آیا موجودات فضایی وجود دارند؟ قریب به یقین. کیهان وسیع و باستانی است و زمین ما آن چنان خاص نیست. اگر زندگی در اینجا پدیدار شده، احتمالاً در جای دیگری هم به وجود آمده است.
تک ناک – به خاطر داشته باشید که این یک فرضیه فوق العاده گسترده است. تنها یک نمونه از ارگانیسم‌های باکتری‌مانند فسیل‌شده در پنج ابرخوشه‌ای دورتر تایید می کند که بله، موجودات بیگانه وجود دارند!البته اگر بتوانیم آنها را به نحوی پیدا کنیم.
استراق سمع ET
تا زمانی که بتوانیم دیرینه شناسان را به کهکشان های دیگر بفرستیم بهترین راه برای جستجوی موجودات فضایی این است که در خانه بمانیم و به دنبال اثر تکنولوژیکی این موجودات باشیم.
این آثار چه می توانند باشند؟راستش نمیدانیم. اما می توانیم فرضیه هایی خوبی داشته باشیم. به عنوان مثال هنگامی که از رادیو برای برقراری ارتباط استفاده می کنیم سیگنال هایی تولید می کنیم که بسیار متفاوت از انرژی طبیعی است که از یک ستاره دریافت می کنیم.
منطقی است اگر فرض کنیم بیگانگان نیز همین کار را برای ارتباطات رادیویی خود انجام دهند بنابراین ما عمدتا به دنبال سیگنال های رادیویی غیرطبیعی از نقاط دورتر فضا هستیم.
سنجش رادیویی یا هر تلاش علمی برای شناسایی امضاهای تکنولوژیکی غیربشری مصنوعات بیگانه جستجو برای هوش فرازمینی یا SETI نامیده می شود. این جستجوها معمولا توسط سازمان‌هایی مانند مؤسسه SETI و Breakthrough Listen هدایت می‌شوند. شهروند-دانشمندان نقش کلیدی در تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده دارند .گاهی اوقات حتی انجام مشاهدات بعدی در مورد تشخیص‌های احتمالی در این جستجو ها را انجام می دهند.
تاکنون چندین مورد شناسایی شده است، اما هیچ کدام تایید نشده است.جای تعجب نیست زیرا جهان وسیع و باستانی است. مسئله حجم نمونه است. همانطور که جیل تارتر اشاره کرد، اگر یک لیوان آب اقیانوس را جمع کنید ودر آن به دنبال ماهی بگردید، احتمالاً چیزی پیدا نمی کنید. با افزایش زمان صرف شده برای جستجو و ارتقاء فناوری، شانس ما برای شناسایی بهبود می یابد.
آیا موجودات فضایی در این نزدیکی هستند؟
احتمالاً نه، به همان دلیل که جهان وسیع و باستانی است. برای سفر به زمین به منابع بسیار زیادی نیاز است. همچنین تکنولوژِی فعلی بشر نیز برای اینگونه سفرها هنوز کفاف نمی دهد.
SETI را می توان از خانه با تشخیص امواج رادیویی، نوری و گرانشی انجام داد. با همین فناوری می‌توان پیام‌ها را بین تمدن‌ها رد و بدل کرد. به جز گردشگری، دلیل زیادی برای انجام این سفر وجود ندارد. اما آیا باید بررسی کنیم؟ به طور حتم ! حتی اگر موجودات فضایی را پیدا نکنیم، چه کسی می‌داند چه چیزهای دیگری می‌توانیم با جستجو یاد بگیریم؟
اولین چالش ما در اینجا تعیین اندازه منظومه شمسی است. نپتون با فاصله متوسط 30 واحد نجومی به دور خورشید می گردد. ابر اورت ممکن است تا 100 هزار واحد نجومی از خورشید گسترش یابد. ضریب تفاوت در حجم جستجو بیش از 37 میلیارد است.
در مقام مقایسه، اگر وظیفه یافتن یک موجود بیگانه در نیویورک را داشتید و فراموش کردید که بپرسید “شهر یا ایالت؟” ضریب تفاوت در ناحیه جستجو فقط 180 خواهد بود.
چالش بزرگ بعدی مخفی کاری است – یک مورد خاص از پارادوکس فرمی. اگر آنها اینجا هستند، به نظر می رسد که بیگانگان تلاش زیادی برای برقراری ارتباط ندارند. اینکه آیا مصنوعات بیگانه بی اثر هستند، حسگرهای آنها غیرفعال هستند، فناوری آنها توسط ما غیرقابل تشخیص است – یا آنها وجود ندارند – باید بررسی شود.
پروژه گالیله
پروژه گالیله که در جولای 2021 توسط آوی لوب و فرانک لاوکین از دانشگاه هاروارد تأسیس شد، اولین برنامه تحقیقاتی علمی برای جستجوی آثار باستانی نجومی در نزدیکی زمین است. آنها عمدتاً از اصطلاح فناوری تمدن های فرازمینی (ETCs) به جای ETI استفاده می کنند، اساساً همان است اما بدون قضاوت درباره هوش بیگانه بر اساس استانداردهای انسانی.
تیم گالیله در ارائه یک لحن منطقی پیرامون بازدید بیگانگان از زمین بسیار ثابت قدم بوده است. به عنوان مثال، این پروژه به طور عمومی متعهد شده است که فقط فرضیه های “فیزیک شناخته شده” را آزمایش کند و فقط داده های جدید را تجزیه و تحلیل کند.
این پروژه «اشراف به خروجی» دارد، به این معنی که تنها هدف آن جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌ها به شیوه‌ای قابل اعتماد و قابل تکرار است، به‌طوری که آشکارا داده‌ها و نتایج آزمایش‌پذیر آنها را به اشتراک بگذارد. برای علم، همه اینها طبیعی و قابل انتظار است، اما برای هر کسی که واقعاً در مورد موجودات فضایی باستانی کنجکاو است، پروژه گالیله یک نفس تازه است که به شدت مورد نیاز است.
پروژه گالیله دارای سه مسیر آزمایشی اصلی است:
تصویربرداری از پدیده های هوایی ناشناس (UAP) در باندهای مادون قرمز، رادیویی و نوری و ضبط داده های صوتی. این تیم تجهیزات رصدی و هوش مصنوعی خود را برای جمع‌آوری و تفسیر این داده‌ها طراحی، ساخته و مستقر کرده است (در زیر نشان داده شده است). در زمان نگارش این مقاله، مجموعه ابزارها برای کالیبراسیون و آزمایش مستقر شده اند و در چند ماه آینده برای عملیات کامل مجدداً مستقر خواهند شد.
قرار ملاقات با اجرام بین ستاره‌ای آینده (ISO) که از منظومه شمسی مانند Oumuamua و 2I/Borisov عبور می‌کنند، با بودجه تخمینی پروژه کمی بیش از 1 میلیارد دلار یا تقریباً یک چهارم قیمت یک پرتاب SLS.هزینه دارند.
جستجوی ماهواره‌های بیگانه کوچکی که به دور زمین می‌چرخند با استفاده از رصدخانه Vera C. Rubin که در سال 2023 آنلاین می‌شود. این امر مستلزم توسعه نرم‌افزار پیشرفته جدیدی برای شناسایی اجسام بسیار کوچک و سریع، احتمالاً در مدارهای نامنظم است. هوش مصنوعی همچنین داده‌های ماهواره‌های ساخت بشر را برای یافتن امضاهای فنی بیگانگان در نزدیکی جستجو میکند.
تمرکز بر صنوعات بیگانه فیزیکی یک استراتژی جدید در SETI است، اما لوب و لاوکین خوشبین هستند. آنها اشاره می کنند که مصنوعات لزوما کمتر از سیگنال های رادیویی زودگذر هستند.
در حالی که تشخیص یک شی ممکن است از نظر فنی دشوارتر از یک سیگنال باشد، یک شی مجبور نیست به نحوی خود را تکرار کند. همچنین بر خلاف نور، اکثر اجرام فیزیکی در کهکشان ما از نظر گرانشی به کهکشان متصل هستند. این امر تشخیص یک شئ فیزیکی را کمتر به زمان وابسته میکند.
StartupLife
مانند هر تلاش SETI، پروژه گالیله باید بیشترین تلاش خود را با آنچه که دارد انجام دهد. در وضعیت فعلی، این پروژه نتوانست یک ناهنجاری مغناطیسی را در ماه ما تشخیص دهد، چه رسد به یک کپسول زمانی که برای بشریت در سیاره X باقی مانده است. انصافاً سیاره X هنوز کشف نشده است، فقط پیش بینی شده است. اما مسیرهای آزمایشی که در حال حاضر در حال حرکت هستند، سه روش مقرون به صرفه را برای بررسی سه مجموعه منطقی از فرضیات در مورد اینکه بازدیدهای بیگانگان ممکن است شبیه به چه شکلی باشند، نشان می دهد.
نکته اصلی این است که، همانطور که لوب می نویسد، “فقدان “شواهد فوق العاده” اغلب ناآگاهی تحمیل شده است. پروژه گالیله برخی چیزهای بی اهمیت مانند قوهای سیاه یا درختان مربع را بررسی نمی کند. بی طرفانه یکی از اساسی ترین پرسش های بشریت را به شیوه ای جدید مطرح می کند. “آیا ما تنها هستیم؟” خوب، بیایید با بررسی حیاط خلوت شروع کنیم.
