حدود 29 میلیون نفر در ایالات متحده آمریکا روزانه یک دوز آسپرین را به عنوان یک اقدام پیشگیرانه برای بیماری‌های قلبی عروقی مصرف می‌کنند.
به گزارش تکناک، با اینکه آسپرین در سنین بالا با افزایش خطر خونریزی گوارشی مرتبط است و به همین دلیل مورد توجه مقامات پزشکی قرار نمی‌گیرد، اما ممکن است در تحریک سیستم ایمنی برای کمک به از بین بردن برخی سرطان‌ها مفیدتر باشد.
تحقیقات متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد مصرف منظم و طولانی مدت آسپرین با دوز پایین با نتایج بهتر سرطان روده بزرگ (CRC) مرتبط است.
اما تاکنون دانشمندان کاملاً مطمئن نبودند که چرا این داروی رایج بدون نسخه تأثیر مشخص و به ظاهر هدفمندی بر رشد و گسترش سرطان روده بزرگ دارد و جمع‌آوری داده‌های بلندمدت در این زمینه از مصرف آسپرین دشوار بوده است.
مطالعه قبلی به رهبری محققان دانشگاه هاروارد نشان داد که یک رژیم منظم آسپرین می‌تواند از تقریباً 11 درصد سرطان‌های روده بزرگ و 8 درصد سرطان‌های دستگاه گوارش که هر ساله در ایالات متحده تشخیص داده می‌شوند، پیشگیری کند. اکنون، محققان ایتالیایی سوابق بالینی و پاتولوژیک همه بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ را که در واحد Chirurgia Generale در پادووا ایتالیا از سال 2015 تا 2019 تحت عمل قرار گرفته‌اند، بررسی کرده‌اند. از این 238 بیمار، 31 بیمار (13٪) آسپرین 100 میلی‌گرم از این داروی ضد التهاب غیر استروئیدی در روز مصرف می‌کردند.
این 238 بیمار تحت تجزیه و تحلیل بافت‌شناسی قرار گرفتند و دانشمندان به بررسی لنفوسیت‌های نفوذ کننده تومور (TIL)، ایمونوشیمی و داده‌های جهش پرداختند. برخی از بیماران در گروه IMMUNOREACT1 قرار گرفتند که به‌طور خاص بر روی ایمونوهیستوشیمی و فلوسیتومتری متمرکز بود.
به عبارت ساده‌تر به نظر می‌رسد استفاده منظم آسپرین، متاستاز گره‌ای (گسترش سرطان) را محدود می‌کند و تعداد بیشتری از لنفوسیت‌های نفوذکننده تومور را تولید می‌کند. سلول‌های T و B که می‌توانند سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده و آنها را بکشند. در گروه IMMUNOREACT1 متشکل از 130 بیمار (14 یا 22 درصد مصرف کنندگان آسپرین)، تجزیه و تحلیل مخاط سالم رکتوم نشان داد که افرادی که آسپرین مصرف می‌کردند، فعالیت بسیار بالاتری از CD80 اپیتلیال داشتند که پروتئینی است که نقش مهمی در فعال کردن سلول‌های ایمنی ضد سرطان ایفا می‌کند.
دکتر مارکو اسکارپا، محقق اصلی این مطالعه گفت: مطالعه ما مکانیسم مکمل پیشگیری یا درمان سرطان با آسپرین را علاوه بر مکانیسم دارویی کلاسیک آن که شامل مهار التهاب است، نشان می‌دهد.
دلیل اینکه بیماران گروه IMMUNOREACT1 مورد مطالعه قرار گرفتند این بود که در مقایسه با سرطان روده بزرگ، بافت رکتوم دورترین فاصله را از تحت تاثیر قرار گرفتن توسط آسپرین دارد. مشاهده یک پاسخ مثبت در مخاط سالم رکتوم نشان می‌دهد که علیرغم فراهمی زیستی کم آسپرین، به نظر می‌رسد که این دارو پاسخ نظارتی ایمنی مشابهی دارد.
به‌طور کلی، یک نسبت نوتروفیل به لنفوسیت پایین‌تر در بیمارانی که آسپرین مصرف می‌کردند، مشاهده شد. در حالی که همه مکانیسم‌ها شناخته شده نیستند، به نظر می‌رسد که توانایی آسپرین برای کمک به سیستم ایمنی در شناسایی و حمله به سلول‌های سرطان روده بزرگ و مبارزه با گسترش تومور که می‌تواند آن را نه تنها به داروی یک پیشگیری کننده، بلکه به یک ابزار ایمنی درمانی مفید در درمان سرطان تبدیل کند.
بعد از این تحقیق ممکن است نیاز به بازنگری در نحوه رساندن دارو به ناحیه مورد نظر به‌طور موثر وجود داشته باشد.
اسکارپا گفت: آسپرین به میزان قابل توجهی با انتشار غیرفعال در روده بزرگ جذب می‌شود. جذب این دارو خطی است و به غلظت در طول روده بستگی دارد و در رکتوم، غلظت آسپرین خوراکی می‌تواند بسیار کمتر از بقیه روده بزرگ باشد. بنابراین اگر بخواهیم از اثرات آن در برابر سرطان کولورکتال استفاده کنیم، باید به این فکر کنیم که چگونه تضمین کنیم که آسپرین در دوزهای کافی به دستگاه کولورکتال برسد تا موثر باشد.
این مطالعه در مجله Cancer منتشر شد.
