اخیرا محققان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) یک کپسول خوراکی ارتعاشی غیرقابل هضم طراحی کرده اند که باعث ایجاد احساس سیری و کاهش مصرف غذا می شود.
به گزارش تکناک، این کپسول خوراکی ارتعاشی دارای یک عنصر ارتعاشی است که در معده فعال می شود و مغز را فریب می دهد تا باور کند معده پر است.
این کپسول بر روی حیوانات آزمایش شد و مصرف غذا را تا 40 درصد کاهش داد. پس از آزمایش‌ها، محققان امیدوارند از این کپسول به عنوان یک روش کم تهاجمی برای درمان چاقی استفاده کنند.
با توجه به تحقیقات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، 41.9 درصد از جمعیت مورد بررسی در ایالات متحده در سال 2017-2020 چاق بودند، در حالی که این میزان در سال های 1999-2000 ، 30.5 درصد بود.
هزینه های پزشکی برای بزرگسالان مبتلا به چاقی، 1861 دلار بیشتر از افراد با وزن سالم بود. این شرایط خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، سکته مغزی، دیابت نوع 2 و برخی سرطان ها را نیز افزایش می دهد.
مداخلات غیرپزشکی مانند رژیم غذایی و ورزش همیشه موثر نیستند، در حالی که مداخلات پزشکی شامل روش‌های تهاجمی مانند جراحی بای‌پس معده است. چند سالی است که نام داروهایی به گوش می‌رسد که به کاهش وزن کمک می‌کنند، اما این داروها نسبتاً گران هستند و اغلب نیاز به تزریق دارند. در چنین حالتی، کپسولی که بتوان آن را بلعید، مداخله ای ساده تر و غیرتهاجمی است.
چرا احساس سیری می کنیم؟
هنگامی که ما غذای خود را می خوریم، معده متسع می‌شود یا نفخ می‌کند. این کشش معده توسط گیرنده‌های مکانیکی تشخیص داده می‌شود که سیگنالی را به مغز می‌فرستند و سپس آبشاری از واکنش‌ها آغاز می‌شود، از جمله تولید انسولین و هورمون‌هایی مانند پپتید C، Pyy و GLP-1 که به هضم غذا کمک می‌کنند.
این مسئله به افراد احساس سیری می دهد در حالی که میزان گرلین که هورمونی است که باعث گرسنگی است، سرکوب می شود. این زمانی اتفاق می افتد که معده پر است، بنابراین به افرادی که رژیم هستند توصیه می شود قبل از غذا، آب بنوشند.
کپسول غیر قابل هضم
برای یکی از دانشجویان کارشناسی ارشد MIT به نام شریا سرینیواسان، سوال شد که آیا می توان پوسته معده را به طور مصنوعی کشید و متوجه شد که این ارتعاش باعث ایجاد حسی می شود که این عضله بیش از حد واقعی خود کشیده شده است و باعث ایجاد توهم سیری و فعال شدن هورمون های مربوط به آن می شود یا خیر.
سرینیواسان با گروهی از محققان برای طراحی کپسولی به اندازه یک مولتی ویتامین اما دارای ویبره کار کرد. کپسولی که به صورت خوراکی قابل مصرف است، شامل یک غشای ژلاتینی است که توسط شیره معده در معده حل شده است. در بیانیه مطبوعاتی آمده است که یک مدار، اتصال باتری اکسید نقره موجود در کپسول را با عنصر ارتعاشی تکمیل می کند و در نتیجه آن را فعال می کند.
در آزمایش‌های حیوانی، محققان به این نتیجه رسیدند که این کپسول ارتعاشات گیرنده های مکانیکی را فعال کرده و باعث آزاد شدن هورمون ها می شود. بررسی میزان این هورمون ها تایید کرد که آنها در همان میزانی که بعد از غذا مشاهده می شوند، حتی زمانی که حیوان ناشتا بود، آزاد می شوند.
زمانی که این کپسول به مدت 20 دقیقه قبل از دادن غذا به حیوانات فعال شد، مصرف غذا تا 40 درصد کاهش یافت. محققان کشف کردند که افزایش وزن در حین مصرف کپسول نیز کندتر بود.
این کپسول طوری طراحی شده بود که حدود 30 دقیقه پس از رسیدن به معده ارتعاش داشته باشد و طی 4 تا 5 روز توسط حیوانات دفع شد. برای استفاده انسانی، محققان در حال بررسی فعال کردن این کپسول به صورت بی سیم برای ماندن در معده برای مدت طولانی هستند.
یافته های این تحقیق در مجله Science Advances منتشر شد.
