یک مطالعه جدید نشان داده که دریاچه های کوچک روی زمین به طور قابل توجهی در چهار دهه گذشته گسترش یافته اند و به یکی از عوامل تولید و انتشار کربن مبدل شده اند.
به گزارش تکناک، این امر با توجه به میزان گازهای گلخانه ای که آب شیرین منتشر می‌کند، یک پیشرفت نگران کننده است.
به گفته محققان، بین سال‌های 1984 تا 2019، سطح دریاچه‌های جهانی بیش از 46هزار کیلومتر مربع افزایش یافته است. این مقدار کمی بیشتر از مساحت کشور دانمارک است.
دی‌اکسید کربن، متان، اکسید نیتروژن و سایر گازها به‌دلیل تغذیه باکتری‌ها و قارچ‌ها از گیاهان و حیوانات مرده‌ای که به کف دریاچه سرازیر شده‌اند، دائماً از دریاچه‌ها تولید می‌شوند.
در مجموع، این گسترش دریاچه های کوچک معادل افزایش سالانه انتشار کربن در منطقه 4.8 تراگرم (یا تریلیون گرم) CO2 است که اگر بخواهیم مثال کشوری بزنیم، برابر با افزایش CO2 منتشر شده توسط کل بریتانیا در سال 2012 است.
جینگ تانگ، بوم شناس زمینی از دانشگاه کپنهاگ در دانمارک می‌گوید: در دهه های اخیر تغییرات عمده و سریعی در دریاچه ها رخ داده است که بر میزان گازهای گلخانه ای و همچنین اکوسیستم ها و دسترسی به منابع آب تأثیر می‌گذارند.
وی افزود: در میان چیزهای دیگر، دانش جدید ما از گستره و پویایی دریاچه ها به ما امکان می‌دهد تا میزان انتشار کربن بالقوه آن‌ها را بهتر محاسبه کنیم.
محققان از ترکیبی از تصاویر ماهواره ای و الگوریتم های یادگیری عمیق برای ارزیابی پوشش دریاچه‌ای استفاده کردند و در مجموع 3.4 میلیون دریاچه ثبت شده است.
این تیم می‌گوید دریاچه‌های کوچک‌تر (کمتر از یک کیلومتر مربع) برای محاسبه گازهای گلخانه‌ای بسیار مهم هستند، زیرا حجم بالایی از انتشار را نسبت به اندازه خود تولید می‌کنند.
این توده‌های آبی با وسعت کمتر تنها 15 درصد از کل پوشش دریاچه را تشکیل می‌دهند، با این حال مسئول 45 درصد افزایش تولید دی اکسید کربن و 59 درصد افزایش انتشار متان در بازه زمانی 1984 تا 2019 هستند.
تانگ می‌گوید: دریاچه‌های کوچک مقدار نامتناسبی از گازهای گلخانه‌ای منتشر می‌کنند، زیرا معمولاً مواد آلی بیشتری را جمع‌آوری می‌کنند که به گاز تبدیل می‌شوند، همچنین اکثر این دریاچه های کوچک کم عمق هستند که یعنی گازها راحت تر خود را به سطح آب رسانده و وارد جو می‌شوند.
او می‌افزاید: در عین حال، دریاچه های کوچک به تغییرات اقلیم و آب و هوا و همچنین اختلالات انسانی بسیار حساس تر هستند. در نتیجه اندازه و ترکیب شیمیایی آب آن‌ها به شدت در نوسان است. بنابراین، شناسایی و نقشه برداری از آن‌ها هم مهم و هم چالش برانگیز است. خوشبختانه، ما توانسته ایم این کار را انجام دهیم.
محققان می‌گویند بیش از نیمی از افزایش مساحت دریاچه در طول دوره مطالعه به دلیل فعالیت های انسانی و اساساً مخازن تازه ساخته شده است. باقی این افزایش عمدتاً به دلیل ذوب شدن یخچال ها و ذوب شدن یخ های دائمی است که در اثر گرم شدن سیاره ما ایجاد می‌شود.
محققان امیدوارند با ادامه ذوب شدن و گرم شدن بیشتر، داده های آن‌ها برای مدل های آب و هوایی آینده مفید باشد، زیرا بخش قابل توجهی از گازهای گلخانه ای به طور بالقوه از سطح دریاچه ها می‌آیند.
تانگ می‌گوید: به‌علاوه، مجموعه داده‌ها را می‌توان برای تخمین بهتر منابع آب در دریاچه‌های آب شیرین و ارزیابی بهتر خطر سیل، و همچنین برای مدیریت بهتر دریاچه استفاده کرد زیرا منطقه دریاچه بر تنوع زیستی نیز تأثیر می‌گذارد.
