تاکنون شناخته شده ترین ابزار برای ارزیابی هوش مصنوعی تست تورینگ بوده است. با این حال، زمینه هوش مصنوعی (AI) از زمان آغاز به کار آزمون تورینگ در سال 1950 راه طولانی را پیموده است.
به گزارش تکناک، امروزه به طور فزاینده ای آشکار شده است که آزمون تورینگ برای ارزیابی طیف گسترده ای از قابلیت های هوش مصنوعی که در حال ظهور هستند و احتمالاً در آینده عرضه خواهند شد کافی نیست.
آزمون تورینگ بر اساس قبولی/مردودی ساده عمل می کند و به شدت بر قابلیت گفتگوی ربانی تمرکز دارد، که تنها یکی از جنبه های هوش انسانی است. این تمرکز محدود بر زبان، بسیاری از ابعاد حیاتی دیگر هوش، مانند حل مسئله، خلاقیت و آگاهی اجتماعی را نادیده می گیرد. علاوه بر این، آزمون تورینگ سطحی از هوش شبیه انسان را پیش‌فرض می‌گیرد که ممکن است برای ارزیابی هوش مصنوعی مرتبط یا مفید نباشد.
چارچوب جدید طبقه بندی هوش مصنوعی
برای پرداختن به این محدودیت‌ها، نیاز فوری و حیاتی به ایجاد یک چارچوب دقیق‌تر و جامع‌تر برای ارزیابی قابلیت‌های هوش مصنوعی (artificial intelligence : field of computer science and engineering practices for intelligence demonstrated by machines and intelligent agents) در ابعاد مختلف هوش وجود دارد.
نظریه هوش های چندگانه برای اولین بار توسط روانشناس هاوارد گاردنر در سال 1983 ارائه شد. گاردنر استدلال کرد که هوش یک موجود واحد و یکپارچه نیست، بلکه مجموعه ای از توانایی های مختلف است که می تواند به طرق مختلف ظاهر شود.
گاردنر هشت نوع مختلف هوش را شناسایی کرد. به گفته گاردنر، افراد ممکن است در یک یا چند مورد از این حوزه ها برتر باشند و هر نوع هوش مستقل از سایرین است. این تئوری دیدگاه سنتی هوش را به عنوان موجودی منفرد و ثابت به چالش کشید و راه‌های جدیدی را برای کاوش در تنوع شناخت انسان باز کرد.
در حالی که نظریه هوش های چندگانه در طول سال ها مورد انتقاد و بحث قرار گرفته است، تأثیر قابل توجهی بر حوزه روانشناسی و آموزش، به ویژه در توسعه رویکردهای جایگزین برای آموزش و یادگیری داشته است.
این به عنوان پایه ای برای چارچوب طبقه بندی هوش مصنوعی عالی به نظر می رسید. طبق این نظریه، این چارچوب از ارزیابی ابزارهای هوش مصنوعی در ابعاد مختلف هوش، از جمله هوش زبانی، منطقی-ریاضی، موسیقیایی، فضایی، بدنی- جنبشی، بین فردی و هوش درون فردی پشتیبانی می کند.
چارچوب طبقه بندی هوش مصنوعی برای هر بُعد از هوش، چارچوبی ارائه می‌دهد که در آن مقیاسی از ۱ تا ۵ وجود دارد، که ۱ به معنی “بدون توانایی” یا معادل یک کودک نوپا است و ۵ به معنی “خود-عاملیت” یا توانایی‌ای است که ممکن است به عنوان “هوش فوق‌العاده” – فراتر از توانایی انسان – در نظر گرفته شود
چارچوب طبقه بندی هوش مصنوعی خود یک جدول مفصل از توضیحات است که در اینجا یافت می شود. همچنین یک نمایش بصری ساده برای ارجاع آسان در سطح بالا در عکس زیر دیده می شود. آنچه در زیر می آید دو نمونه ساده از بخش هایی است که به قابلیت های ChatGPT و DALL-E 2 پرداخته است.
