یک مطالعه پیشگامانه درباره آلودگی هوا نشان می دهد تقریباً هیچ مکانی با هوای پاک روی زمین پیدا نمی شود و فقط 0.001 درصد از جمعیت جهان در فضایی با سطح ایمنی توصیه شده سازمان بهداشت جهانی (WHO) قرار دارند.
به گزارش تکناک، نبود ایستگاه های پایش آلودگی هوا در سطح محلی، ملی، منطقه ای و جهانی باعث شده که اطلاعات کافی در مورد ذرات معلق کم تر از 2.5 میکرون وجود نداشته باشد. تحلیل این اطلاعات که همراه با یک نقشه تهیه شده است، اولین تحلیلی در جهان است که نشان می دهد چگونه توزیع جهانی ذرات PM2.5 در چند دهه گذشته تغییر کرده است.
این مطالعه در مورد آلودگی ذرات ریز محیطی (PM2.5) در سطح جهان که در مجله Lancet Planetary Health منتشر شد، درک کاملی از وضعیت آلودگی هوای فضای باز امروزی و چگونگی تأثیر آن بر سلامت مردم ارائه می دهد. همچنین داده‌های آن می تواند با اطلاع رسانی به سیاست گذاران، نمایندگان بخش بهداشت عمومی و محققان کمک کند تا اثرات سلامتی کوتاه مدت و بلندمدت آلودگی هوا را با دقت بیشتری شناسایی و برنامه های کنترلی تعیین کنند.
پروفسور یومینگ گوو، نویسنده اصلی این مطالعه در یک بیانیه مطبوعاتی توضیح داد: در این مطالعه، ما از یک رویکرد یادگیری ماشینی نوآورانه در ادغام اطلاعات هواشناسی و زمین شناسی برای تخمین غلظت روزانه PM2.5 در سطح جهانی در وضوح فضایی بالا و در ابعاد تقریبی ده کیلومتر در ده کیلومتر استفاده کردیم.
تیم او در دانشکده بهداشت عمومی و پزشکی دانشگاه موناش در استرالیا با استفاده از این رویکرد، سلول‌های شبکه ای جهانی را از سال2019 تا 2000 توسعه دادند. این تیم بر روی مناطق بالاتر از 15 میکروگرم در متر مکعب (میکروگرم بر متر مکعب هوا) تمرکز داشتند که توسط WHO حد ایمن در نظر گرفته می شود.
بر اساس محدودیت دستورالعمل WHO در سال 2021، تنها 0.18 درصد از مساحت زمین در معرض سالانه آلودگی کمتر از این حد از قرار دارد که این مقدار کمتر از سال 2019 نیز است. تیم محققان کشف کردند که در دو دهه منتهی به سال 2019، سطح آلاینده ها به صورت روزانه در اروپا و آمریکای شمالی افزایش یافته است.
با این حال، سطح هوای پاک برای جنوب آسیا، استرالیا، نیوزیلند، آمریکای مرکزی و دریای کارائیب افزایش یافته است و در مجموع بیش از 70 درصد روزها، بالاتر از حد ایمن ثبت شده است. علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که بیش از 90 درصد از روزها در جنوب و شرق آسیا دارای غلظت روزانه PM2.5 بالاتر از 15 میکروگرم بر متر مکعب هستند.
از سال2019 تا 2000 ، میانگین سالانه سطح PM2.5 در سراسر جهان 32.8 میکروگرم بر متر مکعب بوده است. بالاترین توزیع غلظت PM2.5 در مناطق آسیای شرقی (50.0 میکروگرم بر متر مکعب) و جنوب آسیا (37.2 میکروگرم بر متر مکعب) و به دنبال آن شمال آفریقا (30.1 میکروگرم بر متر مکعب) گزارش شد.
استرالیا و نیوزلند (8.5 میکروگرم در متر مکعب)، سایر مناطق در اقیانوسیه (12.6 میکروگرم در متر مکعب) و آمریکای جنوبی (15.6 میکروگرم در متر مکعب) کمترین غلظت سالانه PM2.5 را داشتند.
به گفته پروفسور گوو، غلظت ناایمن PM2.5 نیز الگوهای فصلی متفاوتی را نشان می دهد. برای مثال، این تیم آلودگی هوای نسبتاً بالای ذرات معلق کم از 2.5 میکرون ( PM2.5) را در ماه های اوت و سپتامبر در آمریکای جنوبی و از ژوئن تا سپتامبر در جنوب صحرای آفریقا ثبت کردند.
