مطالعه‌ای جدید به رهبری محققان دانشگاه دارتموث نشان می‌دهد که مصرف منظم غذاهای دریایی ممکن است خطر قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی دائمی را افزایش دهد.
به گزارش تکناک، تحقیقات جدید بر ایجاد دستورالعمل‌های ایمنی برای مواد شیمیایی دائمی یا PFAS در غذاهای دریایی تاکید دارد.
محققان تحقیقات جدید خود را در مجله Exposure and Health گزارش کردند. این یافته‌ها بر نیاز به دستورالعمل‌های سخت‌گیرانه‌تر بهداشت عمومی تاکید می‌کند که میزان غذاهای دریایی را که مردم می‌توانند با خیال راحت مصرف کنند، برای محدود کردن قرار گرفتن در معرض مواد perfluoroalkyl و polyfluoroalkyl مشخص می‌کند.
محققان می‌گویند که این نیاز به ویژه برای مناطق ساحلی که در آن میراث صنعتی و آلودگی PFAS در برابر تمایل فرهنگی به خوردن ماهی قرار می‌گیرد، ضروری است.
مزایای غذاهای دریایی در مقابل خطرات آن
مگان رومانو، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: توصیه ما این نیست که غذاهای دریایی نخورید. غذاهای دریایی منبع عالی پروتئین بدون چربی و اسیدهای چرب امگا هستند. اما غذاهای دریایی یک منبع دست کم گرفته شده برای قرار گرفتن در معرض PFAS در انسان است.
رومانو گفت: درک این ریسک و فایده برای مصرف غذاهای دریایی به ویژه برای جمعیت‌های آسیب‌پذیر مانند افراد باردار و کودکان، بسیار مهم است.
این مطالعه تجزیه و تحلیل غلظت PFAS در غذاهای دریایی تازه را با یک بررسی سراسری از عادات غذایی در نیوهمپشایر همراه کرد. داده‌های ملی نشان می‌دهد که نیوهمپشایر در میان مصرف‌کنندگان برتر غذاهای دریایی بریتانیا است که همین مسئله این ایالت را برای درک میزان قرار گرفتن مردم در معرض PFAS از طریق ماهی و صدف‌ها ایده‌آل کرده است.
رومانو که اثرات PFAS و سایر مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز در آب آشامیدنی را در جوامع نیوانگلند مطالعه می‌کند، گفت: بیشتر تحقیقات موجود بر روی سطوح PFAS در گونه‌های آب شیرین متمرکز است که چیزی است که مردم در درجه اول آن را نمی خورند. ما این موضوع را به عنوان یک شکاف دانش در علم دیدیم، به ویژه برای ایالت نیوانگلند که می‌دانیم مردم غذاهای دریایی را دوست دارند.
همچنین این مطالعه از داده‌های گسترده نیوهمپشایر در مورد منابع و اثرات PFAS که جزء اصلی محصولات مصرفی مانند پلاستیک و پوشش‌های نچسب هستند، استفاده کرد. پایداری مولکولی که PFAS را به محصولی پرکاربرد تبدیل می‌کند، آنها را تقریباً غیرقابل تخریب می‌کند و باعث می‌شود تا مواد شیمیایی دائمی نامیده شوند.
در انسان، PFAS با سرطان، ناهنجار‌های جنینی، کلسترول بالا و اختلالات تیروئید، کبد و تولید مثل مرتبط است. این مواد شیمیایی در خاک، آب و حیات وحش انباشته شده‌اند و مطالعات نشان داده است که تقریباً همه آمریکایی‌ها مقادیر قابل اندازه‌گیری از این ماده در خون خود دارند.
بینش‌های خاص و چالش جهانی
جاناتان پتالی، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: PFAS به تولید فوم‌های آتش‌نشانی یا جریان‌های زباله شهری محدود نمی‌شود، بلکه مدت‌هاست که به یک چالش جهانی تبدیل شده است. نیوهمپشایر جزو اولین ایالت‌هایی بود که PFAS را در آب آشامیدنی شناسایی کرد. ما به دلیل سال‌هایی که برای بررسی تأثیرات PFAS و تلاش برای کاهش قرار گرفتن در معرض آن سپری کرده‌ایم، کشوری غنی از داده‌ها هستیم.
محققان میزان 26 نوع PFAS را در نمونه‌های پرمصرف‌ترین گونه‌های دریایی اندازه‌گیری کردند که عبارتند از: ماهی کاد، هادوک، خرچنگ، ماهی قزل آلا، گوش ماهی، میگو و تن. غذاهای دریایی مورد مطالعه به صورت تازه از بازاری در ساحل نیوهمپشایر خریداری شد و از مناطق مختلف سرچشمه گرفته شده بودند.
محققان گزارش کردند که میگو و خرچنگ با میانگین 1.74 و 3.30 نانوگرم در هر گرم گوشت، بالاترین غلظت برخی از ترکیبات PFAS داشتند. غلظت PFAS منفرد در سایر ماهی‌ها و غذاهای دریایی به‌طور کلی کمتر از یک نانوگرم در گرم است.
به گفته محققان، شیوع PFAS در محیط زیست، شناخت دقیق محل و نحوه ورود مواد شیمیایی به زنجیره غذایی دریایی را دشوار می‌کند. برخی از صدف‌ها به دلیل تغذیه و زندگی در بستر دریا و همچنین نزدیکی آنها به منابع PFAS که در نزدیکی ساحل هستند، ممکن است به‌طور ویژه‌ای در برابر تجمع PFAS در گوشتشان، آسیب‌پذیر باشند. گونه‌های دریایی بزرگ‌تر ممکن است با خوردن گونه‌های کوچک‌تری که مانند صدف‌ها مستعد تجمع این ترکیبات در سیستم‌هایشان هستند، PFAS را بخورند.
مصرف غذاهای دریایی در نیوهمپشایر
این مطالعه شامل نظرسنجی از 1829 ساکن نیوهمپشایر است که محققان برای سنجش میزان مصرف غذاهای دریایی گرانیت استترها انجام دادند و این مقدار بسیار زیاد است.
این نظرسنجی نشان داد که مردان در نیوهمپشایر کمی بیش از 28 گرم غذای دریایی در روز و زنان کمتر از 28 گرم غذای دریایی می‌خورند. هر دو بالاتر از آن چیزی است که بررسی ملی سلامت و تغذیه برای مردان و زنان در شمال شرق نیوهمپشایر یافته است و بیش از 1.5 برابر میانگین ملی برای هر دو جنسیت است. مصرف روزانه غذای دریایی کودکان نیوهمپشایر 2 تا 11 ساله حدود 14 گرم بود که بالاترین حد برای کودکان در سراسر کشور است.
حدود 95 درصد از بزرگسالانی که محققان مورد بررسی قرار گرفتند گزارش کردند که در سال گذشته غذاهای دریایی خورده‌اند و 94 درصد از آنها گفتند که در ماه گذشته ماهی یا صدف مصرف کرده‌اند. بیش از دو سوم از این شرکت‌کنندگان در هفته گذشته غذاهای دریایی خورده بودند.
اما مردم نیوهمپشایر غذاهای دریایی را یکنواخت نمی‌خورند. بیش از نیمی از افرادی که در هفته قبل از نظرسنجی غذاهای دریایی خورده بودند، در سواحل ایالت یا نزدیک مرز ماساچوست زندگی می‌کردند. بیش از 60 درصد از افراد با درآمد خانوار کمتر از 45000 دلار در سال گزارش دادند که حداقل یک بار در هفته غذاهای دریایی مصرف می‌کنند، در حالی که افراد با درآمد خانواده بالاتر گزارش داده‌اند که غذاهای دریایی کمتری می‌خورند.
گونه‌هایی که محققان برای PFAS آزمایش کردند شامل میگو، هادوک و ماهی قزل آلا بودند که توسط بیش از 70 درصد بزرگسالانی که یک بار در ماه یا بیشتر غذای دریایی می‌خوردند، مصرف می‌شدند. خرچنگ توسط بیش از 54 درصد از این بزرگسالان خورده شد. ماهی قزل آلا، کنسرو ماهی تن، میگو و هادوک رایج‌ترین گونه‌های مصرفی در بین کودکان بودند.
سلیا چن، یکی از نویسندگان این مطالعه و گفت: یک سری دستورالعمل‌های فدرال برای مصرف ایمن غذاهای دریایی برای جیوه و سایر آلاینده‌ها وجود دارد، اما هیچ دستورالعملی برای PFAS وجود ندارد.
وی افزود: گونه‌های شکارچی برتر مانند ماهی تن و کوسه‌ها حاوی غلظت بالایی از جیوه هستند، بنابراین می‌توانیم از این دانش برای محدود کردن قرار گرفتن در معرض آن استفاده کنیم. اما برای PFAS چندان واضح نیست.
کاترین کرافورد، نویسنده اول این مطالعه گفت که ایجاد دستورالعمل‌های ایمنی به محافظت از افرادی که در برابر آلاینده‌ها حساس هستند، کمک می‌کند.
کرافورد گفت: توصیه‌های مصرف غذاهای دریایی اغلب توصیه‌هایی را برای آن دسته از افراد ارائه می‌دهد که محافظه‌کارانه‌تر از بقیه مردم هستند. افرادی که یک رژیم غذایی متعادل با مقادیر معمولی‌تر و متوسط غذاهای دریایی می‌خورند، می‌توانند از مزایای سلامتی غذاهای دریایی بدون خطر بیش از حد قرار گرفتن در معرض PFAS بهره‌مند شوند.
