یک مطالعه پیشگامانه که اخیراً در مجله Oncotarget منتشر شده است، به اعماق دنیای سلولی می پردازد و از یک مکانیسم ضد سرطان باستانی پرده برداری می کند.
به گزارش تکناک، این تحقیق توسط دانشمندانی به نام مونال پاتل و مارکوس ای پیتر از دانشگاه نورث وسترن رهبری شد.
علیرغم پیشرفت های قابل توجه در درمان سرطان، این بیماری همچنان در میان علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان قرار دارد. این بیماری سیستمیک که می تواند افراد را بدون در نظر گرفتن سن تحت تاثیر قرار دهد، در سطح سلولی شروع می شود. سلول های منفرد پس از جهش یافتن، تحت یک تبدیل قرار می گیرند که به آن تبدیل نئوپلاستیک می گویند.
دیدگاه تکاملی در مورد سرطان
تقسیم سلولی بزرگ‌ترین عامل خطرناک برای تجمع جهش‌ها است و توضیح می‌دهد که چرا همه موجودات چند سلولی که حدود 2 میلیارد سال پیش تکامل یافته‌اند، مستعد ابتلا به سرطان هستند. با توجه به دستاوردهای اخیر در درمان سرطان، موجودات چند سلولی ممکن است سیستم ایمنی را به عنوان مکانیزمی برای از بین بردن سلول های سرطانی توسعه داده باشند.
سیستم ایمنی بدن نسبتاً در حدود 500 میلیون سال پیش ظهور کرده است.
علاوه بر این، مطالعات نشان داده اند که سلول های سرطانی می توانند در برابر فعالیت ضد سرطانی سیستم ایمنی ذاتی و سازگاری مقاوم شوند. بنابراین، با اینکه سیستم ایمنی مهم است، احتمالاً حیاتی ترین عاملی نیست که در موجودات چند سلولی برای جلوگیری از تشکیل سرطان یا cancer (group of diseases involving abnormal cell growth and spread) پدید آمده است. محققان بر این باورند که مکانیسم‌های ضد سرطانی مؤثرتر و قدیمی‌تری دیگری نیز وجود دارند که در طول تکامل حفظ می‌شوند.
نقش تداخل RNA
توجه داشته باشید که تداخل RNA یک مکانیسم زیستی بسیار حفاظت شده است که برای غیر فعال کردن فعالیت ژن استفاده می‌شود. اگرچه RNAi احتمالاً به عنوان یک ابزار دفاعی در برابر ویروس‌ها و سایر اسید های نوکلئیک خارجی ظاهر شده است، به صورت تکاملی نقش های دیگری در سلول‌ها پیدا کرده است. تحقیقات این گروه، یک نوع جدید و حفاظت شده تکامل یافته از مرگ سلول مبتنی بر RNAi را شناسایی کرده است که ژن‌های ضروری بقا را هدف قرار می‌دهد: مرگ القاء شده توسط حذف ژن بقاء (DISE).
محققان این مطالعه گفتند: DISE از طریق کار ما بر روی CD95 و لیگاند آن یعنی CD95L کشف شد، جایی که ما متوجه شدیم که بیش از 80 درصد از 26 RNA تداخلی کوتاه (siRNA) و RNA های کوتاه سنجاق مو (shRNA) مشتق شده از این دو ژن، چندین رده سلولی سرطانی را از طریق فعال سازی همزمان مسیرهای مرگ سلولی متعدد از بین می برند و ما نتوانستیم راهی برای مهار این شکل از مرگ سلولی پیدا کنیم.
