پرتاب همزمان سه ماهواره بومی ایران با نامهای «پایا»، «ظفر ۲» و «کوثر ۱.۵» توسط ماهوارهبر روسی سایوز از پایگاه فضایی وستوچنی، بازتاب گستردهای در رسانههای داخلی و بینالمللی داشت و بهعنوان یکی از پیچیدهترین عملیاتهای فضایی ایران توصیف شد.
به گزارش سرویس اخبار داخلی تکناک، این مأموریت در ۷ دی ۱۴۰۴ انجام شد و طی آن ماهوارهها در مدار نزدیک زمین (LEO) و در ارتفاع حدود ۵۰۰ کیلومتری مستقر شدند. سازمان فضایی ایران این پرتاب را نشانهای از بلوغ فناوری فضایی کشور و گامی مهم در مسیر توسعه منظومههای ماهوارهای دانست.
به گفته مقامات ایرانی، استفاده از ماهوارهبر سایوز نشاندهنده عمق همکاریهای راهبردی ایران و روسیه در حوزه فناوریهای پیشرفته است. انتخاب پایگاه وستوچنی نیز تصمیمی عملیاتی و موقت ارزیابی شد، چرا که زیرساختهای پایگاه فضایی چابهار هنوز بهطور کامل آماده نشدهاند. این مأموریت، هفتمین پرتاب ماهواره ایرانی با همکاری روسیه محسوب میشود و استمرار یک توافق جامع بلندمدت میان دو کشور را نشان میدهد.
از نظر فنی، «پایا» پیشرفتهترین ماهواره تصویربرداری ایران با وزن ۱۵۰ کیلوگرم است که توان تصویربرداری با وضوح ۵ متر سیاهوسفید و ۱۰ متر رنگی را دارد و در مدیریت منابع آب و محیط زیست کاربرد خواهد داشت.
«ظفر ۲» که توسط دانشگاه علم و صنعت ساخته شده، نسبت به نسخه قبلی ۳۴ درصد بهبود دقت تصویربرداری داشته و علاوه بر پایش بلایای طبیعی، امکان ارتباط همزمان برای ۲۵۶ کاربر را فراهم میکند. «کوثر ۱.۵» نیز بهعنوان نماد ورود جدی بخش خصوصی به صنعت فضایی، ماهوارهای سبک با تمرکز بر کشاورزی دقیق و اینترنت اشیاء است.
عملیات پرتاب با راکت سایوز ۲.۱-ب و بلوک انتقال مداری فرگات انجام شد. در این مأموریت ۵۲ ماهواره به فضا رفتند و ماهوارههای ایرانی بهعنوان محموله ثانویه در مدار خورشیدآهنگ مستقر شدند.
رسانههای بینالمللی تحلیلهای متفاوتی ارائه دادند؛ برخی مانند رویترز آن را نشانه تعمیق همکاری نظامی-فناوری ایران و روسیه دانستند و برخی دیگر بر پیام آن در بیاثر بودن تحریمها تأکید کردند. در مقابل، رسانههایی چون آکسیوس نگرانیهایی درباره انتقال دانش فنی موشکی مطرح کردند. همزمان، خبرگزاری فرانسه بر اهمیت حضور «کوثر ۱.۵» تأکید کرد و آن را نشانه ورود ایران به عصر خصوصیسازی فضا دانست.
در مجموع، این پرتاب نهتنها جایگاه فضایی ایران را تقویت کرد، بلکه نشان داد مسیر آینده برنامه فضایی کشور، ترکیبی از همکاری بینالمللی، توسعه زیرساختهای داخلی و نقشآفرینی بخش خصوصی خواهد بود؛ مسیری که هدف نهایی آن، خودکفایی در پرتابهای سنگین و شکلگیری منظومههای ماهوارهای بومی است.منبع:خبرآنلاین

















