ناسا با تولید یک انیمیشن جدید و نشان دادن فرآیند خفه شدن زمین در گازهای گلخانه‌ای، سعی در جلب توجه دانشمندان برای مدیریت مسائل مربوط به سیاره زمین دارد.
به گزارش تکناک، فراموش کردن بحران جاری تغییرات آب و هوایی آسان نیست، اما ناسا اینجاست تا مطمئن شود اثرات خطرناک این موضوع برای ما روشن شود. ناسا این کار را به لطف انیمیشن جدیدی که نشان می دهد چگونه دی اکسید کربن به عنوان رایج ترین گاز گلخانه ای منتشر شده و همچنان جو را پر می کند انجام میدهد. نتیجه، یک نگاه کاملاً مستند به نحوه خفه شدن سیاره ما توسط دی اکسید کربن در طول سال است.
گازهای گلخانه ای اغلب گازهای خطرناکی در نظر گرفته می شوند که با عایق سازی سیاره ما و حفظ گرمای بیشتر به افزایش دمای جهانی کمک می کنند. اساساً، غلظت های سنگین گازهایی مانند دی اکسید کربن و سایر گازها به عنوان پوششی در اطراف سیاره ما عمل می کنند. با این حال، نکته دشوار در مورد دی اکسید کربن این است که ما نیز مانند بسیاری از گیاهان به آن برای زنده ماندن نیاز داریم.
به این ترتیب، تصویر سازی هایی مانند این اغلب توسط افرادی که به تغییرات آب و هوایی اعتقاد ندارند، با این استدلال که ما برای زنده ماندن به دی اکسید کربن نیاز داریم، کنار گذاشته می شوند. با این حال، مقادیر انبوه دی اکسید کربن منتشر شده در جو ما خطرناک است. اگر مقدار زیادی از این گاز را وارد جو کنیم، بدون شک منجر به گرم شدن دمای کره زمین خواهد شد.
البته گرمتر شدن دمای کره زمین منجر به احتمال بیشتر ذوب شدن توده های یخی، افزایش سطح دریا به میزان بسیار زیاد و به معنای واقعی کلمه غرق شدن بخش هایی از سیاره ما در زیر دریا می شود. این فرایند تا حدی شبیه به یک اثر دومینو است، و این انیمیشن جدید که نشان میدهد چگونه سطح دی اکسید کربن جهان ما را خفه می‌کند، به کارشناسان کمک می‌کند تا تشخیص دهند که انتشار گازهای گلخانه‌ای دقیقاً از کجا می‌آید تا بتوانیم در صورت نیاز، راه‌هایی برای کاهش آن‌ها پیدا کنیم.
همچنین مهم است که بدانیم سیاره ما و گیاهان مختلفی که به جذب دی اکسید کربن کمک می کنند، چگونه با سطوح CO2 موجود در هوا رفتار می کنند. در نهایت، این نوع انیمیشن‌های ناسا می‌توانند وحشتناک باشند، اما بسیار آموزنده هم هستند و به دانشمندان کمک می‌کنند تا راه‌حل‌های جدیدی در مورد نحوه مدیریت مشکلات رو به رشدی که سیاره ما و جمعیتش با آن روبرو هستند، بیابند.
