تحقیقات جدید نشان می دهد که 60 درصد مواد پلاستیکی در سیستم های کمپوست خانگی به طور کامل تجزیه نمی شوند.
به گزارش تکناک، این یافته ها نتیجه مطالعه انجام شده توسط دانشمندان دانشگاه کالج لندن است که با تکمیل پرسشنامه آنلاین از شهروندان عادی از سراسر بریتانیا در مورد عادات و نظرات آنها در مورد زباله های پلاستیکی و مواد غذایی قابل کمپوست آغاز شد.
سپس از شرکت کنندگان دعوت شد تا در آزمایش بزرگ کمپوست شرکت کنند، که شامل بررسی منظم کمپوست خانگی آنها برای وجود آثاری از اقلام پلاستیکی قابل کمپوست قبلا دور ریخته شده، در یک دوره 24 ماهه بود.
این اشیاء در ابتدا در کیسه های مش غیرقابل تجزیه زیست تخریب پذیر در کمپوست قرار می گرفتند، بنابراین پیدا کردن آنها درکاوش بعدی آسان تر خواهد بود. در ادامه عکس ها و توضیحات اقلام کشف شده در اختیار دانشمندان قرار گرفت.
در حالی که انواع مختلفی از سیستم‌های کمپوست‌سازی مورد استفاده قرار می‌گرفت، رایج‌ترین آنها یک سطل بسته در فضای باز بود که توسط 64 درصد از 1648 نفری که در آزمایش شرکت کردند، استفاده شد. اقلام پلاستیکی ظاهراً قابل کمپوست شامل چیزهایی مانند کارد و چنگال یکبار مصرف، فنجان، کیسه و کاغذ روزنامه می‌شد.
هنگامی که داده‌های ارسالی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، مشخص شد که تقریباً 60درصد از مواردی که توسط تولیدکنندگان به عنوان “کمپوست‌پذیر خانگی” علامت‌گذاری شده بودند، پس از 24 ماه هنوز به طور کامل تجزیه نشده بودند.
علاوه بر این، بر اساس یک نمونه تصادفی از 50 قطعه عکس، مشخص شد که 46 درصد از اقلام به عنوان مواد کمپوست پذیر خانگی علامت گذاری نشده اند، در حالی که 14 درصد دیگر به عنوان کمپوست پذیر صنعتی مشخص شده اند.
نیازی به گفتن نیست، این نشان می دهد که قطعاً برخی از ابهامات از جانب مصرف کنندگان در مورد اینکه کدام اقلام را می توان در بخش کمپوست خانگی انداخت همچنان وجود دارد.
نکته مهم این است که 83 درصد از شرکت کنندگان اظهار داشتند که از کمپوست خود به عنوان کود در باغ های خود استفاده می کنند. این بدان معناست که پلاستیک کمپوست نشده راه خود را به خاک و در نتیجه وارد محیط زیست می کنند.
دانیل پورکیس، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: ما نشان داده‌ایم که کمپوست خانگی، بدون کنترل، تا حد زیادی بی‌اثر است و روش خوبی برای دفع مواد قابل کمپوست نیست. این ایده که یک ماده می تواند پایدار باشد یک تصور غلط است. فقط سیستم تولید، جمع آوری و بازفرآوری یک ماده می تواند پایدار باشد.
