مجموعه ای از مطالعات نشان داده اند که مصرف منیزیم غذایی در فرآیندهای بیولوژیکی مرتبط با پیری مغز نقش دارد و ممکن است به جلوگیری از تخریب عصبی که در نهایت منجر به زوال عقل می شود، کمک کند.
به گزارش تکناک، زوال عقل یک بیماری لاعلاج و ناتوان کننده است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. در حالی که علم همچنان به دنبال پاسخی برای درمان این بیماری است، خوشبختانه یک سری تغییرات به سمت پیشگیری این بیماری صورت گرفته است. اخیرا یک تحقیق جدید، شواهد جدیدی را در مورد ارتباط بین مصرف منیزیم و سلامت مغز ارائه کرده است.
مکانیسم‌های دقیق و اساسی اثرات محافظت عصبی منیزیم، به وضوح شناسایی نشده‌اند، بخصوص اینکه مصرف منیزیم در چه نقطه‌ای بر سلامت مغز تأثیر می‌گذارد. از آنجایی که سبک زندگی و رژیم غذایی از عوامل بسیار حیاتی قابل تغییر برای زوال عقل هستند، اما مهم است که اطلاعات بیشتری در مورد نقش منیزیم به عنوان یک عامل پیشگیرانه در این مورد شناخته شود.
بیشتر بخوانید:
- واکسن سرطان تا ۲۰۳۰ عرضه می شود
- کلم بروکلی؛ یک اَبَرغذای واقعی
- کاهش اشتها بدون جراحی
- نقش آسپرین در بهبود درمان سرطان
- تاثیر شگفت انگیز کاهش وزن بر سلامت قلب
- کشف یک حقیقت شگفت انگیز درباره حافظه انسان
- با مصرف این سبزیجات و میوه ها دیابت نمی گیرید
یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه ملی استرالیا، به بررسی حجم مغز و ضایعات ماده سفید (WMLs) و ارتباط آنها با منیزیم موجود در غذا، پرداخته است. همچنین محققان ارتباط بین فشار خون و منیزیم و اینکه آیا تفاوت هایی در این ارتباط بین مردان و زنان وجود دارد را بررسی کردند.
حجم مغز فاکتور مهمی است که باید در نظر گرفته شود زیرا کوچک شدن مغز (آتروفی) در افرادی که به بیماری آلزایمر تشخیص داده می شوند، قبل از ظهور علائم بالینی اتفاق می افتد. آتروفی در هیپوکامپ که ساختار پیچیده مغز است که در یادگیری و حافظه نقش دارد، اولین نشانه بیماری آلزایمر است.
ماده سفید در سراسر سیستم عصبی مرکزی یافت می شود اما تا حد زیادی در داخل مغز وجود دارد. این ماده از دسته‌هایی از میلیون‌ها رشته عصبی تشکیل شده است که به ماده خاکستری مغز متصل می‌شوند. ضایعات ماده سفید، ناهنجاری هایی هستند که به صورت نقاط روشن در اسکن MRI مغز نشان داده می شوند. این ضایعات می توانند نشان دهنده روند پیری طبیعی مغز باشند و یا می توانند نشان دهنده التهاب و آسیب به میلین که غلاف عایق اطراف اعصاب است، باشند. تصور می شود که این ضایعات، نشانه اولیه بیماری های عصبی مانند بیماری آلزایمر و سکته مغزی هستند.
مطالعه جدید، شامل 6001 شرکت کننده بود. شرکت کنندگان، بین 40 تا 73 سال سن داشتند و هیچ نشانه ای از اختلالات عصبی نداشتند. از شرکت کنندگان خواسته شد تا یک پرسشنامه آنلاین را به مدت پنج بار در طول 16 ماه تکمیل کنند و از پاسخ های آنها برای محاسبه مصرف روزانه منیزیم بر اساس مصرف 200 غذا با اندازه های مختلف، استفاده شد.
محققان برای اولین بار متوجه شدند که وجود منیزیم غذایی بیشتر، با حجم مغز بزرگتر و ضایعات ماده سفید کمتر، به ویژه در ماده خاکستری و سفید مرتبط است. آنها متوجه شدند که اثر محافظت عصبی منیزیم بسیار قابل توجه است، اما در مناطق مختلف مغز (brain : organ that serves as the center of the nervous system in all vertebrate and most invertebrate animals) متفاوت است و بطور ویژه ای این اثرات در ماده خاکستری و هیپوکامپ قوی تر است.
در این مطالعه نشان داده شد که در مقایسه با افرادی که روزانه حدود 350 میلی‌گرم منیزیم مصرف می‌کنند، افرادی که روزانه بیش از 550 میلی‌گرم منیزیم مصرف می‌کنند، زمانی که 55 ساله می شوند، سن مغزشان تقریباً یک سال کمتر از «سن بدنشان» است.
خاوله الطیق، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: مطالعه ما نشان می دهد که افزایش 41 درصدی در مصرف منیزیم می تواند منجر به کمتر کوچک شدن مغز مرتبط با افزایش سن شود که این موضوع با عملکرد مغزی بهتر و خطر کمتر یا تاخیر در شروع زوال عقل در مراحل بعدی زندگی، مرتبط است.
درست است که داده ها ارتباط قوی بین منیزیم رژیم غذایی و حجم مغز و ضایعات ماده سفید مغز را در مردان و زنان نشان می دهد، اما اثرات محافظت عصبی احتمالی منیزیم، در زنان واضح تر است. این اثر در زنان یائسه، قوی‌تر از زنان پیش از یائسگی بود، اما محققان اشاره می‌کنند که این مسئله ممکن است به دلیل خواص ضد التهابی منیزیم باشد. بطرز عجیبی این مطالعه هیچ ارتباطی بین دریافت منیزیم در رژیم غذایی و فشار خون را نشان نداد.
بر اساس نتایج این مطالعه ، محققان به افراد توصیه می‌کنند که مصرف منیزیم را از سنین پایین‌تر برای محافظت در برابر بیماری‌های تخریب کننده سیستم عصبی، افزایش دهید.
الطیق گفت: این مطالعه نشان می‌دهد که مصرف بیشتر منیزیم غذایی ممکن است به محافظت عصبی در مراحل اولیه پیری کمک کند و اثرات پیشگیرانه آن ممکن است در 40 سالگی یا حتی زودتر شروع شود. این بدان معناست که افراد در هر سنی باید توجه بیشتری به مصرف منیزیم خود داشته باشند.
محققان امیدوارند که یافته های آنها، اطلاعات بیشتری در مورد مزایای منیزیم بر سلامت مغز ایجاد کند و برای هدایت استراتژی های بهداشت عمومی متمرکز بر پیشگیری از بیماری های تخریب کننده سیستم عصبی استفاده شود.
ارین والش، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: تحقیق ما می‌تواند به توسعه درمان هایی با هدف ارتقای پیری مغز سالم از طریق ارائه استراتژی‌های مبتنی بر رژیم غذایی، کمک کند.
