ناسا به دلیل برنامه‌های آینده خود در راستای اکتشافات ماه و حضور بلندمدت بشر و ربات‌ها در سطح آن، در حال برنامهریزی برای تعیین یک منطقه زمانی در ماه است.
به گزارش تکناک، داشتن یک زمان‌بندی استاندارد در ماه ضروری است، چرا که به منظور هم‌زمان‌سازی دقیق فعالیت‌های بین‌المللی و کنترل مأموریت‌های فضایی انجام می‌شود.
زمان هماهنگ ماه (LTC) پیشنهادی است که برای برنامهریزی مأموریت‌ها و اکتشافات در ماه استفاده خواهد شد و تلاش‌های آینده برای ایجاد نوعی پایگاه دائمی در سطح ماه را کمی ساده‌تر می‌کند.
اگرچه ایده تعیین منطقه زمانی در ماه از گذشته مورد بحث قرار گرفته بود، اما ناسا می‌گوید که اکنون قصد دارد با دولت ایالات متحده، شرکای تجاری و سازمان‌های استاندارد بین‌المللی همکاری کند تا مطمئن شود همیشه می‌دانیم در ماه چه زمانی است.
بن اشمن، مهندس هوافضا که در تیم ارتباطات و ناوبری فضایی (SCaN) ناسا کار می‌کند در این باره گفت: «با رشد صنعت فضایی تجاری و فعال‌تر شدن کشورهای بیشتر در ماه، نیاز بیشتری به استانداردسازی زمان وجود دارد. تعریف مشترک زمان بخش مهمی از عملیات ایمن، مقاوم و پایدار است.»
محققان ناسا می‌خواهند از ساعت‌های اتمی برای تعیین زمان در ماه استفاده کنند، همان‌طور که در زمین استفاده می‌شوند. این ساعت‌ها بر اساس فرکانس انرژی مورد نیاز برای تغییر حالت الکترون‌ها در انواع خاصی از اتم‌ها کار می‌کنند و به ما امکان می‌دهند زمان را با دقت بسیار بالایی پیگیری کنیم.
با وجود این، یک مشکل وجود دارد، اینکه تفاوت‌های گرانشی بین زمین و ماه باعث تفاوت‌هایی در طول هر ثانیه می‌شود، به این معنی که ساعت‌های سطح ماه در هر روز حدود ۵۶ میکروثانیه بیشتر از ساعت‌های زمینی جلو می‌روند.
شریل گرملینگ، مهندس ارشد سیستم‌های ناوبری در ناسا عنوان کرد: «برای فضایی که با سرعت نور حرکت می‌کند، ۵۶ میکروثانیه زمان کافی برای طی مسافت ۱۶۸ زمین فوتبال است.»
وی تصریح کرد: «اگر کسی در حال گردش به دور ماه باشد، یک ناظر در زمین که اثرات نسبیت را در طول یک روز جبران نمی‌کند، فکر می‌کند که فضانورد در حال گردش ۱۶۸ زمین فوتبال دورتر از جایی است که واقعاً قرار دارد.»
دانشمندان سخت در تلاش هستند تا مدل‌های ریاضی مورد نیاز برای حل این مشکل دشوار را پیدا کنند و مطمئن شوند که ساعت‌های فضانوردان و اپراتورهای کنترل زمینی بهتر هماهنگ هستند.
پس از غلبه بر این چالش‌ها، دانشمندان ناسا مطمئن هستند که سیستم به اندازه کافی مقیاس‌پذیر خواهد بود تا در سراسر منظومه شمسی مفید باشد، نه فقط ماه، چرا که برای برنامهریزی تماس‌های ویدیویی به مریخ، در آینده مفید خواهد بود.
این تعیین منطقه زمانی در ماه بخشی اساسی از پروژه آرتمیس است، که تلاش‌های ناسا برای ایجاد اولین حضور بلندمدت انسانی در ماه می‌باشد.
سفر بعدی فضانوردان به سطح ماه، که شامل اولین زن و اولین فرد رنگین‌پوست خواهد بود که روی ماه قدم می‌گذارد، برای سال ۲۰۲۶ برنامهریزی شده است.
