تحقیقات جدید از دانشگاه کلرادو نشان می‌دهد که خواب کافی ممکن است در پیشگیری از پوکی استخوان مؤثر باشد، به خصوص در زنان جوان که بیشترین تأثیر را از نارسایی‌های خواب و اختلالات چرخۀ شبانه‌روزی می‌پذیرند.
به گزارش تک‌ناک، این تحقیق نشان داده است که اختلال در خواب و ریتم شبانه‌روزی می‌تواند تأثیرات منفی قابل توجهی بر سلامت استخوان‌ها داشته باشد، همچنین خطر از دست دادن استخوان و افزایش خطر شکستگی را افزایش دهد.
در تحقیقات سالانۀ دپارتمان پزشکی دانشگاه کلرادو در 23 آوریل، دکتر کریستین سوانسون در مورد اینکه آیا خواب کافی می‌تواند به پیشگیری از پوکی استخوان کمک کند، تحقیقات خود را ارائه داد.
سوانسون گفت: پوکی استخوان ممکن است به دلایل زیادی مانند: تغییرات هورمونی، افزایش سن و عوامل سبک زندگی رخ دهد، امّا برخی از بیمارانی که من می‌بینم توضیحی برای پوکی استخوان خود ندارند.
وی افزود: بنابراین مهم است که به دنبال عوامل خطر جدید بگردیم و در نظر بگیریم که چه تغییرات دیگری همانند استخوان در طول عمر تغییر می‌کند. خواب یکی از این عوامل است.
چگونه تراکم استخوان و خواب در طول زمان تغییر می‌کند؟
سوانسون عنوان کرد: در اوایل تا اواسط دهۀ 20 سالگی افراد به اوج تراکم استخوان می‌رسند، که برای مردان بیشتر از زنان است. این پیک یکی از عوامل تعیین‌کنندۀ اصلی خطر شکستگی در آینده است.
پس از رسیدن به این اوج، تراکم استخوان یک فرد اغلب برای چند دهه ثابت می‌ماند. سپس هنگامی که زنان وارد مرحلۀ گذار یائسگی می‌شوند، از دست دادن سریع استخوان را تجربه می‌کنند. مردان نیز با افزایش سن دچار کاهش تراکم استخوان می‌شوند.
الگوهای خواب نیز در طول زمان تغییر می‌کند. با افزایش سن افراد، کل زمان خواب آنها کاهش می‌یابد و ترکیب خواب آنها تغییر می‌کند. به عنوان مثال: تأخیر خواب یعنی زمانی که برای به خواب رفتن نیاز است، با افزایش سن افزایش می‌یابد. از سوی دیگر، خواب موجِ آهسته که به معنای خواب عمیق ترمیمی است، با افزایش سن کاهش دارد.
این فقط مدت زمان خواب و ترکیب آن نیست که تغییر می‌کند. سوانسون با اشاره به ترجیح افراد برای زمانی که به خواب می‌روند و زمانی که از خواب بیدار می‌شوند، بیان کرد: ترجیح فاز شبانه‌روزی نیز در طول عمر در مردان و زنان تغییر می‌کند.
چگونه خواب می‌تواند با سلامت استخوان‌های ما ارتباط داشته باشد؟
سوانسون گفت: ژن‌هایی که ساعت داخلی بدن ما را کنترل می‌کنند، در تمام سلول‌های استخوانی ما وجود دارند. زمانی که این سلول‌ها جذب می‌شوند و استخوان را تشکیل می‌دهند، مواد خاصی را در خون آزاد می‌کنند که به ما این امکان را می‌دهند تا تخمین بزنیم که در یک زمان مشخص چقدر چرخش استخوان انجام می‌شود.
این نشانگرهای جذب و تشکیل استخوان از یک ریتم روزانه پیروی می‌کنند، که دامنۀ این ریتم برای نشانگرهای تحلیل استخوان که به فرآیند تجزیۀ استخوان‌ها اشاره دارد، بیشتر از نشانگرهای تشکیل استخوان است.
وی تصریح کرد: این ریتم به احتمال زیاد برای متابولیسم طبیعی استخوان مهم است و نشان می‌دهد که خواب و اختلال شبانه‌روزی می‌تواند به‌طور مستقیم بر سلامت استخوان تاثیر بگذارد.
تحقیق در مورد ارتباط خواب و سلامت استخوان
برای درک بیشتر این رابطه، سوانسون و همکارانش تحقیقی انجام دادند که نشانگرهای چرخش استخوان چگونه به محدودیت خواب و اختلال شبانه‌روزی پاسخ می‌دهند.
برای این مطالعه، شرکت‌کنندگان در یک محیط بستری کاملاً کنترل شده زندگی کردند. شرکت‌کنندگان نمی‌دانستند چه ساعتی است و به‌جای 24 ساعت شبانه‌روز در یک برنامۀ 28 ساعته قرار گرفتند.
سوانسون گفت: این اختلال شبانه‌روزی برای شبیه‌سازی تنش‌های متحمل شده در طول کار چرخشی شیفت شب طراحی شده است و در بیشتر موارد معادل پرواز در چهار منطقۀ زمانی به غرب هر روز به مدت سه هفته است. همچنین این پروتکل باعث شد شرکت‌کنندگان کمتر بخوابند.
محققان نشانگرهای گردش استخوان را در ابتدا و انتهای این مداخله اندازه‌گیری کردند و تغییرات مضر قابل‌توجهی را در چرخش استخوان در مردان و زنان در پاسخ به اختلال خواب و ریتم شبانه‌روز به دست آوردند. تغییرات مضر شامل کاهش نشانگرهای تشکیل استخوان بود که در افراد جوان‌تر در هر دو جنسیت در مقایسه با افراد مسن‌تر به‌طور قابل توجهی بیشتر شد.
علاوه بر این، زنان جوان افزایش قابل‌توجهی در نشانگر تحلیل استخوان از خود نشان دادند.
سوانسون در نتیجۀ تحقیقات خود عنوان کرد: اگر یک فرد کمتر استخوان تولید کند، در حالی که همچنان همان مقدار یا حتی بیشتر استخوان را جذب می‌کند، این امر ممکن است در طول زمان باعث از دست دادن استخوان، پوکی استخوان و افزایش خطر شکستگی شود.
وی افزود: جنسیت و سن ممکن است نقش مهمی در این زمینه ایفا کنند، به‌طوری که زنان جوان‌تر به طور بالقوه بیشترین آسیب را در برابر تأثیر مضر خواب ضعیف بر سلامت استخوان دارند.
