به گفته اتحادیه دانشمندان نگران، در حال حاضر تقریباً 5500 ماهواره در مدار زمین در حال چرخش هستند و این تعداد در چند سال آینده افزایش خواهد یافت.
به گزارش تک ناک، این رویه همچنان ادامه دارد به نحوی که شرکت های خصوصی در حال برنامه ریزی برای پرتاب ماهواره های ارتباطی با سرعت بی سابقه ای هستند.
به همین دلیل است که Iridium، OneWeb و SpaceX، سه بازیگر بزرگ در عرصه پرتاب ماهواره ها، به طور مشترک راهنمای بهترین شیوه های ایمنی مداری را راه اندازی کرده اند.
بنابراین، اگر قصد دارید ماهواره خود را در مدار قرار دهید یا صرفاً کنجکاو هستید که چه چیزی برای انجام این کار ایمن لازم است، در ادامه مطلب راهنمای ایمنی پرتاب مداری را برای شما بررسی می کنیم.
این دستورالعمل توسط این سه شرکت ایجاد شده است و توسط موسسه هوافضای آمریکا تسهیل شده است.طبق اعلام اتحادیه دانشمندان نگران اسپیس ایکس بزرگترین اپراتور ماهواره است.
این شرکت دارای 2219 ماهواره در مدار به عنوان بخشی از صورت فلکی استارلینک خود است. ناسا با 73 و نیروی هوایی ایالات متحده با 95 و ارتش روسیه با 73 ماهواره در مدار همه بعد از اسپیس ایکس قرار دارند.
سرویس دهنده ماهواره ای OneWeb نیز 427 ماهواره در مدار دارد.ایریدیوم یک اپراتور ارتباطات ماهواره‌ای، تنها با ۷۵ ماهواره کل سیاره زمین را پوشش دهد، اگرچه خدمات تماس صوتی و متنی آن نسبت به اتصالات اینترنتی کامل نیاز به پهنای باند بسیار کمتری دارد.
در مقدمه دستورالعمل‌های بهترین شیوه‌ها، این سه شرکت استدلال خود را توضیح می‌دهند: آنها می‌خواهند از مقرراتی که بیش از حد آنها را محدود می‌کند جلوتر باشند.
این گزارش توضیح می‌دهد: «با توجه به نوآوری‌های سریعی که در بخش فضایی رخ می‌دهد، دولت‌ها موظفند ساختارهای نظارتی مناسبی را ایجاد کنند که همگام با این نوآوری باشد و آن را ترویج کند». برای موثر بودن، این مقررات باید تعادل مناسبی را در حفظ عملیات پایدار در فضا بدون سرکوب نوآوری یا جلوگیری از کاربردهای جدید که منافع ملموسی را برای مردم و دولت ها به ارمغان می آورد، برقرار کند. (به عبارت دیگر، آنها دوست دارند به کاری که انجام می دهند ادامه دهند.)
بهترین روش‌های پیشنهادی به چهار مرحله تقسیم می‌شوند: زمان طراحی (A)، قبل از پرتاب و مدار اولیه (B)، در مدار (C)، و دفع ماهواره (D) هر مرحله دارای تعدادی روش کلیدی است که اپراتورهای ماهواره ای باید به طور ایده آل از آنها پیروی کنند.
در زمان طراحی ، دستورالعمل ها مربوط به آماده سازی ماهواره برای پرتاب ایمن و زمان قرار گرفتن در مدار است. آنها سه روش کلیدی را پیشنهاد می‌کنند: « هنگام انتخاب مدار موضوع اجتناب از برخورد (CA) را در نظر بگیرید» به عبارتی دیگر مطمئن شوید که سخت‌افزار فضاپیما به خوبی کار می‌کند؛ و اطمینان حاصل کنید که نرم افزاری که روی سفینه اجرا می شود و آن را از روی زمین کنترل می کند قابلیت کافی را داراست.
برای پیش از پرتاب و مدار اولیه، دستورالعمل‌ها عمدتاً به این موضوع مربوط می‌شوند که مطمئن شوند سایر اپراتورهای فضایی از آنچه شما انجام می‌دهید مطلع هستند، و تصادفاً با یک ماهواره در مدار دیگر – یا بدتر از آن، یک فضاپیمای سرنشین دار برخورد نکنند. سه روش پیشنهادی عبارتند از: از قبل استراتژی پرتاب خود را به سایر اپراتورهای فضایی و جامعه جهانی بگویید، مطمئن شوید که به «سفینه های سرنشین دار» نزدیک نمی‌شوید، و با یک سازمان «کاتالوگ گر» برای ردیابی پرتاب و مدار اولیه خود کار کنید.
هنگامی که ماهواره در فضا قرار می گیرد، دستورالعمل های «در مدار» مربوط به نگه داشتن تعادل در شرایط نیز به همین شکل است. اقدامات توصیه شده عبارتند از: همه را در جریان کارهایی که با ماهواره خود انجام می دهید، قرار دهید. به طور مداوم ارزیابی ریسک اجتناب از برخورد را انجام دهید. و هنگامی که خطر برخورد زیاد است، حتما چاره ای برای آن بیندیشید.
در مرحله آخر ، هنگامی که ماموریت ماهواره کامل شد، دستورالعمل‌های دفع ماهواره در مورد اطمینان از اینکه می‌توان به طور ایمن آن را از مدارخارج کرد در نظر گرفته شده باشد. فضای محدودی در مدار وجود دارد، بنابراین ماهواره‌های مرده نباید در آنجا رها شوند. برای این منظور، تنها یک “بهترین روش” وجود دارد: مدیریت فعال و سریع واز مدار خارج شدن ماهواره‌های مدار پایین زمین .
البته مجموعه ای از دستورالعمل ها با مجموعه ای از قوانین که همه ملزم به رعایت آن هستند بسیار متفاوت است. اسپیس ایکس به ویژه به دلیل حجم عظیم ماهواره هایی که میخواهد پرتاب کند (و پرتاب کرده است) شدیدا مورد انتقاد است. اینکه آیا این تلاش به منظور خودتنظیمی برای جلوگیری از ایجاد آنچه که در گزارش “یک مجموعه غیرقابل مدیریت از قوانین نامتجانس” نامیده می شود، کافی است یا نه در آینده مشخص می شود.
