولید می کنند که یک ماده جهش زا شناخته شده است که می تواند منجر به سرطان شود.

تاثیر اپی ژنتیکی فرمالدئید

دکتر استلر به عنوان مروری بر این تحقیق اشاره می کند که ما کشف کرده ایم که فرمالدئید یک مهار کننده پروتئین MAT1A است که تولید کننده اصلی S-Adenosyl-L-Methionine (SAM)  است و این آخرین مولکول جهانی اهدا کننده گروه شیمیایی متیل است که فعالیت اپی ژنتیکی را تنظیم می کند. ما کشف کردیم که قرار گرفتن در معرض فرمالدئید باعث کاهش محتوای SAM و از بین رفتن متیلاسیون هیستون‌ها می‌شود. هیستون‌ها پروتئین‌هایی هستند که DNA ما را بسته‌بندی می‌کنند و عملکرد هزاران ژن را کنترل می‌کنند.

در مجموع، این تحقیق جنبه نگران‌کننده‌تری از سمیت فرمالدئید را نشان می‌دهد. دکتر پونتل نتایح این تحقیق را اینطور خلاصه می کند: ما کشف کرده ایم که فرمالدئید ظرفیت اصلاح چشم انداز اپی ژنتیکی سلول های ما را دارد که ممکن است به خواص سرطان زایی مستند فرمالدئید کمک کند.

تغییرات اپی ژنتیکی ناشی از عامل سمی می تواند به طور مستقیم در منشاء بیماری های ذکر شده، فراتر از خواص جهش زایی شناخته شده آنها نقش داشته باشد. در همین راستا، دکتر استلر به اطلاع می رساند که مقامات بهداشتی بین المللی در حال حاضر استفاده از فرمالدئید را تا حد امکان محدود کرده اند، اما هنوز زمینه های کاری وجود دارند که در آنها میزان بالایی از فرمالدئید استفاده می شود، مانند ساخت رزین، تولید پلاستیک، ریخته گری صنعتی یا صنایع آرایشی و بهداشتی. علاوه بر این، فرمالدئید در طی احتراق بنزین خودرو و در دود تنباکو نیز تولید می‌شود، بنابراین باید سیاست‌های زیست‌محیطی و بهداشتی بیشتری با هدف کاهش قرار گرفتن در معرض مواد مشخص‌شده ترویج شوند.