آزمایشی جدید نشان داده است که مصرف یک دوز واحد قرص سیلوسایبین همراه با روان درمانی ممکن است یک درمان امیدوارکننده برای بی اشتهایی عصبی باشد.
به گزارش تکناک، بی اشتهایی عصبی یک بیماری روانی است که درمان آن بسیار دشوار است و در حال حاضر هیچ داروی تایید شده ای برای آن وجود ندارد.
مزایای سیلوسایبین که در واقع همان ماده اصلی روانگردان در قارچ های مخدر است، برای سلامت روان، همواره در آزمایشات بالینی مورد بررسی قرار می گیرد. قبلاً آزمایش‌هایی انجام شده بود که روان‌درمانی به کمک سیلوسایبین را به عنوان درمانی برای افسردگی و اضطراب آزمایش می‌کردند و اکنون یک آزمایش بالینی جدید بررسی کرده است که آیا این دارو در درمان بی‌اشتهایی عصبی مؤثر است یا خیر.
به طور معمول در دوران نوجوانی، بی اشتهایی عصبی (AN) با اشتغال بیش از حد و بی مورد، ترس و ناراحتی در مورد غذا، وزن، شکل بدن و خوردن مشخص می شود. این مشکل می تواند منجر به گرسنگی، سوءتغذیه، ناراحتی شدید روانی و افکار خودکشی شود. درمان AN ممکن است دشوار باشد و یکی از بالاترین میزان های مرگ و میر را در بین هر بیماری روانی دارد. در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان این بیماری تایید نشده است.
بنابراین محققان دانشگاه کالیفرنیا و دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان آزمایشی را برای ارزیابی ایمنی، تحمل و اثربخشی یک دوز سیلوسایبین مصنوعی همراه با روان درمانی 10 زن 18 تا 40 ساله مبتلا به بی اشتهایی، آغاز کردند.
تصور می‌شود که سیلوسایبین روی گیرنده‌های سروتونین که تثبیت‌کننده خلق و خوی طبیعی بدن هستند و شادی و تندرستی را کنترل می‌کنند، تاثیر می گذارد. مطالعات نشان داده اند که عملکرد سروتونین مغز در افراد مبتلا به AN تغییر کرده است که این مسئله نشان می دهد این وضعیت ممکن است به درمان با سیلوسایبین پاسخ مثبت دهد. علاوه بر این، صراحت و پذیرش که معمولاً همراه با درمان سیلوسایبین است، ممکن است افکار موجود را در مورد تصویر بدن و غذا تغییر دهد و به نگرش‌های جدیدی در بیماران منجر شود.
پس از تجویز یک دوز 25 میلی گرمی سیلوسایبین و انجام روان درمانی، شرکت کنندگان به مدت سه ماه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای ارزیابی ایمنی درمان، محققان علائم حیاتی شرکت‌کنندگان، نوار قلب (ECG)، تست‌های آزمایشگاهی و افکار خودکشی آنها را زیر نظر گرفتند. آنها همچنین تغییرات در وزن بدن، شکل و نگرانی های مربوط به خوردن را با استفاده از پرسشنامه Eating Disorder (EDE) ارزیابی کردند.
محققان متوجه شدند که بدن همه زنان سیلوسایبین را به خوبی تحمل می کنند. هیچ عارضه جانبی جدی به جز سردرد خفیف و گذرا، حالت تهوع و خستگی در آنها مشاهده نشد. هیچ افزایشی در افکار خودکشی در میان شرکت کنندگان مشاهده نشد.
اکثر شرکت کنندگان تغییرات مثبتی را سه ماه پس از مصرف سیلوسایبین گزارش کردند، از جمله کاهش قابل توجه نگرانی در مورد وزن. نگرانی های مربوط به ظاهر به طور قابل توجهی در پیگیری یک ماهه کاهش یافت. اثرات سیلوسایبین بسیار متغیر بود و چهار شرکت کننده یعنی 40٪ شرکت کنندگان، کاهش قابل توجهی در نمرات EDE پس از سه ماه نشان دادند که واجد شرایط بهبودی از یک اختلال خوردن بودند.
به طور کلی، شرکت‌کنندگان تجربه مصرف سیلوسایبین را موثر می‌دانستند، به طوری که 90 درصد گفتند که نسبت به تلاش‌های قبلی احساس مثبت‌تری دارند و 70 درصد نیز تغییر کلی در هویت شخصی و کیفیت زندگی را گزارش کردند. قابل ذکر است که 90٪ از شرکت کنندگان در نظر داشتند که یک جلسه دوز سیلوسایبین کافی نیست.
توسعه استراتژی‌های درمانی جدید برای بی‌اشتهایی عصبی که با یکی از بالاترین نرخ‌های مرگ و میر در میان هر بیماری روانی همراه است، به‌سرعت مورد نیاز است، اما تاکنون نگرانی های درمورد خطرات خاص و عوارض جانبی در این افراد بر اساس ناهنجاری‌های پزشکی ناشی از وزن کم بدن و عوارض قلبی عروقی وجود داشت. نتایج به دست آمده از آزمایش های بالینی که تعیین می‌کند آیا روان‌درمانی به همراه مصرف سیلوسایبین می‌تواند به نیاز برآورده‌نشده به گزینه‌های درمانی مؤثر برای افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی کمک کند، دلگرم کننده است.
با درمان‌های کنونی که فقط برای تعداد کمی از بیماران بزرگسال موفقیت‌آمیز است، این درمان بی خطر و عالی به نظر می رسد. در حالی که بعضا گفته می شود استفاده از مواد روانگردان به طور خلاقانه مناسب است اما برخی پژوهشگران نسبت به گرفتار شدن در هیاهوی مواد روانگردان هشدار دادند.
تروور استوارد، محقق ارشد دانشکده علوم روانشناسی در این باره گفت: درمان با سیلوسایبین بارقه های امیدی را در سایر اختلالات سلامت روان فراهم کرده است، به ویژه با ارائه شواهدی مبنی بر اینکه می تواند اضطراب، انعطاف پذیری ذهنی و پذیرش خود را برای برخی افراد بهبود بخشد. با این حال، این مطالعه نشان نمی‌دهد که درمان با سیلوسایبین می‌تواند برای درمان بی‌اشتهایی عصبی مورد استفاده قرار گیرد.
اگرچه این نتایج نشان می‌دهد درمان با سیلوسایبین تحت شرایط کنترل‌شده ایمن است، اما بهتر است اجازه ندهیم تبلیغات پیرامون روان‌گردان‌ها از شواهد علمی پیشی بگیرد. ادامه تحقیقات و احتیاط برای اطمینان از اتخاذ تصمیمات آگاهانه در مورد پتانسیل درمانی سیلوسایبین در مقابله با این بیماری کشنده، بسیار مهم است.
محققان خاطرنشان می کنند که مطالعه آنها دارای محدودیت های زیادی است. آنها می گویند که اگرچه درمان سیلوسایبین به خوبی قابل تحمل بود، اما برای تأیید یافته های آنها، به آزمایشات تصادفی و کنترل شده بیشتری نیاز است.این مطالعه در مجله Nature Medicine منتشر شد.
