مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که انتظار می‌رود امید به زندگی در سراسر جهان، به خصوص در مناطقی که امید به زندگی در آن پایین‌تر است تا سال ۲۰۵۰ به طور چشمگیری افزایش یابد.
به گزارش تک‌ناک، بخشی از این افزایش به دلیل بهبود مداخلات بهداشت عمومی و پیشرفت‌ها در درمان بیماری‌های قلبی-عروقی و مقابله با کووید-۱۹ است. این پیش‌بینی‌ها بر اساس داده‌های مطالعۀ بار جهانی بیماری (GBD) ۲۰۲۱ می‌باشد.
جدیدترین نتایج حاصل از یک مطالعۀ جهانی به نام بار بیماری (GBD) 2021 که به تازگی در مجلۀ The Lancet منتشر شده است، افزایش امید به زندگی جهانی را به میزان 4.9 سال برای مردان و 4.2 سال برای زنان از سال 2022 تا 2050 پیش‌بینی می‌کند.
انتظار می‌رود این افزایش در کشورهایی باشد که امید به زندگی در آنها کمتر است و به همگرایی افزایش امید به زندگی در سراسر مناطق جغرافیایی کمک کند. این روند در بیشتر مواقع ناشی از اقدامات بهداشت عمومی است که از بیماری‌های قلبی-عروقی، کووید-19 و طیف وسیعی از بیماری‌های واگیر، مادر، نوزادان و تغذیه (CMNN) جلوگیری کرده و نرخ بقای آنها را بهبود می‌بخشد.
این مطالعه نشان می‌دهد که تغییر مداوم بار بیماری به سمت بیماری‌های غیرواگیر (NCDs)، مانند: بیماری‌های قلبی – عروقی، سرطان، بیماری مزمن انسدادی ریه و دیابت و قرار گرفتن در معرض عوامل خطرناک مرتبط با NCD، مثل: چاقی، فشار خون بالا، رژیم غذایی غیرمناسب و سیگار کشیدن، بیشترین تأثیر را بر بار بیماری نسل بعدی خواهد داشت.
از آنجایی که بار بیماری از CMNNها به NCDها و از سال‌های از دست رفتۀ زندگی (YLLs) به سال‌های زندگی با ناتوانی (YLDs) ادامه می‌دهد، انتظار می‌رود افراد بیشتری عمر طولانی‌تری داشته باشند، امّا سال‌های بیشتری را در سلامت ضعیف سپری کنند. پیش‌بینی می شود امید به زندگی جهانی که در سال 2022 حدود 73.6 سال است، در سال 2050 به 78.1 سال افزایش یابد (افزایش 4.5 ساله). امید به زندگی سالم جهانی (HALE) یعنی میانگین سال‌هایی که یک فرد می‌تواند انتظار داشته باشد تا در سلامت خوب زندگی کند، از 64.8 سال در سال 2022 به 67.4 سال در سال 2050 (افزایش 2.6 ساله) افزایش می‌یابد.
روش‌شناسی و نتایج مطالعه
مطالعۀ جدید برای رسیدن به این نتیجه‌گیری‌ها، مرگ‌ومیر ناشی از علل خاص را پیش‌بینی می‌کند و سال‌های از دست رفتۀ زندگی (YLLs)، سال‌های زندگی با ناتوانی (YLDs)، سال‌های زندگی تعدیل شده با ناتوانی (DALYs یا از دست دادن سال‌های زندگی سالم به دلیل سلامت ضعیف و مرگ زودرس)، امید به زندگی و HALE از سال 2022 تا 2050 برای 204 کشور و منطقه را بررسی می‌کند.
دکتر کریس موری که این مطالعه را رهبری می‌کرد، در این باره گفت: علاوه بر افزایش امید به زندگی به‌طور کلی، ما کشف کردیم که اختلاف امید به زندگی در مناطق جغرافیایی کاهش خواهد یافت. این یعنی در حالی که نابرابری‌های بهداشتی میان مناطق پردرآمد و کم‌درآمد باقی خواهد ماند، شکاف‌ها در حال کاهش است و بیشترین افزایش در جنوب صحرای آفریقا پیش‌بینی می‌شود.
وی تصریح کرد: بزرگ‌ترین فرصت برای سرعت بخشیدن به کاهش بار بیماری‌های جهانی با استفاده از مداخلات سیاستی با هدف پیشگیری و کاهش عوامل خطر رفتاری و متابولیکی است.
این یافته‌ها بر اساس نتایج مطالعۀ عوامل خطر GBD 2021 است، که در مجلۀ The Lancet نیز انتشار یافت. این مطالعۀ همراه نشان داد که تعداد کل سال‌های از دست رفته به دلیل سلامت ضعیف و مرگ زودرس (اندازه‌گیری شده در DALY)، که به عوامل خطر متابولیک نسبت داده می‌شود، از سال 2000 50٪ افزایش داشته است.
همچنین این مطالعه، حالت‌های جایگزین مختلفی را برای مقایسۀ پیامدهای سلامتی بالقوه در صورتی که مداخلات مختلف بهداشت عمومی بتواند قرار گرفتن در معرض چندین گروه عامل خطرناک کلیدی را تا سال 2050 حذف کند، ارائه می‌کند.
دکتر استین امیل وولست، نویسندۀ اول این مطالعه گفت: ما تفاوت‌های بزرگی را در بار جهانی سال‌های زندگی تعدیل شده با ناتوانی بین حالت‌های مختلف پیش‌بینی می‌کنیم تا ببینیم چه چیزی بیشترین تأثیر را بر داده‌های امید به زندگی کلی و پیش‌بینی‌های سال‌های زندگی تعدیل شده با ناتوانی دارد. اثرات پیش‌بینی‌شده برای سناریوی خطرات رفتاری و متابولیک بهبود یافته با کاهش 13.3 درصدی بار بیماری (تعداد سال‌های زندگی تعدیل شده با ناتوانی) در سال 2050 در مقایسه با سناریوی مرجع به احتمال زیاد قوی‌تر است.
محققان دو سناریو دیگر را اجرا کردند که یکی بر محیط‌های ایمن‌تر و دیگری بر بهبود تغذیه و واکسیناسیون دوران کودکی تمرکز داشت.
یکی دیگر از محققان به نام آماندا اسمیت نیز در این باره بیان کرد: اگرچه بیشترین تأثیرات در بار جهانی سال‌های زندگی تعدیل شده با ناتوانی از سناریوی خطر رفتاری و متابولیکی، بهبود یافته مشاهده شد، ما کاهش بار بیماری را از سناریوهای محیط ایمن‌تر و تغذیه و واکسیناسیون بهبود یافته در دوران کودکی فراتر از پیش‌بینی مرجع پیش‌بینی کردیم. این نشان‌دهندۀ نیاز به پیشرفت و منابع مستمر در این زمینه‌ها و پتانسیل تسریع پیشرفت تا سال 2050 است.
موری در نهایت اعلام کرد: فرصت بسیار زیادی پیش روی ما است تا با پیشی گرفتن از این عوامل خطر متابولیک و رژیم غذایی، به ویژه عوامل مرتبط با رفتار و سبک زندگی مانند: قند خون بالا، شاخص تودۀ بدنی بالا و فشار خون بالا را در آیندۀ سلامت جهانی تحت تاثیر قرار دهیم.
