محققان اخیرا موفق شدند تا نقش یک پروتئین در کلسترول به عنوان یک عامل مشکل ساز پنهان در ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب (CHD) را نشان دهند.
به گزارش تکناک، در یک تحقیق بر روی 607 بزرگسال با سن 60 سال و بالاتر، در طول 16 سال، مشاهده شد که میزان لیپوپروتئین (a)، یا Lp(a)، در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر به طور مکرر، بالاتر و شایع‌تر بود. این نتیجه، اگرچه به تأیید علل مستقیم نمی‌رسد، اما نشان می‌دهد وابستگی بین این دو متغیر وجود دارد و بر نیاز به روش‌های درمان هدفمند برای کنترل Lp(a) تأکید می‌کند.
لیپوپروتئین ها شامل لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) نیز هستند که وظیفه جابجایی کلسترول در جریان خون را بر عهده دارند. HDL به طور کلی به عنوان لیپوپروتئینی مفید شناخته می شود، زیرا آنتی کلسترول مضر را از غذاها به کبد منتقل کرده و به بدن کمک می کند تا آن را از سیستم عروقی خارج کند.
از طرف دیگر، لیپوپروتئین‌های با چگالی کم (LDL) نقشی در انباشت کلسترول در دیواره‌های رگهای خونی بر عهده دارند. داروهای فعلی که لیپوپروتئین های با چگالی کم (LDL) را درمان می کنند، تأثیر کمی بر این نوع پروتئین خاص دارند.
Lp(a) نیز یک ترکیبی است که در پلاسمای انسان یافت می‌شود، و از اتصال LDL به یک گلیکوپروتئین آبدوست بزرگ به نام آپولیپوپروتئین(a) تشکیل می‌شود. این ترکیب دارای عناصر ساختاری از لیپوپروتئین‌ها و سیستم‌های لخته شدن خون است که با بیماری عروق کرونری قلب (CHD) و سکته مغزی زودرس مرتبط است. تحقیقات قبلی نقش این ترکیب را در بروز حمله قلبی و سکته نشان داده‌اند.
میزان Lp(a) ، 75 تا 95 درصد قابل وراثت است و تخمین زده می شود که از هر پنج نفر یک نفر با آن متولد می شود. اگرچه اکثر بزرگسالان در ایالات متحده برای سنجش میزان کلسترول غربالگری می شوند، اما یک آزمایش خون معمولی نمی تواند میزان Lp(a) را بررسی کند.
بعید است میزان بالای Lp(a) با علائم فیزیکی قابل توجهی ظاهر شود. برای برخی، اولین نشانه از افزایش میزان Lp(a) ، خطر حمله قلبی است.
همچنین این مطالعه نشان داد که بزرگسالان مبتلا به CHD قبلی یعنی دارا بودن میزان بالای Lp(a) بیش از 355 میلی‌گرم در لیتر، 53 درصد در معرض خطر حملات قلبی مکرر بودند.
افزایش میزان Lp(a) یک پیش‌بینی‌کننده مهم برای CHD در افراد مسن است. میزان مرجع بالای Lp(a) 500 میلی‌گرم در لیتر یا 300 میلی‌گرم در لیتر، هر دو برای شناسایی افراد در معرض خطر مناسب به نظر می‌رسند.
میزان Lp(a) ممکن است هنوز هدف اصلی برای مداخله پزشکی نباشد، اما به وسیله این معیار می توان خطر را کاهش داد. محققان امیدوارند درک بیشتر نقش Lp(a) در بیماری های قلبی عروقی، منجر به مداخلات پزشکی شود تا بهتر بتوانند آن را هدف قرار دهند.
