گوگل به سراغ انرژی هسته‌ای رفت

شرکت گوگل برای پاسخگویی به نیاز فزاینده انرژی مراکز داده خود، وارد همکاری جدیدی با شرکت Elementl Power شده است تا سه سایت راکتور هسته‌ای پیشرفته را توسعه دهد.

به گزارش تک‌ناک، بر اساس این قرارداد، گوگل متعهد شده است که در هر یک از این سه سایت، حداقل ۶۰۰ مگاوات ظرفیت تولید برق اضافه کند.

شرکت گوگل که قصد دارد در سال جاری حدود ۷۵ میلیارد دلار برای افزایش ظرفیت مراکز داده خود هزینه کند، به‌ دنبال تأمین منابع انرژی مطمئن و پایدار برای پشتیبانی از پروژه‌های گسترده هوش مصنوعی‌ خود است. این توافق جدید می‌تواند نقش مهمی در تحقق این هدف ایفا کند.

شرکت Elementl که تا پیش از این در سکوت خبری فعالیت می‌کرد، اکنون وارد عرصه عمومی شده و اعلام کرده است که این راکتورهای هسته‌ای به شبکه انرژی متصل خواهند شد و گوگل می‌تواند به صورت مستقیم برق خود را خریداری کند. اگرچه این شرکت تاکنون نیروگاهی نساخته است، اما از تیمی باتجربه در صنعت هسته‌ای بهره می‌برد و توسط Breakwater North تأسیس و با حمایت مالی Energy Impact Partners پشتیبانی می‌شود.

شرکت Elementl رویکردی «فناوری-بی‌طرف» اتخاذ کرده و هنوز تصمیم نگرفته است که با کدام شرکت سازنده راکتورهای مدولار کوچک (SMR) همکاری کند، اما Kairos Power به‌ عنوان گزینه‌ای جدی مطرح است؛ چرا که پیش‌تر با گوگل قرارداد همکاری داشته است.

شرکت Kairos اعلام کرده است که راکتور آزمایشی‌ آن قادر به تولید ۵۰ مگاوات برق خواهد بود و در صورت موفقیت، نیروگاه‌های تجاری‌ آن تا ۱۵۰ مگاوات تولید خواهند داشت. به‌ طور معمول، راکتورهای SMR تا سقف حدود ۳۰۰ مگاوات طراحی می‌شوند؛ در حالی‌ که نیروگاه هسته‌ای جدید Vogtle Unit 4 در ایالت جورجیا آمریکا، بیش از ۱.۱ گیگاوات برق تولید می‌کند، که حدود چهار برابر یک SMR بزرگ است.

راکتورهای مدولار کوچک، دره سیلیکون را به وجد آورده‌اند. شرکت‌های نوپا با وعده کاهش چشمگیر هزینه‌ها از طریق تولید انبوه، وارد این عرصه شده‌اند. نزدیکی این راکتورها به مراکز داده و توانایی تأمین برق ۲۴ ساعته، باعث شده است که شرکت‌های فناوری، قراردادهایی با شرکت‌هایی مانند: Oklo، X-Energy و Kairos Power امضا کنند.

با وجود این، هنوز هیچ SMRای خارج از چین ساخته نشده است. شرکت NuScale به مرحله ساخت بسیار نزدیک شده بود، اما در سال ۲۰۲۳ با لغو قرارداد توسط شریک تأمین برقی خود، پس از دو برابر شدن هزینه‌های پیش‌بینی‌شده پروژه، با شکست مواجه شد؛ با وجود اینکه مقیاس طرح را برای کنترل هزینه‌ها کاهش دادند.