یک مطالعه جدید نشان داده است که یک ترکیب زیست فعال موجود در دانههای قهوه باعث بهبود یادگیری و حافظه در موشهای مسن میشود.
به گزارش تکناک، این یافته ها راه را برای توسعه یک ترکیب دارویی مکمل برای درمان یا پیشگیری از زوال عقل مرتبط با افزایش سن، هموار می کند.
افراد مسن اغلب حل مسئله کندتر، کاهش استدلال سیال، کاهش سرعت ادراکی و اختلال در حافظه و توانایی های فضایی را تجربه می کنند. با افزایش سن جمعیت جهان، تاکنون تحقیقات زیادی در مورد راه های کاهش یا جلوگیری از این کاهش عملکرد مغزی مرتبط با افزایش سن انجام شده است.
محققان به طور فزاینده ای به ترکیبات طبیعی و زیست فعال با خواص محافظت کننده عصبی روی آورده اند تا روند پیری مغز را کاهش دهند. مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه تسوکوبا در ژاپن انجام شد، بررسی کرد که چگونه تریگونلین (TG) که یک ترکیب آلکالوئیدی است که در غلظتهای بالایی در دانههای قهوه وجود دارد، بر عملکرد مغزی موشها تأثیر میگذارد.
کافئین، TG و اسید نیکوتینیک (نیاسین یا ویتامین B3) سه ترکیب فعال زیستی مهم در قهوه هستند. در طی فرآیند بو دادن دانه قهوه، TG به اسید نیکوتین تجزیه می شود که برای سیستم عصبی و گوارشی و پوست مفید است. با مطالعات نشان داده اند که TG اثرات درمانی خاص خود را دارد. این ترکیب در دانه های شنبلیله و تربچه ژاپنی نیز یافت می شود.
در مطالعه حاضر، محققان از موشهای مسنی که نقصهای یادگیری فضایی و علائم از دست دادن حافظه را از خود نشان میدادند، استفاده کردند و از TG خوراکی با دوز 5 میلیگرم بر کیلوگرم در روز به مدت 30 روز استفاده کردند. پس از 30 روز، موش ها تحت آزمایش رفتاری قرار گرفتند تا یادگیری و حافظه فضایی آنها اندازه گیری شود. مشکلات حافظه فضایی مانند گم شدن یا فراموش کردن محل قرارگیری اشیاء، پیامد شایع آسیب به هیپوکامپ که یک ساختار پیچیده مغز در عمق لوب تمپورال می باشد، است. در انسان، حجم هیپوکامپ با افزایش سن کاهش می یابد، که این مسئله ممکن است به کاهش عملکرد مغز مرتبط با افزایش سن دامن بزند.
محققان متوجه شدند که موش هایی که به آنها TG داده شده بود در مقایسه با موش هایی که این ماده به آنها داده نشده بود، بهبود قابل توجهی در یادگیری فضایی و عملکرد حافظه از خود نشان دادند. با توجه به کاهش حافظه فضایی وابسته به هیپوکامپ، محققان اثرات بیولوژیکی TG در هیپوکامپ را بررسی کردند.
تغییرات دینامیکی در رونویسی ژن برای ایجاد حافظه طولانی مدت و فرآیندهای بازیابی حافظه در مغز بسیار مهم است. بنابراین، محققان رونویسی کل ژنوم را در هیپوکامپ موش تجزیه و تحلیل کردند. آنها فهمیدند که در موش های تغذیه شده با TG، مسیرهای سیگنالی مربوط به توسعه سیستم عصبی، تولید انرژی سلولی، التهاب و اتوفاژی که فرآیند استفاده مجدد بدن از سلول های قدیمی و آسیب دیده است، به طور قابل توجهی تعدیل شده است. میزان ژنهای خاص سیناپسی نیز بالا رفته بود، از جمله آنهایی که کنترل قابلیت پلاستیسیته سیناپسی را دارند، یعنی توانایی نورونها در تغییر قدرت ارتباطاتشان که باعث فرآیندهای یادگیری و حفظ حافظه می شود.
علاوه بر این، محققان فهمیدند که TG با تنظیم منفی مسیری که منجر به ایجاد سیتوکین های پیش التهابی می شود، التهاب عصبی را سرکوب می کند، در حالی که به طور همزمان به طور قابل توجهی انتقال دهنده های عصبی اساسی برای عملکرد طبیعی مغز را افزایش می دهد. برخی از این انتقال دهنده های عصبی شامل: دوپامین، نوراپی نفرین (نورآدرنالین) و سروتونین می باشند.
محققان میگویند: به طور کلی مطالعه ما بینشهای ارزشمندی در مورد پتانسیل درمانی TG در بهبود زوال عقل مرتبط با افزایش سن ارائه میکند و توانایی آن در هدف قرار دادن التهاب عصبی، عملکرد سیناپسی و انتشار ناقل عصبی در هیپوکامپ را نشان می دهئد. بنابراین، TG ممکن است یک ترکیب دارویی مکمل و موثر برای بهبود پیری مغز و اختلالات مربوط به التهاب عصبی CNS [سیستم عصبی مرکزی] در نظر گرفته شود.
برای افرادی که به دنبال افزایش میزان TG خود با نوشیدن قهوه هستند، یک مطالعه در سال 2014 نشان داد که یک شات اسپرسو استاندارد ایتالیایی (25 میلی لیتر) به طور متوسط حاوی 42.4 میلی گرم از این ترکیب است و میزان بالاتری از این ترکیب در قهوه عربیکا نسبت به روبوستا یافت می شود. قهوه بدون کافئین هم حاوی TG می باشد.