فرود نمونه سیارکی پر رمز و راز بر روی زمین

یک نمونه سیارکی جمع‌آوری‌شده توسط ناسا بر روی زمین نشسته است و به دانشمندان این فرصت را می‌دهد تا درباره منشا منظومه شمسی و یک سنگ فضایی عظیم که احتمال برخورد با سیاره ما در آینده را دارد، اطلاعات بیشتری کسب کنند.

به گزارش تکناک، این اولین بار است که آژانس چنین موفقیتی را انجام می دهد.

هفت سال پس از پرتاب به فضا، فضاپیمای OSIRIS-REx یکشنبه در کنار زمین پرواز کرد تا نمونه بکر را از سیارک نزدیک به زمین با نام بنو (Bennu) را تحویل دهد.

OSIRIS-REx که مخفف عبارتOrigins, Spectral Interpretation, Resource Identification, Security, Regolith Explorer است در سال 2016 بلند شد و در سال 2018 به دور بنو چرخید. این فضاپیما نمونه را در سال 2020 جمع آوری کرد و در ماه می 2021 سفر طولانی بازگشت خود را به زمین آغاز کرد. این مأموریت در مجموع 3.86 میلیارد مایل مسافت تا بنو و بازگشت را شامل می شود.

این فضاپیما کپسول نمونه را که حاوی حدود 8.8 اونس سنگ و خاک سیارکی را از فاصله 63000 مایلی (102000 کیلومتری) بالای سطح زمین در اوایل روز یکشنبه پرتاب کرد و در ساعت 10:42 صبح به وقت شرق ایالات متحده در حالی که با سرعت در حال حرکت بود وارد جو سیاره شد. این کپسول حدود 27650 مایل در ساعت (44498 کیلومتر در ساعت) در هنگام فرود سرعت داشت.

چتر نجات به منظور کاهش سرعت کپسول تا یک فرود ملایم با سرعت 11 مایل در ساعت (17.7 کیلومتر در ساعت) باز شد. نمونه حدود 10 دقیقه پس از ورود به جو، چند دقیقه زودتر از موعد مقرر، در محدوده آزمایش و تمرین وزارت دفاع یوتا فرود آمد.

بیل نلسون، مدیر ناسا گفت: به تیم OSIRIS-REx تبریک می گویم. شما این کار را با موفقیت انجام دادید. بزرگترین نمونه سیارکی که تاکنون روی زمین دریافت شده است دستاورد این ماموریت خارق العاده بود. این ماموریت ثابت می کند که ناسا کارهای بزرگی انجام می دهد، چیزهایی که به ما الهام می بخشد، چیزهایی که ما را متحد می کند و این ماموریت غیرممکن را ممکن کرد.

OSIRIS-REx به گشت و گذار خود در منظومه شمسی ادامه می دهد. اکنون فضاپیما برای بررسی دقیق یک سیارک متفاوت به نام آپوفیس حرکت کرده است.

بعد از فرود چه اتفاقی افتاد

ریچ برنز، مدیر پروژه OSIRIS-REx در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرین‌بلت، مریلند، گفت: چهار هلیکوپتر تیم‌های بازیابی و تحقیقاتی را به محل فرود منتقل کردند و ارزیابی‌هایی را انجام دادند تا مطمئن شوند که کپسول به هیچ وجه آسیبی ندیده است. تیم تایید کرد که کپسول در هنگام فرود شکسته نشده است.

ساندرا فروند، مدیر برنامه OSIRIS-REx در لاکهید مارتین، که با ناسا برای ساخت فضاپیما، ارائه عملیات پرواز و کمک به بازیابی کپسول 100 پوندی همکاری می کرد گفت: که تیم‌های بازیابی که ماه‌ها برای این رویداد تمرین می‌کردند، پس از ایمن شدن کپسول را بازیابی کردند.

برنز گفت، تیم بازیابی اولیه، مجهز به دستکش‌ها و ماسک‌های محافظ، با توجه به اینکه دمای کپسول در هنگام ورود مجدد به 5000 درجه فارنهایت (2760 درجه سانتی‌گراد) رسیده بود، اطمینان حاصل کردند که کپسول به اندازه کافی خنک است که بتوان آن را لمس کرد. تیم همچنین اطمینان حاصل کرد که باتری کپسول شکسته نشده و بخار سمی نشت نمی کند.

یک تیم علمی از محل فرود نمونه هایی از جمله هوا، گرد و غبار و ذرات خاک جمع آوری کردند.

دانته لورتا، محقق اصلی OSIRIS-REx در دانشگاه آریزونا در توسان، گفت: یکی از اهداف علمی کلیدی OSIRIS-REx، بازگرداندن یک نمونه بکر است و به این معنی است که هیچ ماده خارجی در طول تجزیه و تحلیل نمونه مانع از تحقیقات ما نمی شود. با وجود اینکه بعید است، ما می‌خواهیم مطمئن شویم که موادی که در محدوده یوتا وجود دارند و ممکن است با نمونه تعامل داشته باشند، به خوبی مستند شده باشند.

لورتا نزدیک به بیست سال روی این ماموریت کار کرده است و به یاد می آورد زمانی که بخشی از ایده ارائه شده به ناسا بود. لورتا در هر مرحله از راه حضور داشته است، از جمله زمانی که کپسول مونتاژ شده و قبل از پرتاب روی فضاپیما نصب شده است. روز یکشنبه، او یکی از اولین افرادی بود که پس از فرود کپسول به استقبال آن رفت. او گفت: مثل دیدن یک دوست قدیمی بود که مدتها بود ندیده بودی. “من می خواستم آن را در آغوش بگیرم.

یک هلیکوپتر نمونه را در یک توری محموله حمل کرد و آن را به یک اتاق تمیز موقت در نزدیکی محل فرود تحویل داد. در این فضا، تیم مراقبت یک جریان نیتروژن به نام پاکسازی را انجام خواهد داد تا از ورود جو زمین به داخل قوطی نمونه و آلوده کردن آن جلوگیری کند. نیکول لانینگ، سرپرست پروژه OSIRIS-REx در مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون، گفت که قطعات بزرگتر کپسول از بین خواهند رفت.

یک تیم قوطی نمونه را برای حمل و نقل با هواپیمای C-17 به مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون در روز دوشنبه آماده خواهد کرد. دانشمندان انتظار دارند برای اولین بار در روز سه‌شنبه، درپوش را بردارند.

تیم بازیابی همچنین تمام فیلم‌های گرفته شده از فرود را ارزیابی می‌کند تا مشخص شود که آیا چتر نجات که برای تثبیت اولیه کپسول استفاده می‌شد، به موقع مستقر شده است یا خیر. در زمانی که انتظار می رفت فیلم های فرود منتشر شود، تیم قادر به دیدن شواهد بصری نبود. چتر اصلی که مسئول کاهش سرعت کپسول تا رسیدن به سرعت فرود ایمن است نیز زود به کار گرفته شده بود.

تیم پریزر، مهندس ارشد اکتشافات فضای عمیق در لاکهید مارتین گفت: مثل یک پر فرود آمد. اما در پایان روز، زمانی که آن ناودان اصلی مستقر شد، اساساً هر یک از اشتباهاتی را که ممکن است قبل از آن اتفاق افتاده باشد را اصلاح کرد.

آنچه نمونه ممکن است آشکار کند

جزئیات مربوط به نمونه از طریق بخش رسانه ناسا در مرکز فضایی جانسون در 11 اکتبر فاش خواهد شد.  لورتا گفت، در حالی که تیم علمی برای ارزیابی کامل نمونه وقت نخواهند داشت، محققان قصد دارند روز سه شنبه مقداری مواد ریزدانه را در بالای قوطی برای تجزیه و تحلیل سریع جمع آوری کنند که می تواند در ماه اکتبر به اشتراک گذاشته شود. او گفت که تجزیه و تحلیل اولیه وجود مواد معدنی و عناصر شیمیایی را بررسی خواهد کرد.

دانشمندان سنگ و خاک را برای دو سال آینده در یک اتاق تمیز اختصاصی در مرکز فضایی جانسون تجزیه و تحلیل خواهند کرد. نمونه همچنین تقسیم شده و به آزمایشگاه‌های سراسر جهان، از جمله شرکای ماموریت OSIRIS-REx در آژانس فضایی کانادا و آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن ارسال خواهد شد. حدود 70 درصد از نمونه در انبار بکر باقی می ماند تا نسل های آینده با فناوری بهتر بتوانند حتی بیشتر از آنچه اکنون ممکن است بیاموزند.

لوری گلیز، مدیر بخش علوم سیاره ای ناسا، گفت: اگر تعطیلی دولتی رخ دهد، خطری برای مراقبت و نگهداری ایمن از نمونه سیارک نخواهد بود. او روز جمعه در یک کنفرانس خبری گفت: مراحل خاصی که منجر به این تحلیل بسیار مورد انتظار می‌شود احتمالاً به تعویق خواهد افتاد، اما نمونه با وجود هر گونه اختلال در برنامه، محافظت شده و ایمن باقی می‌ماند. نمونه بیش از 4 میلیارد سال منتظر بوده است تا انسان ها آن را مطالعه کنند و اگر کمی بیشتر هم طول بکشد، فکر می کنم مشکلی نداشته باشد.

به همراه نمونه‌ای که قبلاً از سیارک ریوگو از مأموریت Hayabusa2 ژاپن بازگردانده شده بود، سنگ‌ها و خاک می‌توانند اطلاعات کلیدی درباره آغاز منظومه شمسی ما را فاش کنند. دانشمندان بر این باورند که سیارک‌های کربنی مانند بننو در اوایل شکل‌گیری این سیاره به زمین برخورد کرده و عناصری مانند آب را به زمین می‌رسانند.

گلیز گفت: دانشمندان بر این باورند که سیارک بننو نماینده قدیمی‌ترین مواد منظومه شمسی است که در ستارگان بزرگ در حال مرگ و انفجارهای ابرنواختر ساخته شده‌اند. به همین دلیل، ناسا در این مأموریت‌های اختصاص داده شده به اجسام کوچک سرمایه‌گذاری می‌کند تا درک ما از نحوه شکل‌گیری منظومه شمسی و چگونگی تکامل آن را افزایش دهد.

اما این نمونه همچنین می‌تواند بینش‌هایی در مورد سیارک بننو ارائه دهد، که احتمال برخورد با زمین در آینده را دارد.

درک بهتر ترکیب و مدار سیارک ها برای پیش‌بینی اینکه کدام سیارک‌ها ممکن است نزدیک‌ترین فاصله را به زمین داشته باشند، کلیدی است. همچنین برای توسعه روش های انحراف این سیارک ها بر اساس ترکیب آنها اطلاعات حیاتی ارائه میدهد.