مزایای داروی سماگلوتید برای سلامت قلب

داروی سماگلوتاید نیاز به استفاده از دیورتیک حلقه‌ای و دوز آن را کاهش می‌دهد و تأثیرات مثبتی بر روی علائم، محدودیت‌های فیزیکی و وزن بدن در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ شده (HFpEF) بدون توجه به استفاده از دیورتیک‌ها دارد.

به گزارش تکناک، این نتایج مطالعه‌ای است که 13 می در کنگره Heart Failure 2024 ارائه شد.

HFpEF وضعیتی است که در آن قلب به‌طور طبیعی پمپاژ می‌کند اما سفت‌تر از آن است که به درستی پر شود و باعث می‌شود قلب نتواند نیاز بدن به خون غنی از اکسیژن را پشتیبانی کند. این وضعیت با افزایش سن جمعیت و افزایش میزان چاقی و سبک زندگی کم تحرک رایج‌تر می‌شود. علائم HFpEF می‌تواند شامل تنگی نفس، اغلب با تلاش، خستگی و تورم مچ پا باشد.

آزمایش‌ها فواید قابل توجهی را نشان می‌دهند

کارآزمایی‌های STEP-HFpEF و STEP-HFpEF DM درمان هفتگی سماگلوتید را در مقابل دارونما در بیماران مبتلا به HFpEF مرتبط با چاقی، به ترتیب بدون و با دیابت را ارزیابی کردند. هردو مطالعه بهبود قابل‌توجهی در علائم، محدودیت‌های فیزیکی، کاهش وزن و فاصله شش دقیقه‌ای پیاده روی در مقایسه با دارونما را نشان دادند.

این تجزیه و تحلیل از پیش مشخص شده از داده‌های ادغام شده از دو کارآزمایی بررسی کرد که آیا اثرات سماگلوتید در مقابل دارونما بر اساس استفاده از دیورتیک‌های پایه متفاوت است یا خیر. علاوه بر این، اثرات سماگلوتید در مقابل دارونما بر تغییرات استفاده از دیورتیک درمانی و دوز در طول کارآزمایی‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت.

در هر دو کارآزمایی، بیماران HFpEF مرتبط با چاقی با کسر جهشی بطن چپ ≥45٪، شاخص توده بدنی ≥ 30 کیلوگرم بر متر، پرسشنامه کاردیومیوپاتی کانزاس سیتی امتیاز خلاصه بالینی (KCCQ-CSS) <90، شواهدی از افزایش فشار پر شدن بطن چپ، ناهنجاری‌های ساختاری قلب به علاوه افزایش پپتیدهای ناتریورتیک، یا بستری شدن در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی اخیر به همراه ناهنجاری‌های ساختاری یا نیاز مداوم به درمان دیورتیک داشتند.

بیماران به صورت تصادفی 1:1 برای مصرف سماگلوتاید 2.4 میلی‌گرم در هفته یا دارونما به مدت 52 هفته تقسیم شدند. نقطه پایانی اولیه دوگانه تغییر در KCCQ-CSS (معیار استاندارد علائم مرتبط با نارسایی قلبی و محدودیت‌های فیزیکی) و درصد تغییر در وزن بدن از ابتدا تا 52 هفته بود. بیماران با استفاده از دیورتیک پایه (فقط دیورتیک غیر‌حلقه‌ای، دیورتیک لوپ) طبقه‌بندی شدند.

در مجموع 1145 بیمار (529 در STEP-HFpEF و 616 در STEP-HFpEF DM) از 129 منطقه در 18 کشور در آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی ارزیابی شدند. میانگین سنی 70 سال و حدود 50 درصد زن بودند. در ابتدا، 220 بیمار دیورتیک مصرف نمی‌کردند، 223 نفر فقط دیورتیک‌های غیر حلقه‌ای مصرف می‌کردند و 702 نفر دیورتیک‌های حلقه‌ای مصرف می‌کردند.

با توجه به اولین نقطه پایانی اولیه تغییر در علائم مرتبط با نارسایی قلبی و محدودیت‌های فیزیکی از ابتدا تا 52 هفته، سماگلوتید KCCQ-CSS را در همه بیمارانی که دیورتیک مصرف می‌کردند، بهبود بخشید، اما میزان بهبود در بیمارانی که دیورتیک‌های حلقه‌ای مصرف می‌کردند در مقایسه با بیمارانی که دیورتیک‌های لوپ مصرف نمی‌کردند، بیشتر بود.

برای دومین نقطه پایانی اولیه درصد تغییر در وزن بدن از ابتدا تا 52 هفته، سماگلوتید اثر مفید ثابتی در بین بیماران مصرف‌کننده دیورتیک‌ها داشت. تفاوت میانگین تعدیل شده در مقایسه با دارونما از -8.8% (95% CI -10.3، -6.3) تا -6.9% (95% CI -9.1، -4.7) از عدم وجود دیورتیک تا بالاترین دسته دوز دیورتیک حلقه‌ای بود. سماگلوتاید اثرات مفید ثابتی بر روی تمام نقاط پایانی اثربخشی ثانویه (از جمله مسافت شش دقیقه پیاده روی) در بیماران مصرف‌کننده دیورتیک داشت (تقابل p=0.24-0.92).

بین شروع و هفته 52، دوز دیورتیک حلقه‌ای در گروه مصرف کننده سماگلوتید در مقابل 2.4 درصد افزایش در گروه مصرف کننده دارونما 17 درصد کاهش یافت (0001/0p<). سماگلوتاید (در مقابل دارونما) احتمال بیشتری داشت که منجر به کاهش دوز دیورتیک حلقه‌ای شود و احتمال کمتری داشت که منجر به افزایش دوز دیورتیک حلقه‌ای شود. عوارض جانبی جدی کمتری با سماگلوتید در مقابل دارونما در افرادی که دیورتیک مصرف می‌کردند، وجود داشت.

نتیجه

دکتر کاویتا شارما، نویسنده این مطالعه گفت: سماگلوتید علائم و محدودیت‌های فیزیکی را بهبود بخشید و منجر به کاهش وزن بیشتر در گروه‌های مصرف‌کننده دیورتیک‌ها در بیماران مبتلا به HFpEF شد. علاوه بر این، شواهدی مبنی بر کاهش قابل‌توجه دوز متوسط دیورتیک حلقه‌ای، احتمال کمتر تشدید درمان با دیورتیک، و احتمال بیشتر کاهش تشدید درمان دیورتیک با سماگلوتید در مقایسه با دارونما وجود دارد که پارامترهایی هستند که نشان دهنده اثرات اصلاح کننده بیماری سماگلوتید هستند، و با نتایج بالینی بلندمدت بهتری در این جمعیت بیمار همراه است.