تحقیقات جدید نشان می دهند قرار گرفتن طولانی مدت در معرض ذرات ریز آلودگی هوا، چه در خانه یا محل کار، با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط است.
به گزارش تکناک، این یافته ها به شواهد روز افزون در مورد خطرات آلودگی هوا می افزاید و نیاز فوری به کاهش آن را نشان می دهد.
سرطان سینه (سرطانی که از غده پستانی نشأت می‌گیرد) شایع ترین سرطان در سراسر جهان است. تاکنون به لطف تحقیقات متعدد عوامل خطرناک ابتلا به این سرطان خوبی شناخته شده اند و برخی از این عوامل شامل سن، چاقی، مصرف الکل، سیگار کشیدن و سابقه خانوادگی سرطان سینه (breast cancer : cancer that originates in the mammary gland) است.
اکنون یک مطالعه جدید یک عامل خطرناک دیگر اضافه کرده است و آن عامل آلودگی هوا با ذرات ریز است. در مقاله ای که در کنگره آتی انجمن اروپایی انکولوژی پزشکی (ESMO) در مادرید اسپانیا ارائه شد، پژوهشگران ارتباط بین قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی هوا با ذرات ریز و خطر ابتلا به سرطان سینه را بررسی کردند.
بئاتریس فرورز، نویسنده اصلی مطالعه انجام شده در این مورد گفت: داده‌های ما ارتباط آماری معنی‌داری را بین قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض آلودگی هوا، چه در خانه یا محل کار، و خطر ابتلا به سرطان سینه نشان داد.
این ارتباط با تحقیقات قبلی که فقط به تمرکز بر تماس ذرات ریز در محل زندگی زنان می‌پرداخت و اثرات کوچک یا ناچیزی بر روی خطر ابتلا به سرطان سینه را نشان می‌داد، در تضاد است.
ذرات ریز یا PM2.5 ها، ذرات یا قطرات ریز موجود در هوا هستند که قطر آنها 2.5 میکرون یا کمتر است. انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از احتراق بنزین، نفت، سوخت دیزل یا چوب، موجب تولید بیشتر PM2.5 در هوای بیرون می شود.
فعالیت‌های داخلی نیز می‌توانند PM2.5 تولید کنند، از جمله حیوانات خانگی، کپک، محصولات تمیزکننده، کشیدن تنباکو و سوزاندن چوب و شمع. ذرات بزرگتر یعنی 10 میکرون یا کمتر، PM10 نامیده می شوند.
پژوهشگران قرار گرفتن در معرض آلودگی خانه و محل کار را در 2419 زن مبتلا به سرطان سینه و 2984 زن بدون سرطان پستان از سال 1990 تا 2011 مقایسه کردند. آنها متوجه شدند که خطر ابتلا به سرطان سینه زمانی که قرار گرفتن در معرض PM2.5 به میزان 10 میکروگرم بر متر مکعب افزایش می یابد که معادل تفاوت در غلظت PM2.5 است که معمولاً در مناطق روستایی و شهری اروپا مشاهده می شود، 28 درصد افزایش می یابد. زنانی که در معرض میزان بالای PM10 یا دی اکسید نیتروژن که یکی دیگر از آلاینده های هوا است، می باشند، افزایش کمتری در خطر ابتلا به سرطان سینه داشتند.
چارلز سوانتون از مؤسسه فرانسیس کریک در لندن، که تحقیقاتی را ارائه داد که نشان می‌دهد چگونه PM2.5 ممکن است سرطان ریه را در غیر سیگاری‌ها تحریک کند، گفت: این ذرات بسیار کوچک می‌توانند به عمق ریه نفوذ کرده و از آنجا وارد خون شده و در بافت‌های سینه و سایر بافت‌ها جذب شوند. قبلاً شواهدی وجود داشت که نشان می داد آلودگی هوا ممکن است ساختار سینه را تغییر دهد. صحت این شواهد باید حتما از طریق فرآیندهای التهابی مشابه مشاهدات ما در افراد غیرسیگاری مبتلا به سرطان ریه آزمایش شود.
محققان می گویند یافته های آنها به شواهد روزافزون در مورد خطرات سلامتی ناشی از آلاینده های هوا می افزاید و به نیاز فوری به مطالعات بیشتر در این زمینه تاکید می کند.
سوانتون می‌گوید: این که ذرات کوچک آلاینده در هوا و در واقع ذرات میکروپلاستیک با اندازه‌های مشابه، زمانی وارد محیط‌زیست می‌شوند که ما هنوز پتانسیل آنها را برای ترویج سرطان درک نکرده‌ایم، بسیار نگران‌کننده است. بنابراین نیاز فوری به انجام مطالعات آزمایشگاهی بیشتر برای بررسی اثرات این ذرات کوچک آلاینده هوا بر زمان تاخیر، درجه، تهاجمی بودن یا نبودن و پیشرفت تومورهای سینه وجود دارد.
